خانم «تهمینه غمخوار» کارشناس روابط بین ‌الملل در یادداشتی به اهمیت «کریدور اقتصادی چین-پاکستان» (CPEC) پرداخته و تاکید می‌کند به طور کلی این پروژه به عنوان یک ابتکار به حق شناخته می‌شود که اعتقاد بر این است که برای مدت طولانی‌تر از هر پروژه توسعه‌ای دیگر در گذشته به اقتصاد پاکستان کمک می‌کند.

متن کامل یادداشت خانم غمخوار را در زیر مشاهده می‌کنید:

پاکستان، از زمان استقلال خود، رابطه قوی خود را با چین حفظ کرده است. در سال‌های اخیر نیز دو کشور آمادگی خود را برای تقویت روابط دوجانبه و بهبود همکاری در زمینه‌های نوظهور مانند فناوری اطلاعات، تجارت الکترونیک و اقتصاد دیجیتال اعلام کرده‌اند.

«عارف علوی» رئیس جمهور پاکستان درباره روابط دو کشور گفته بود: پاکستان و چین در دهه‌های گذشته از روابط دوستانه‌ای برخوردار بوده‌اند که همراه با وحدت مستحکم، حمایت و کمک متقابل بوده و این همکاری‌های دوجانبه به طور فزاینده‌ای در تمامی زمینه ها افزایش یافته است.

علاوه بر آن، پاکستان مانند همیشه، سیاست چین واحد را بدون انحراف دنبال کرده و از مواضع چین در مورد منافع اصلی خود در مسائل تایوان، هنگ‌ کنگ و شین جیانگ حمایت خواهد کرد. گزارش ها نشان می دهد که پاکستان و چین در مورد مسائل بین المللی و منطقه ای دیدگاه های یکسانی دارند و پاکستان با هرگونه تلاش تمام نیروهای خارجی برای مهار توسعه چین مخالف است.

در همین راستا، در سال های اخیر، هر دو دولت با استفاده از آخرین برنامه خود یعنی کریدور اقتصادی چین_پاکستان (CPEC) به سمت توسعه روابط دو جانبه تجاری در حرکت هستند. در همین راستا هم سرمایه گذاری مستقیم چین به ارزش 62 میلیارد دلار در پروژه های مختلف سی پک عمدتاً کمک قابل توجهی به مدرن سازی زیرساخت های قهقرایی پاکستان کرده است.

کمربند اقتصادی جاده ابریشم که به عنوان چشم‌انداز بلندمدت زمینی برای توسعه زیرساختی و همکاری‌ های اقتصادی اوراسیا در نظر گرفته می شود، شش کریدور توسعه‌ای را در بر می‌گیرد که عبارتند از: 1) کریدور اقتصادی پل زمینی جدید اوراسیا، 2) کریدور اقتصادی چین_مغولستان_روسیه، 3) کریدور اقتصادی چین_آسیای مرکزی_غرب آسیا، 4)‌ کریدور اقتصادی چین-شبه جزیره هند و چین ،5) کریدور اقتصادی بنگلادش_چین_هند_میانمار و 6) کریدور اقتصادی چین_پاکستان.

بر همین اساس، سی پک که اجرا و تکمیل آن دستکم تا سال 2025 به طول می‌ انجامد، به عنوان بخش مهمی از این شش کریدور زمینی ابتکار یک کمربند_ یک جاده، یک پروژه شاخص متمایز است ‌که چین را از طریق بندر گوادر به خاورمیانه، آفریقا و اروپا متصل می‌کند، در حالی که این کریدور، پاکستان را به کشورهای آسیای مرکزی، روسیه و اروپا از طریق غرب چین وصل می کند.

از سال 2014، بر اساس یادداشت‌ های تفاهم میان دو کشور، پروژه‌ هایی در حوزه های انرژی و حمل‌ و نقل، بندر گوادر، مناطق ویژه اقتصادی (SEZ)  و اتصال منطقه‌ ای به ترتیب با سرعت بیشتری اجرا شده‌ اند. در میان پروژه‌ های اولویت‌ دار، ایجاد زیرساخت‌ های انرژی و حمل‌ و نقل به دلیل خارج کردن کشور میزبان از بحران مزمن انرژی و منسوخ شدن سیستم حمل‌ و نقل و ارتباطات با افزایش نسبت تولید ناخالص داخلی، همچنان در صدر قرار دارد.

مطابق با برنامه بلند مدت سی پک، انتظار می رود تا پروژه های درگیر در این حوزه تا سال 2030 در سه مرحله توسعه تکمیل شوند، زیرا در سالهای اخیر، کریدور اقتصادی چین_پاکستان در حال مقابله و مواجهه با چالش‌های متعدد خارجی و داخلی در محیط میزبان بوده است.

برخی از کارشناسان معتقدند که سی پک موجب می شود که مزیت‌های اقتصادی بالقوه پاکستان در قالب تولید برق از نیروگاه‌ های تجدید پذیر و تجدید ناپذیر اولویت‌ دار که از طریق آن تعداد زیادی ماشین‌ آلات صنعتی عملیاتی می‌شوند و همچنین خانوار ها، شرکت‌ های کوچک و متوسط ‌فعال خواهند شد، برجسته شود در حالی که این امر با تامین انرژی مورد نیاز نیازهای شدید آنها را برطرف کند.

عده ای دیگر ضمن اشاره به تأثیر مثبت این پروژه بر روی پروژه های حمل و نقل، ارتباطات و زیرساخت ها در پاکستان، اعلام کرده اند که این پروژه ها شامل ساخت بزرگراه ها، ساخت بنادر (خشک، دریایی و هوایی)، توسعه مناطق اقتصادی_صنعتی و موارد دیگر است.

علاوه بر آن، به طور کلی این پروژه به عنوان یک ابتکار به حق شناخته می شود که اعتقاد بر این است که برای مدت طولانی تر از هر پروژه توسعه ای دیگر در گذشته به اقتصاد پاکستان کمک می‌کند.

پیش‌بینی ها نشان می دهد که چنین پروژه‌ هایی خروجی‌ ها و بازده های ثمر بخش زیادی مانند دسترسی و اتصال داخلی و بین‌ المللی، تولید، تجارت، خدمات و فعالیت‌ های تفریحی را ارائه دهند چرا که سرمایه گذاری مستقیم خارجی در توسعه زیرساخت های مختلف ارتباط مستقیمی با اقتصاد محلی دارد.

بر اساس گمانه زنی ها، همچنین پیش بینی شده که تولید ناخالص داخلی پاکستان با کمک کل پروژه های انرژی و زیرساخت سالانه 3.5 درصد افزایش خواهد یافت.

شاه محمود قریشی، وزیر امور خارجه پاکستان نیز پیش از این گفته بود: کریدور اقتصادی مشترک چین و پاکستان بهانه خوبی است تا کشورهای منطقه من جمله افغانستان خود را در آن سهیم کنند و علاوه بر تضمین منافع خود اتحاد خود با سایر کشورها را نیز ارتقا دهند. بر همین اساس، چین در نظر دارد بر اساس سیاست برد_برد و پیروی از منافع مشترک طرح کریدور سی پک را تا افغانستان گسترش دهد تا فرصتی برای احداث زیرساخت‌ ها در این کشور که سالیان زیادی درگیر جنگ و درگیری بوده است، ایجاد کند.

برخی کارشناسان اعلام کردند که ابتکار کمربند و راه از طریق کریدور اقتصادی پاکستان و چین از یک طرف و توافق نامه همکاری ایران و چین از طرف دیگر و کریدور واخان، کشورهای چین، پاکستان، ایران و افغانستان را در اتحاد راهبردی سیاسی- اقتصادی قرار می دهد. تقویت همکاریهای سیاسی بین کشورهای چین و پاکستان در قالب سی پک، ایران و چین در قالب تفاهمنامه نقشه راه و چین و افغانستان در کریدور واخان، کل حوزه فرهنگی و تمدنی ایرانی را در تعاملی سازنده قرار میدهد و زمینه توسعه هر کدام از کشورها را مساعد می سازد.