هفته گذشته، فدرال رزرو (بانک مرکزی) آمریکا افزایش 50 واحدی نرخ بهره و کاهش ترازنامه خود از ماه ژوئن را اعلام کرد که اقدامی سختگیرانه در جهت تغییر سیاست پولی به منظور مبارزه با تورمی تلقی می‌شود که طی 4 دهه گذشته بی‌سابه بوده است. درعین حال، چنین اقدامی باعث ایجاد این نگرانی در جامعه بین المللی شده که اقتصاد و بازارهای مالی جهان با یک شوک دیگر مواجه شوند.

بدون شک، تغییر سیاست پولی یکی از ابزارهای آمریکا برای انتقال بحران اقتصادی خود به جهان با استفاده از سلطه دلار است و تأثیر زیادی بر اقتصادهای نوظهور دارد که در حال حاضر برای بهبودی پس از همه گیری تلاش می کنند.

از یک سو، افزایش نرخ بهره فدرال رزرو، جذابیت ذخایر ارزی دلاری را افزایش می دهد، خطرات پیش روی اقتصادهای نوظهور را با خروج سرمایه و کاهش ارزش پول این کشورها تشدید می کند و باعث افزایش خطر بدهی در بسیاری از آنها می‌شود و از سوی دیگر، با کاهش ارزش ارزهای دیگر در پی افزایش ارزش دلار، قدرت خرید مردم کشورهای دیگر را تضعیف می‌کند و روند بهبود اقتصادی کشورهای در حال توسعه را مختل خواهد کرد.

در واقع، پس از سلطه دلار آمریکا بر جهان، این کشور بارها ثروت دیگر کشورها دیگر را «به یغما برده است»، به این صورت که: هر گاه آمریکا رو به اجرای سیاست کاهش تسهیل پولی می‌آورد، همراه با کاهش نرخ بهره فدرال رزرو، سرمایه‌های دلاری فراوانی به اقتصادهای نوظهور واریز می‌شود و حباب دارایی در سطوح مختلف در این کشورها به وجود می‌آید اما در ادامه و هنگامی که فدرال رزرو نرخ بهره را افزایش ‌دهد، سرمایه‌ها از این کشورها خارج می شود و باعث نوسان نرخ ارز، ترکیدن حباب ها و حتی بحران های ارزی و مالی در این کشورها خواهد شد.

همواره هر گاه اقتصاد ایالات متحده با مشکل مواجه شده، نخستین راه برگزیده شده توسط واشنگتن همین بوده است. آنها به جای بازنگری مسئولیت خود در ایجاد این مشکل، عادت دارند به همین روال، بحران داخلی آمریکا را به دیگر کشورها منتقل و بر کل جهان تحمیل کنند.