امروز مصادف است با یازدهمین روز از شروع قرنطینه در شانگهای. تاکنون هشت بار آزمایش اسید نوکلیئک در شهر اجرایی شده و کل خانوارهای شانگهای 264 ساعت است که در قرنطینه خانگی به سر می‌برند.

یکی از دوستانم سوال جالبی از من کرد و پرسید: توی این مدت قرنطینه آیا کیفیت رابطه‌ات با همسرت تغییر کرده یا نه؟

حقیقتش در جواب این سوال باید بگم اگه قرنطینه همین شکلی ادامه پیدا کنه احتمالا رابطمون خراب بشه که اونم دلیل داره؛ همسرم صبح تا شب همش ناله می‌کنه و نگرانه اوضاع اقتصادی شانگهای و وضعیت بیکاری و اشتغالیه که ممکنه 6 ماه آینده هم طول بکشه. در حقیقت همسرم مدام در حال تجزیه و تحلیل روند احیای اقتصاد و مزایا و معایبشه و اخبار کارشناسای ضداپیدمی رو بلند بلند می‌خونه. در عین حال مدام داره درباره خصوصیات انتقال سویه جهش یافته اومیکرون و همینطور درباره سوژه‌های داغ روز که مرتبط با اپیدمی در شانگهای هست، اظهار نظر می‌کنه. البته این وسط یادش نمی‌ره که بیخیال اخبار اوکراین بشه و ابراز نگرانی می‌کنه. در واقع به تنها چیزی که فکر نمی‌کنه حل مشکلاتیه که در حال حاضر خانواده باهاش مواجه شده مثل مشکل تامین مواد غذایی.

یکی از دوستام میگه که محله آنها هنوز قرنطینه نشده ولی احتمال داره با توجه به شرایطی که داره پیش می‌ره یه روزم اونجا قرنطینه بشه. به همین خاطر بود که این دوستم می‌خواست با شوهرش به این تصمیم مشترک برسه که برای روزهای قرنطینه مواد غذایی انبار کنن ولی جالبه که در نهایت به اتفاق نظر نرسیدن.

من اینطور نتیجه گیری می‌کنم که بسیاری از آقایون متاهل فقط دوست دارن درباره موضوعات بی‌اهمیتی که هیچ ربطی به غذا و پوشاک و اقدام عملی نداره مطالعه کنن و در عین حال بقیه رو سرزنش کنن. همسر منم همینطوریه و نسبت به مسائل خاص و مردم بی‌تفاوته در عوض عاشق موضوعاتیه که بی‌اهمیتن و کیلومترها باهاش فاصله دارن و توجهی به مشکلات پیرامونش نمی‌کنه.

ولی این وسط زنان شانگهای کاملا برعکس مردان عمل کرده‌اند و گروه‌های بی‌شماری را برای حل مشکلات زندگی تشکیل دادند. به عنوان مثال هر روز دنبال تهیه کدهای هوشمند (QR) و کالاهایی هستن که سریعتر به دست مردم برسونن. این زنان دنبال منابع لازم برای تامین نیاز خانوارها هستن تا بتونن در دسترسی به منابع توازن برقرار کنن. این زنان حتی از رسیدگی به حیوانات خانگی و تامین نیاز آنها به مواد غذایی و مراقبت‌های دامپزشکی غفلت نکرد‌‌ه‌اند. میشه گفت که همه جوره میشه به زنان شانگهای اعتماد و روشون حساب باز کرد. آنها در حقیقت به فکر حل مشکلات زندگی هستن تا بستر تجزیه و تحلیل مطالعه همه جانبه امور را برای مردان فراهم کنن. مثلا همسر من همزمان که داره شام می‌خوره می‌تونه به شرکت‌های خرد و کلان فکر کنه و نگران تولید ناخالص داخلی شانگهای در سه ماه اول سال باشه و اصلا حواسش نیست که این شام چطوریه تهیه شده.

این زنان شانگهای هستن که شبانه روز به فکر حل مشکلاتن و نیمه شب در پلتفرم‌های آنلاین در حال خرید مایحتاجند و به شیوه‌ای عملگرایانه در صحنه مبارزه با مشکلات ناشی از قرنطینه حاضر شده‌اند. اگر هوشیاری زنان شانگهای نبود شاید افرادی مثل همسرم مجبور می‌شدن حتی سویا سس مورد نیازشون را هم از همسایه قرض بگیرن.

درسته که تفاوت‌هایی بین زن و مرد وجود داره و این یه محدودیت ژنتیکیه ولی در روزهای ویژه اپیدمی کرونا شخصا شاهد اراده فولادین زنان شانگهای و سختکوشی‌شان برای احیای کشور بودم.

برعکسِ عملگرایی، این آرمانگراییِ که کشور را به بیراهه می‌کشونه.

در واقع اینکه امروز چه چیزی بخوریم در مقایسه با نگرانی نسبت به شرایط بین‌الملل و جهت‌گیری‌های فکری درباره موضوعات داخلی اولویت داره و این یعنی زندگی واقع‌بینانه.

همسر من حتی یادش رفته که یه پسر داره که سال سوم راهنماییه و توی خونه کلاس آنلاین داره. همسرم در عین حال این واقعیت رو فراموش کرده که من به عنوان مادر این بچه خسته شدم و دیگه نمی‌تونم شبانه روز به فکر حل مشکلات آموزشی پسرمون هم باشم.

جالبه که اخیرا همسرم درباره چاقیم بهم تذکره داده! خنده داره عوض اینکه تقویت روحیه من حرفی بزنه و کاری بکنه بهم ایراد می‌گیره و هیچ درکی از شرایط بحرانی فعلی نداره!

قرنطینه گسترده کرونا باعث شده بسیاری از زنان سطح توقعاتشان از همسرانشان را پایین بیاورند و خب این چیز خوبیه. این روزها بسیاری از زنان دیگر محتاج درآمد همسرانشان نیستند و صرفا دوست دارند که شوهرشان برای کار به بیرون از خانه برود.

حقیقت اینه که هیچ چیزی نمی‌تونه شوق و ذوق زندگی رو در زنان شانگهای از بین ببره. یک زن واقعی در شانگهای کسیه که فقط فکر خودش نیست بلکه به دنبال ابراز عشق و انجام وظایفشه و عملگرا و کارآمد است و در لحظات سخت می‌شود رویش حساب باز کرد و هرگز کسی را ناامید نمی‌کند.

اپیدمی کرونا هرگز نمی‌تونه از سرعت محبت انسان‌ها به یکدیگر پیشی بگیره. نقش زنان شانگهای از مردان کمرنگ‌تر نیست. این روزها که روزهای سختی در شانگهای به حساب می‌آید خوش‌بینی و عملگرایی زنان این شهر و عزم و اراده آنها و باور راسخی که به آینده دارند و همچنین گرمای پشتیبانی‌هایشان ثروتی نادر محسوب می‌شود. با این اوصاف امید آن می‌رود که بعد از پایان اپیدمی کرونا از حضور زنان و چتر حمایتی آنان که گنجینه‌ای کمیاب است، غفلت نشود.