دکتر «حامد وفایی»، عضو هیات علمی و مدیر مرکز پژوهشی آسیای دانشگاه تهران در یادداشتی با اشاره به شرایط ویژه در جهان امروز، ارائه مدل‌های مواجهه جمعی با چالش های بشری را از جمله رسالت‌های تمدن‌های شرقی دانست و با اشاره به استقبال جهانی از ابتکارات همگرایانه در چارچوب "چندجانبه گرایی"، میراث تمدنی مشرق زمین را گنجینه‌ای غنی حاوی ایده هایی بی بدیل دانست که می‌تواند به یاری انسان مستاصل امروز بشتابد.

متن این یادداشت را در زیر مشاهده می‌کنید:

دکتر وفایی با بیان اینکه امروز ماهیت "دهکده جهانی" دنیای ما بیش از هر زمانی بر همگان روشن شده، گفت: امروز مردم اقصی نقاط دنیا به روشنی دریافته‌اند که وقوع همه گیری در یک سوی عالم چگونه نقاط دیگر را تحت الشعاع قرار می‌دهد و توسعه اقتصادی یک کشور چگونه می‌تواند به یاری فضای رکود زده دیگر کشورها بیاید و در این فضا است که لزوم همگرایی بین‌المللی بیش از هر زمانی احساس می‌شود.

این استاد دانشگاه تهران یکجانبه گرایی و هژمونی طلبی چند کشور را عاملی دانست که موجب تنگ شدن عرصه تعاملات جهانی و همگرایی بین‌المللی گشته و افزود: متاسفانه امروز مشاهده می‌شود که حتی در فضای دشوار فراگیری کرونا و رکود اقتصادی حاصل از آن، برخی کشورها همچنان با کوبیدن بر طبل تحریم های اقتصادی و روش های محدود کننده، دشواری های زندگی برای دیگر ملت‌های مظلوم عالم را دو چندان نموده و با بی توجهی به حق مسلم انسان ها در حوزه توسعه، بهداشت و حتی حیات به طور یکجانبه در پی استحصال منافع خویش بر می آیند و البته تمام این رویکردها در یک عنوان خلاصه می‌شود: یکجانبه گرایی!

اینکه کشوری خود را برتر از دیگران بپندارد و با شعار "نخست من!" و پایمال کردن حقوق دیگر ملت ها در پی منافع خویش باشد، رویکردی است که در نظام بین‌الملل با انزوا مواجه خواهد شد. نمونه‌های واضح این امر در حمایت کشورهای مختلف از المپیک زمستانی پکن، همیاری کشورها در شرایط دشوار فراگیری کرونا و مخالفت بسیاری از کشورهای مستقل با تحریم های ظالمانه چند کشور محدود قابل مشاهده است.

جهان امروز بیش از هر زمانی محتاج تعامل، گفتگو و تسامح است و تمدن‌های شرقی همچون ایران، چین یا هند می‌توانند در تعاملی شرقی – شرقی ضمن استخراج چارچوب‌های بی بدیل فکری برای تحقق فضای گفتگو در جهان امروز به ایفای نقش تاریخی خویش بپردازند و طرح ایده‌هایی چون "پیکره مشترک جامعه بشری" که ایده های مشابه آن در اندیشه‌های ایران باستان به وفور یافت می‌شود نمونه‌ای موفق از همین رویکرد است.

این استاد دانشگاه تهران گفت: در دنیای امروز فضاهایی همچون المپیک که در آن نمایندگان کشورهای مختلف در کنار هم و در فضایی برابر به رقابت دوستانه می پردازند نیازمند تقویت، حمایت و گسترش است، نه تحریم و مقابله سیاسی. متاسفانه برخی کشورها به اعتیاد تحریم گرفتار شده و با هدف پیگیری منافع یکجانبه خود، گاهی تحریم اقتصادی، گاهی تحریم بهداشتی و گاه حتی تحریم مسابقات ورزشی را در دستور کار قرار می دهند، اما به نظر می رسد دوران تحریم های یکجانبه در حال پایان و عصر احترام متقابل و تعاملات فرهنگی پیش روی بشر قرار داشته باشد.