«احسان دوست محمدی» یکی از ایرانیانی است که 13 سال است در چین اقامت دارد. او اکنون یک دانشمند خارجی در «مرکز مطالعات ایران» در دانشگاه جنوب غربی محسوب می‌شود. دوست محمدی طی اقامتش در چین، طب سنتی چینی، فرهنگ سنتی و فلسفه چین را مطالعه کرده و ادبیات کلاسیک چینی را ترجمه نموده و چین واقعی را به ایران و جهان معرفی کرده است.

احسان دوست محمدی چندی پیش اقدام به ترجمه کتاب‌های کلاسیک چین مانند «منتخبات کنفسیوس»، آثار «لائو تسه» و «منسیوس» به فارسی کرده و حالا در روند چاپ قرار گرفته و در سال جاری قرار است در ایران به بازار نشر روانه گردد.

به گفته آقای دوست محمدی در مارس سال گذشته، ایران و چین یک یادداشت تفاهم درباره ترجمه‌های متقابل و انتشار آثار کلاسیک به امضا رساندند. ترجمه و انتشار این آثار کلاسیک از این پروژه همکاری و تبادل فرهنگی ریشه می‌گیرد.

وی تاکید کرد: ایرانی‌ها معمولا چین را از دیدِ یک کشور انگلیسی زبان درک کرده‌اند و آثار کلاسیک چینی مستقیما از چینی به فارسی ترجمه نشده‌اند. فکر نمی‌کنم این خیلی فراگیر باشد زیرا برخی کشورها ممکن است عینک بدبینی به چشم زده باشند و دیگران ممکن است برخی تعصبات ایدئولوژیکی داشته باشند که نشان‌دهنده چین واقعی نیست. برای مثال، من به عنوان یک ایرانی که در چین زندگی می‌کند، چین واقعی را آن طور که می‌بینم به ایرانیان معرفی می‌کنم.

احسان در یکی از دانشگاه‌های ایران رشته کامپیوتر خوانده بود با این همه فرهنگ چین و چینی همواره جذابیت خاصی برای او داشت و به همین دلیل در اوقات فراغتش آثار کلاسیک چینی مانند «دائو ده جینگ» را مطالعه می‌کرد. تصادفا او با طب سنتی چین آشنا و عمیقا شیفته آن شد بنا بر این تصمیم گرفت برای تحصیل به چین سفر کند.

وی گفت: یکی از دوستان خوبم در تصادف خودرو شدیدا مجروح شد. دست چپش کلا فلج شده بود. در آن زمان به پزشکان زیادی مراجعه کرده بود از جمله چند پزشک مشهور تحصیلکرده در غرب. پس از رفتن به یک کلینیک طب سوزنی و گذراندن یک ماه درمان، دستش آهسته آهسته توان خود را باز یافت و حالا کاملا زندگی عادی و طبیعی خود را دارد. این برای بهترین دوست من رخ داد و من تاثیر طب سوزنی چین را با چشمان خودم دیدم. بنا بر این حس کردم طب چینی نه تنها موثر است بلکه شگفت‌انگیز است.

احسان دوست محمدی در سال 2009 به دانشگاه طب سنتی چین در شانگهای رفت تا یک سال در آنجا زبان چینی یاد بگیرد. از آن زمان به بعد او به مطالعه زبان چینی همزمان با تحصیل طب سنتی نیز پرداخته است. دو سال بعد به دانشگاه طب سنتی چین در شاندونگ منتقل شد و تحصیل در رشته طب سنتی را تا فارغ التحصیل شدن در مقطع دکترا ادامه داد.

طب سنتی چین شامل فرهنگ سنتی چین و اندیشه‌های فلسفی باستانی چین است. درک مفهوم واقعی آن برای خارجی‌ها دشوار است.

احسان معتقد است که طب غربی می‌تواند بسیاری از بیماری‌هایی که طب سنتی چین قادر به درمان آنها نیست،‌ با استفاده از ابزار نوین علمی و فناوری معالجه کند درحالی که طب سنتی چینی نیز می‌تواند بسیاری از مشکلات را که طب غربی نمی‌تواند حل کند‌، درمان نماید.

این همان همزیستی متوازن و درست به مثابه رابطه میان تمدن‌های مختلف در جهان است.

آقای دوست محمدی طی سال‌های تحصیلش در چین همچنین شاهد توسعه مداوم طب سنتی چین بوده که به شکل روزافزونی از سوی کشورهای دیگر سراسر جهان مورد استقبال قرار گرفته است.

وی گفت: وقتی در سال 2009 به چین آمدم، هیچکدام از دانشگاه‌های طب سنتی چین در فهرست وزارت بهداشت ایران نبودند. این به این معناست که اگر در فهرست وزارت بهداشت ایران نباشند حتی اگر با درجه دکتری هم فارغ الحصیل شوید، به رسمیت شناخته نمی‌شوند. اما حالا اوضاع فرق کرده است. از دو سال قبل، دانشجویایی که طب غربی خوانده‌اند ممکن است، به رسمیت شناخته نشوند. وقتی پزشکان می‌خواهند امتحان بدهند آنها تخصص طب سوزنی و طب سنتی چینی دارند. به علاوه در سیستم پزشکی ایران، طب سنتی چین به رسمیت شناخته شده و آنها برخی دستورالعمل‌های کلینیکی طبق استاندارد ملی ایران صادر کرده‌اند که نشان دهنده پیشرفت طب سنتی چین در ایران است. این تغییر و تحول در عرض 13 سال واقعا مشهود و ملموس است.

احسان به دلیل علاقه‌ای که به فرهنگ سنتی چین دارد برای خودش هدفی تعریف کرده و آن این است که اجازه دهد ایرانیان بیشتری فرهنگ غنیِ چین و آثار کلاسیک چین را درک کنند و روابط میان ایران و چین و تبادلات و یادگیری متقابل تمدن اسلامی و تمدن چینی را ارتقا بخشد.

بنا بر این،‌ او حین تحصیل و کار در چین فعالانه مشغول ترجمه آثار کلاسیک چینی بوده است. او بیش از 10 سال است که آثار کلاسیک چینی مانند «داشوئه»، «مکتب اعتدال» و «دی زی گویی» و همچنین درمان‌های طب باستانی چین مانند «شننونگ» و غیره را ترجمه کرده است.

از نگاه احسان، برخی مفاهیم اصلی در فرهنگ سنتی چین می‌تواند منبع الهام مهمی برای حل مشکلات پیش روی انسان معاصر باشند.

برای مثال «خیرخواهی و نیکوکاری» که منسیوس به آن اشاره کرده نه فقط در چین قابل استفاده است بلکه وقتی ما آن را ترجمه می‌کنیم نیز می‌توانیم از آن بهره ببریم زیرا این مفاهیم در معدن ارزش‌های جهانی وجود دارند.