خبر یک هفته پیش از تیراندازی در دبستانی در تگزاس آمریکا که منجر به کشته شدن حداقل 19 کودک و 2 فرد بزرگسال شد، ایالات متحده و نیز جهان را شوکه کرد. این کشتار نه تنها باعث درد و اندوه شدید خانواده قربانیان  شد، بلکه آن دسته از سیاستمداران آمریکایی را که دم از «دموکراسی» و «حقوق بشر» می زدند را نیز دچار عذاب وجدان کرد.

در هر کشوری کودکان امید و آینده مملکت هستند و یکی از آسیب پذیرترین اقشارند که باید از آن ها محافظت کرد. مراقبت از آن ها نشان دهنده سطح تمدن یک جامعه و شاهدی بر توسعه حقوق بشر در یک کشور است. آمریکا به عنوان تنها ابرقدرت دنیا مدت هاست که نمی تواند از کودکانش محافظت کند، با این اوصاف سیاستمداران آمریکایی چگونه می توانند از «دموکراسی» و «حقوق بشر» صحبت کنند؟

طبق اطلاعات عمومی، جمعیت ایالات متحده 4 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهد، اما بیش از 400 میلیون اسلحه در اختیار دارند که 46 درصد از کل سلاح های خصوصی جهان را در بر می گیرد و در مالکیت اسلحه خصوصی رتبه اول جهان را دارد. خشونت با اسلحه نه تنها یک بیماری مزمن در جامعه آمریکاست، بلکه یک نتیجه ناشی از بدتر شدن امنیت عمومی، تشدید درگیری های نژادی و اجرای خشونت آمیز قانون در سال های اخیر است. با این حال، حتی تیراندازی های دسته جمعی مداوم دیده می شود،  سیاستمداران آمریکایی همیشه در پاسخ به این حوادث از مجموعه سه تکه ای «دعا، آرامش و سخنرانی»  استفاده می کنند و در نهایت نتیجه ای حاصل نمی شود. به اصطلاح "حقوق بشر" در نظر آن ها شامل آن  گروه های آسیب پذیری نمی شود که برای رای مفید نیستند؛ یکی از  مفاهیم مهم به اصطلاح "دموکراسی" در نظر آن ها، "صاحبان اسلحه" است.

هنگامی که قدرت و سرمایه بر جان مردم چیره می شود، نتیجه به یقین منجر به تراژدی های حقوق بشری فراوان می شود. در مواجهه با بیماری مزمن "کشنده" خشونت با اسلحه، شکست دولت ایالات متحده در حکومت به جهانیان ثابت می کند که به اصطلاح "دموکراسی به سبک آمریکایی" نمی تواند از مردم عادی محافظت کند و به اصطلاح "چراغ حقوق بشر" مدت هاست که کم رنگ شده است.