توافق امنیتی چین با جزایر سلیمان، استرالیا را دچار «هیستری» کرده به گونه‌ای که «اسکات موریسون» نخست وزیر استرالیا نیز شروع به کشیدن خط قرمز برای چین کرده است. وی مدعی شده ایجاد پایگاه نظامی چین در جزایر سلیمان خط قرمزی برای استرالیا و ایالات متحده محسوب می‌شود.

فعلا اینکه آیا چین در جزایر سلیمان پایگاه نظامی ایجاد می‌کند یا خیر را کنار بگذاریم و به آنکه این واکنش تند استرالیا تا چه اندازه‌ای مضحک است، نگاهی بیاندازیم.

همکاری امنیتی چین و جزایر سلیمان به خاطر ابتکار چین شروع نشده بلکه بنا به دعوت و درخواست جزایر سلیمان صورت گفته است. با این حال، استرالیا همچنان از آن نگران است و به همین خاطر، به چین هشدار داده است. اما اگر قرار باشد استرالیا از این نوع همکاری امنیتی که در فاصله 2000 کیلومتری آن صورت می‌گیرد، چنین واکنش تندی نشان دهد، کانبرا هم باید به این نکته اشاره کند که آمریکا برای چندین دهه در پایگاه‌های نظامی خود در ژاپن که در فاصله 500 کیلومتری چین قرار دارد، فعالیتی نکرده و هم شاید باید به آن هم اشاره کند که آمریکا در اطراف ایران در کشورهایی مانند قطر، کویت، بحرین و امارات متحده عربی ده‌ها پایگاه نظامی دارد.

در واقع، وزارت امور خارجه چین به صراحت اعلام کرده است که همکاری امنیتی چین و جزایر سلیمان رویکرد نظامی ندارد. همچنین همانطور که ذکر شد، همکاری امنیتی فوق به دعوت جزایر سلیمان صورت گرفته است.

طبق اظهارات مکرر مقامات چینی، چین نمی‌خواهد پلیس جهان باشد و تمام عملیات‌های نظامی آن در خارج از کشور محدود به زمینه‌های بشردوستانه مانند حفظ صلح، مبارزه با دزدی دریایی، امدادرسانی به آسیب‌دیدگان ناشی از بلایای طبیعی محدود بوده است. به خصوص در عملیات ضد دزدی دریایی در خلیج عدن، چین حتی با استرالیا همکاری داشته و عملیات نظامی بسیار شفافی بوده است.

واکنش تند استرالیا به همکاری امنیتی چین و جزایر سلیمان منعکس کننده ذهنیت استعمارگری استرالیا است. همانطور که ایالات متحده کشورهای آمریکای جنوبی را حیاط خلوت خود می‌داند، استرالیا نیز جزایر سلیمان و دیگر کشورهای جزیره‌ای مطنقه اقیانوسیه را مناطق تحت نفوذ خود می‌داند و فکر می‌کند آنها باید به کانبرا وفادار باشند و اجازه نمی‌دهد که آنها زیاد به چین، این کشور با نظام، ایدئولوژی، دین و فرهنگ کاملا متفاوت، خیلی نزدیک باشند.

اما سئوال این است که مگر قرار نبود این کشورهای جزیره‌ای اقیانوسیه کشورهای مستقلی باشند؟

البته آمریکا هم واکنش قابل تأملی نشان داد. 30 سال پس از تعطیلی سفارت خود در جزایر سلیمان و پس از 80 سال وقفه در دیدارهای دیپلماتیک، دولت ایالات متحده با توجه به امضاء توافق امنیتی جزایر سلیمان با چین، هیئت به آن کشور فرستاده و هدف آن برای همه واضح بود. طبق گزارش‌های رسانه‌های محلی جزایر سلیمان، از زمان جنگ جهانی دوم، ایالات متحده تقریبا «جزایر سلیمان را فراموش کرده است»، اما اکنون ناگهان آن را به یاد آورده و سپس هیئتی برای متقاعد کردن نخست وزیر جزایر سلیمانی به لغو توافق با چین، به آنجا اعزام کرده است.

اقیانوس آرام باید باز و آزاد بماند. جزایر سلیمان نیز تایید کرده که بنادرش به روی  استرالیا، ایالات متحده و چین باز است. به هیچ وجه نباید این طور باشد که اقیانوس آرام صرفا رو به کشتی‌های کشورهای غربی آزاد و باز باشد.

استرالیا و ایالات متحده که واکنش شدیدی به توافق جزایر سلیمان با چین نشان داده‌اند، باید در مورد این تامل کنند که آیا حساسیت بیجا و بیش از حد به این مثلا «تهدید امنیتی» نشان داده‌اند یا خیر؟