رئیس جمهور آمریکا جو بایدن اخیرا سعی کرد تا با شیرین زبانی و ادعای داشتن ارزشهای مشترک با مردم هند، دل رهبر هند نارندرا مودی را به دست آورد.

اما دهلی نو به خوبی می‌داند که روابطش با آمریکا صرفا بخاطر حفظ منافع مشترک در روز مبادا است و نه ارزشهای مردمی مشترک.

از این رو در طول ماه‌های گذشته واشنگتن با فشار آوردن به دهلی نو بخاطر اتخاذ کردن مواضع بیطرف نسبت به بحران اوکراین این موضوع را به خوبی به مقامات هندی یادآور شد.

اگرچه بایدن در کنفرانس ویدئویی روز دوشنبه به مودی اطمینان داد که دولتش به هند در واردات نفتی کمک خواهد کرد، و همچنین قول فروش سلاح های آمریکایی را هم به این کشور داد، ولی طرف آمریکایی قدرت مشارکتی خود را زیادی دست بالا گرفته است.

روسیه برای مدت زیادی شریک امنیتی، انرژی و ژئوپلیتیک هند بوده است و اکنون واشنگتن نمیتواند یک روزه جای مسکو را برایش پر کند. از طرفی آمریکا از زمان استقلال هند، همیشه در پی دخالت در منطقه جنوب آسیا بوده و گاه و بی گاه نسبت به خواسته های این کشور بی اعتنایی کرده است. واشنگتن همیشه سیاست گفتار بدون کردار را اتخاذ کرده و حال خواهان کنار آمدن هند با دیپلماسی آمریکایی است.

دیدار اخیر به اصطلاح «صادقانه» بین بایدن و مودی بیشتر باعث پدیدار شدن اختلافات دو کشور شد، تا حدی که سوبره‌مانیام جایشانکار وزیر امور خارجه هند در یک کنفرانس خبری پس از این نشست با کنایه گفت که تمرکز آمریکا در خرید انرژی از روسیه باید روی اروپا باشد نه هند که خرید سوختش برای یک ماه، از یک نیم روز اروپا هم کمتر است.

اگرچه بایدن قولهای مشابهی را برای جایگزینی نفت و گاز روسیه به اروپا هم داده است و این انگیزه آمریکا از نزدیکتر شدن به کشورهای مثل ونزوئلا و ایران را بیشتر نمایان میکند. هرچند هردو این کشورها هنوز تحت تحریمهای سنگین آمریکا هستند.

مطمئنا هند هم درسهایی را که از دو رویی‌های آمریکا گرفته فراموش نخواهد کرد و سرنوشت یک میلیاردو چهارصد نفر از شهروندانش را به قولهای توخالی سیاستمداران آمریکایی نخواهد سپرد. مسلما آمریکا در بهره گیری از شان و مقام کشوری مثل هند به عنوان بزرگترین دموکراسی دنیا موفق نخواهد بود و نخواهد توانست مسیر دیپلماتیکی که هند در طول 70 سال اتخاذ کرده است را تغییر دهد. از این رو، مطمئنا نحوه قضاوت هند در مورد بحران اوکراین بر اساس تمامیت خود خواهد بود و نه یک موضع یک طرفه آمریکایی.