همزمان با شیوع و تهدید ویروس کووید-۱۹، خطر یک اپیدمی کُشنده دیگر در آمریکا نیز همچنان دیده می‌شود؛ خشونت با اسلحه؛ اما کاهش تهدید کووید-۱۹ با اُفت مشابه در قتل‌های با استفاده از اسلحه همراه نبوده است.

این روزها اخبار مربوط به تیراندازی و اتفاقهای مربوط به اسلحه در آمریکا بسیار شنیده میشود. همین چند روز پیش بود که چندین نفر در حادثه تیراندازی بروکلین زخمی شدند و وسایل انفجاری در یکی از ایستگاه‌های متروی شهر نیویورک کشف شد. حادثه‌ای که جرارد بیکر ستون نویس مشهور وال استریت ژورنال از آن به عنوان نمادی از «شکست دولت آمریکا در همه سطوح» یاد کرد. وی در ادامه مقاله خود که با عنوان «صحنه جنایتی که قربانیان در آن نقاب زده بودند»، از بی عرضگی مدیریتی دولت آمریکا در همه سطوح نوشت که شامل عدم توانایی در اجباری کردن ماسک گرفته تا اجرای قانون و بحران‌های مرزی و غیره بود.

ناتوانی آمریکا در همه چیز دیده میشود به جز یک چیز و آن اجرای قوانین حمل سلاح است. نادیده گرفتن مشکل اسلحه در یک حادثه تیراندازی به اندازه کافی مضحک است ولی مسخره تر این است که کسانی که در صحنه جرم ماسک می‌زنند باید بار آن را به دوش بکشند. متاسفانه این نگرش که پوشیدن ماسک خطرناکتر از حمل سلاح است در میان بیشتر آمریکایی ها مشترک است. این موضوع نشان دهنده یک ناهنجاری نگران کننده در جامعه امروزی آمریکا است، جایی که حتی در زمان همه گیری کرونا، حمل اسلحه به عنوان یک ضرورت در نظر گرفته می شود در حالی که پوشیدن ماسک به عنوان یک مسئولیت تلقی می شود. تعداد زیاد اسلحه یک مشکل همیشه در آمریکا بوده و جامعه این کشور به تدریج روش «زندگی با اسلحه» را کشف کرده است. آمار‌های موجود تخمین می‌زنند که 81.4 میلیون آمریکایی صاحب حدود 393 میلیون اسلحه هستند و این رقم حدود 46 درصد از کل حق مالکیت سلاح‌های گرم غیرنظامی در جهان را تشکیل می‌دهند، به‌طور میانگین هر صد آمریکایی صاحب حدود 120.5 قبضه اسلحه هستند.

در طول همه گیری کرونا، عادت آمریکایی ها به احتکار اسلحه از حد کنترل خارج شده است، به شکلی که آمریکایی ها در سال گذشته و در دومین سال پرفروش اسلحه 19.9 میلیون سلاح گرم خریداری کردند و رکورد خرید 22.8 میلیون سلاح گرم را به خود اختصاص دادند.

کارشناسان کیفری آمریکا می‌گویند که در سال گذشته موارد قتل در شهر‌های بزرگ این کشور ۳۰ درصد افزایش داشته است.

این خشونت‌ها نه تنها در شهر‌های بزرگی مانند نیویورک، واشنگتن، آتلانتا و شیکاگو، خبرساز شده‎اند، بلکه در سراسر این کشور قتل‌هایی که با سلاح گرم انجام شده، افزایش یافته است.

از سوی دیگر، وجود ماسک از همان مرحله اولیه همه‌گیری کووید-19 با تردیدهای جدی مواجه شد. جالب اینجاست که این همه‌گیری تقریباً یک میلیون آمریکایی را کشته و تا به حال از زیر دست دو رییس جمهور آمریکا جان سالم به در برده است.

ترامپ در همان ابتدا عمل پوشیدن ماسک را به سخره گرفت و تا ژوئیه 2020 از پوشیدن آن خودداری کرد. بایدن قبل از اینکه موج دیگری در آمریکا رخ دهد، برای مدت کوتاهی قانون پوشیدن اجباری ماسک را برای افراد واکسینه شده کنار گذاشت.

استفاده از ماسک در ایالت‌هایی مثل فلوریدا و تگزاس بی فایده جلوه داده شد و سیاستمداران آمریکایی نیز آنها را ناکارآمد شمردند تا جایی که رسانه‌های محبوبی مانند فاکس نیوز هم پوشیدن ماسک را نقض حق «آزادی» و  «اختیار» مردم قلمداد کردند.

سرانجام در تاریخ 18 آوریل، یکی از قضات فلوریدا حکم فدرال استفاده اجباری از ماسک را در سیستم‌های حمل و نقل عمومی لغو کرد. این حکم درست در زمانی که تنها 66 درصد آمریکایی‌ها به طور کامل واکسینه شده بودند اجرا شد‌، نرخی که بسیار کمتر از تعداد مورد نیاز برای بدست آمدن حد مطلوب مصونیت عمومی بود و هنوز بطور میانگین روزانه بالای 50 هزار مورد ابتلای جدید وجود داشت، به همین دلیل نگرانیها و انتقادهای شدیدی را برانگیخت، تا جایی که آرون کارول کارشناس بهداشت عمومی آمریکا در مقاله ای در نیویورک تایمز نوشت که «علم مربوط به ماسک زدن» با حکم قضایی تغییر نمی‌کند.

وی همچنین افزود: دلیل اینکه فرمانداران و کسب و کارها در کنار گذاشتن ماسک تردید نکردند این است که «این گروه ها دارای منافعی هستند که با علم رقابت می‌کند».

علیرغم اینکه روش‌های برخورد با بحران حمل اسلحه ها و پوشیدن ماسک متفاوت از همدیگر هستند، اما دقیقا از یک مکانیسم مدیریت بحران در آمریکا تبعیت می‌کنند، جایی که آزادی یک گروه خاص بر امنیت کل جامعه ارجحیت دارد، جایی که علم و تخصص تسلیم منافع سیاسی یا تجاری می‌شود، جایی که صرفه جویی مالی بیشتر از نجات جان انسانها ارزش دارد.

آیت الله خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ایران بارها در نطقهای خود در رویدادهای مختلف یکی از نشانه‌های اصلی افول بلندمدت جامعه آمریکا را مربوط به عملکرد سلطه طلبانه سیاستمداران آن در طول تاریخ این کشور دانستند که در نهایت منجر به افزایش خشونت و اختلافات داخلی نیز می‌شود، چیزی که در زمان انتخابات اخیر آمریکا به خوبی مشاهده شد.

امروزه شاهد این هستیم که برخی از سیاستمداران آمریکایی نیز حفظ آرای بیشتر را جذابتر از پیداکردن روش مناسب برای حفظ جان انسانها می‌بینند. از این رو در چنین جامعه‌ای که واقعیت‌ها وارونه‌ جلوه داده میشوند، درک حقایق کاری بس دشوار و بیهوده است.