جهانیان باید تمام تلاش خود را به کار گیرند تا دو طرف درگیری اوکراین را پای میز مذاکره بنشانند و به این شکل به رنج‌های انسانی خاتمه دهند.

با این حال، آمریکا و متحدانش دقیقاً برعکس عمل می‌کنند و مدام بر آتش جنگ می‌دمند. حال آنکه آمریکا به همبستگی با غرب می بالد و ادعای پایبندی به نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین هم دارد. واشنگتن همچنین آشکارا از مناقشه اوکراین استفاده میکند تا سایر کشورها را به جانبداری وادار و ایدئولوژی خود را بر دیگران تحمیل کند.

همچنین آمریکا بطور هنرمندانه‌ای از ابزارهای حیله‌گرانه‌ بهره میبرد تا بتواند اقتدار پوشالی‌اش را حفظ کند. یکی از این ابزارها ادعای حسن نیت در برابر جامعه جهانی است ولی با اینکه بارها خلاف آن به اثبات رسیده است، اما همچنان در ترغیب دیگران برای رساندن واشنگتن به اهدافش تا حدودی موفق بوده است.

با این حال، اعتماد بیش از حد آمریکا به خودش باعث آشکارسازی فریبکاری‌هایش شده و نشان داده که این حس انساندوستی نیست که اهداف این کشور را تعیین میکند بلکه حس غرور و تکبر آن است.

بحران اوکراین هویت واقعی واشنگتن را آشکارتر کرد. از این رو آمریکا تحت یک دیپلماسی اهانت آمیز برای تضعیف روسیه دوباره  بلندگوی افترازنی را در دستش گرفت.

آمریکا با زورگویی به دیگر کشورها، آنها را مجبور به اعمال تحریمهای کمرشکن علیه روسیه کرده و با گستاخی تمام اعلام کرده است که کشورهایی را که از آن تبعیت نکنند تحریم خواهد کرد.

واشنگتن به جای اثبات حقانیت آرمان خود از پیوستن بیش از 40 کشور به رژیم تحریمی آن علیه روسیه ابراز خرسندی میکند و ادعا میکند که اکثریت قریب به اتفاق جامعه جهانی به آن پیوسته اند. در حالی که با نگاهی ساده به تعداد کشورهایی که از این روش تبعیت نکرده‌اند میتوان عدم حقانیت آمریکا را به اثبات رساند.

حتی با وجود همراهی غرب با واشنگتن اما برخی رسانه‌های آمریکایی نیز به انزوای بی‌سابقه‌ای این کشور در جهان پی‌برده‌اند.

مشخص است که تنها راه درست برای خنثی کردن بحران اوکراین، گفتگو و مذاکره است. اجبار کردن سایر کشورها به جانبداری فقط مانعی برای پیشبرد گفتگوها خواهد شد و وضعیت اسفبار غیرنظامیان اوکراینی را بدتر خواهد کرد و در نهایت باعث چند پارچه شدن جهان خواهد شد.

رویکرد تقابلی ایالات متحده ناشی از ذهنیت منسوخ جنگ سردی آن است که در تضاد با صلح‌طلبی برای مردم جهان است.

آمریکا حق ندارد روابط بین‌المللی را زیر پا بگذارد و دکترین «اول آمریکا» را جایگزین قوانین بین‌المللی کند و باید با وجود چالشهایی مثل  همه‌گیری کووید-۱۹ و مسائلی دیگر از این قبیل نقشی مسئولانه‌ ایفا کند، در عوض به عنوان عامل هرج و مرج عمل می‌کند.