از هنگامی که «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا زمام کاخ سفید را به دست گرفته، دولتش به اصطلاح «دیپلماسی ارزش‌ها» را به اجرا درآورده که در طبقه‌بندی کشورها در سایه نظام‌های سیاسی خودشان و همچنین دیدگاه‌ آنها در قبال هژمونی خود تجسم یافته است.

آنهایی که «ارزش‌های» خود را به اشتراک می‌گذارند یا کسانی که تمایل به قربانی کردن استقلال و خودمختاری خود دارند برای ورود به محافل یا نشست‌های مورد نظر ایالات متحده دعوت می‌شوند.

بنا بر این، انتظار می‌رود تمام کشورهایی که برای حضور در محافلی که آمریکا تشکیل داده، دعوت می‌شوند، دستورات مشخص واشنگتن را بپذیرند.

این رویکرد دردسر بیشتری برای کشورهایی که به محفل آمریکا دعوت شده‌اند نسبت به کشورهایی که دعوت نشده‌اند، ایجاد می‌کند زیرا هدف محافل مذکور به شکل تغییر ناپذیری انزوای کشورهایی است که واشنگتن به آنها برچسب ناقض حقوق بشر، غیردموکراتیک یا استبدادی می‌زند. در این میان اصلا مهم نیست چه روابطی میان کشورهایی که در محفل آمریکا هستند با آنهایی که بیرون از محفلند،‌ وجود دارد.

به همین خاطر است که برخی کشورهای بزرگ در قاره آمریکا دعوت کاخ سفید برای شرکت در «نهمین نشست سران قاره آمریکا» را که از 6 تا 10 ژوئن (16 تا 20 خرداد) در لس آنجلس برگزار خواهد شد، نپذیرفته‌اند.

با اینکه موضوع نشست «ساخت آینده‌ای پایدار، منعطف و منصفانه در نیمکره غربی» اعلام شده، اما میل باطنی واشنگتن برای برچسب‌زنی به کشورها در قالب دوست یا دشمن بر اساس میزان چاپلوسی یا عدم چاپلوسی در قبال ارزش‌های آمریکا،‌ باعث شده شرکت برخی سران کشورهای دعوت‌شده هنوز در هاله‌ای از ابهام باشد.

«آندرس مانوئل لوپز اوبرادور» رئیس جمهور مکزیک اوایل ماه جاری میلادی، گفت تا زمانی که ایالات متحده همه کشورهای نیمه کره غربی را دعوت نکند، حضورش در نشست مذکور قطعی نیست و نباید هیچ کشوری از حضور در این اجلاس مستثنی شود.

مقامات آمریکایی مکررا گفته‌اند که دولت‌های کوبا، نیکاراگوئه و ونزوئلا بخاطر سوابق حقوق بشریشان به این نشست دعوت نخواهند شد.

چنین وضعیت خجالت‌آوری برای ایالات متحده بر سر «نشست سران قاره آمریکا» امر نادری از زمان تشکیل اولین اجلاس آن توسط «بیل کلینتون» رئیس جمهور اسبق آمریکا در سال 1994، محسوب می‌شود.

تعجبی ندارد که دولت جو بایدن در تلاش برای ترغیب رئیس جمهور مکزیک به منظور شرکت در این رویداد باشد و آرژانتین، شیلی و هندوراس را متقاعد کند که با این نشست مخالفت نکنند.

ایالات متحده می‌تواند دیگر کشورها را با استاندارد مورد علاقه خودش بسنجد اما نمی‌تواند و نباید آنها را به پذیرش استاندارد خود مجبور کند.

اگر دولت بایدن دعوتنامه‌های جدیدی برای کوبا، نیکاراگوئه و ونزوئلا بفرستد تا مطمئن شود نشست سران قاره آمریکا در موعد مقرر برگزار خواهد شد هم مدرک دیگری بر تمسخر دولت ایالات متحده خواهد بود.