نوروز و بهار از راه رسید. این روز شاد مردم ایران، افغانستان و برخی دیگر از ملتهای آسیای میانه، برای چینی ها هم روز خاصی است. البته در چین نام آن نوروز نیست بلکه «چون فنگ» یعنی روز اعتدال بهاری است.

با توجه به این که در این روز طول روز و شب یکسان می شود، چینی ها معتقدند که عناصر «یین» و «یانگ» در این روز به تعادل می رسند و به همین خاطر، روح مردم نیز آرام تر می شود و انرژی بیشتری می گیرند.

در زمان قدیم چینی ها در این روز به خداهای خودشان عبادت می کردند و این رسم هم امروز در برخی مناطق چین همچنان حفظ شده است.

این به دلیل همین مفهوم تعادل عناصر «یین» و «یانگ» است که در برخی مناطق چین مردم رسم دارند تا در روز اعتادل بهاری مسابقه «عمودی گذاشتن» تخم مرغ را برگزار کنند چون فکر می کنند تعادل عناصر «یین» و «یانگ» این کار را راحت تر می کند

جز نوروز و روز اعتادل بهاری، شب یلدا هم همزمان با یک روز خاصی در چین به نام «دونگ جی» (روز فرا رسیدن زمستان) فرا می رسد. البته چینی ها در آن روز غذای خاصی به نام «جیائو زی» می خورند، نه هندوانه و انار.

باید آهی بکشیم چرا که واقعا ملتهای چین و ایران اینقدر به هم نزدیکند. مثلا آیا می دانید هر دو 12 سال حیوانی دارند با آنکه یگانه تفاوت این دو این است که سال نهنگ در چین سال اژدها است.

شاید در قدیم چین و ایران نزدیکتر از امروز بودند. چقدر بهتر است که چینی ها هم از شادی و خوشنودی و خوش شاسی نوروز ایرانیها، افغانها و مردم دیگر ملتهای آسیای میانه سهیم باشند.