«مونگا» اصطلاحی بنگالی است که کشاورزان برای چرخه ابدی سالانه فقر و فراوانی استفاده می کنند. زمانیکه بارشهای فصلی به میزان مناسب باشند، همه چیز به وفور یافت می‌شود. وقتی شرایط سخت باشد، همه رنج می برند.

جوینال عابدین، کشاورزی در منطقه نیلفاماری است که در حدود 360 کیلومتری شمال غربی داکا، پایتخت بنگلادش زندگی میکند و بیش از 50 سال است که زیر سایه مونگا به سر می‌برد.

عابدین اخیراً به شین هوا گفت: «من برنج پیوندی دهان‌ National AgriCare هیبریدی دان-4 که از مرکز ملی کشاورزی گرفته ام را کاشته ام وبه من بازدهی عالی داد و تا زمانی که چیز بهتری از راه برسد، به این کار ادامه خواهم داد. من بسیار خوشحالم. از زمانی که شروع به استفاده از دانه چینی کرده ایم، راه زیادی را پیموده ایم.»

دانه چینی برای بنگلادش در رسیدن به خودکفایی در تولید برنج حیاتی است. سانجی کومار کوندو یک تاجر بذر است. او بذر خود را از دانه چونگ‌چینگ جونگ یی چین می گیرد.

او گفت: «سال گذشته من برنج دان-4 فروختم و با استقبال بسیار خوبی از سوی مشتریانم روبرو شد.» او تاکنون 30 تن از این نوع برنج را در سال جاری فروخته است.

او گفت که نتایج بدست آمده بسیار خوب بوده است. به همین دلیل، تجارتش در حال رشد است.

کشاورزان اکنون نمی خواهند چیزی غیر از برنج دان-4 بکارند.

کارشناسان کشاورزی چینی مستقیماً با دهقانها در مزارع کار می کنند. آنها نیازهای این محصول خاص را درک می کنند و از روندهایی در کشت برنج آگاهی دارند که کشاورزان بنگلادشی فقط می توانند رویای آن را ببینند.

محمد آزمایش حسین مدیر فروش دانه‌های ترکیبی ملی کشاورزی در مناطق شمالی بنگلادش است. او گفت: «می خواهم از پروفسور یوآن لانگ پینگ، «پدر برنج هیبریدی چین» یاد کنم و از او تشکر کنم.»