کپسول بازگشت فضاپیمای سرنشین دار شن جوئو 13 چین در ساعت 10 صبح روز 16 آوریل (27 فروردین)، با موفقیت به زمین فرود آمد.  سه فضانورد پس از 183 روز اقامت در فضا به زمین بازگشتند و به یک سفر شش ماهه فضایی پایان دادند. برای چین، لحظه بازگشت فضاپیمای سرنشین دار شن جوئو13 به زمین، پایان موفقیت آمیز مرحله تأیید فناوری کلیدی ایستگاه فضایی چین است که گامی رو به جلو برای تحقق ابتکار «فضای مشترک جهانی» سازمان ملل محسوب می‌شود.

شایان ذکر است که در مقایسه با شن جوئو 12 که 11 بار دور زمین پرواز می کرد و زمان برگشت به خانه به بیش از یک روز طول کشید، شن جوئو 13 فقط پنج بار دور زمین پرواز کرد و ظرف چند ساعت به خانه باز گشت. این زمان حتی کوتاه‌تر از یک سفر تجاری بین شهرهای کره زمین است و پیشرفت خلاقانه فناوری آن شگفت‌انگیز محسوب می‌شود.

در شش ماه گذشته، فضاپیمای سرنشین دار شن جوئو 13 تمام وظایف تعیین شده را به خوبی انجام داده است: سه فضانورد دو بار از کپسول خارج شدند، آزمایش های علمی و فناوری زیادی انجام دادند و از طریق تدریس آنلاین  با تماشاگران داخلی و خارجی تعامل داشتند و غیره.  آنها در این ماموریت شمار زیادی از «اولین‌ها» را ایجاد کرده و بسیاری از تجربیات فضایی جدید منحصر به فرد را در سراسر جهان به ارمغان آوردند.

وقتی مردم بازگشت موفقیت آمیز فضاپیمای سرنشین دار شن جوئو 13 را تشویق می کنند، باید دستاوردهای دشوار به دست آمده از این ماموریت فضایی چین را نیز به خاطر داشته باشند. با موفقیت کامل ماموریت پرواز سرنشین دار  شن جو 13، ایستگاه فضایی چین وارد مرحله ساخت و ساز خواهد شد و هدف آن ساخت مستقل یک ایستگاه فضایی  با ظرفیت دائمی 60 تا 180 تن است؛ به گفته مقامات فضایی چین ایستگاه فضایی «تیان گون» چین بعد از چند سال ممکن است به تنها ایستگاه فضایی جهان تبدیل شود. این نه تنها یک دستاورد بزرگ علمی و فناوری چینی‌ها است، بلکه آغاز مرحله جدیدی از همکاری بشر برای کاوش فضا قلمداد می‌شود.

ایستگاه فضایی چین برای اولین بار در تاریخ است که چنین پروژه ای برای همه کشورهای عضو سازمان ملل باز برگزار می‌کند. در حال حاضر، 9 پروژه از 17 کشور و 23 نهاد به اولین دسته از پروژه های منتخب برای آزمایش علمی ایستگاه فضایی چین تبدیل شده‌اند.

«سیمونتا دی پیپو»، مدیر دفتر امور فضایی سازمان ملل متحد اظهار داشت: ایستگاه فضایی باز چین بخش مهمی از ابتکار «فضای مشترک جهانی» سازمان ملل و یک «الگوی بزرگ» است.

فضای بیرونی متعلق به همه بشر است. ایستگاه فضایی چین که درهای خود را به روی جهان باز می کند، به «خانه مشترک همه بشریت» تبدیل خواهد شد و شاهد تلاش های بی وقفه چین برای ساختن جامعه‌ای بشری با سرنوشت مشترک در عرصه فضای بیرونی است.