«مایک پامپئو» وزیر خارجه سابق ایالات متحده دوم مارس (11 اسفند) به تایوان سفر کرد. این یک نمایش خنده دار است که توسط یک سیاستمدار بی اعتبار و تاریخ مصرف گذشته، اجرا می‌شود. مقامات حزب ترقی‌خواه دموکراتیک تایوان همدست برخی افراد در ایالات متحده هستند تا مثلا بر این کشور برای جدایی‌طلبی خود تکیه کنند و از تایوان برای کنترل چین استفاده کنند، امری که هیچ گاه محقق نخواهد شد.

 اما پامپئو کیست؟ جامعه جهانی مدت‌ها با شخصیت وی آشنایی کامل پیدا کرد و آن را در رسانه‌ها می‌دید. جمله معروف «ما دروغ می‌گوییم، تقلب می‌کنیم، دزدی می‌کنیم» پامپئو را همه به یاد دارند. این وزیر خارجه بدنامِ ایالات متحده در دوره تصدی‌اش هیچ دستاوردی نداشت و بهترین کاری که کرد دمیدن به شعله‌های تنش و شایعه‌پراکنی بود بنا بر این رسانه‌ها او را «بدترین وزیر خارجه تاریخ» توصیف کردند.

پامپئو در خصوص چین،‌ یک نقش پیشتازانه ضدچینی ایفا کرد، برنامه ریزی و اجرای مجموعه‌ای از اقدامات دیوانه‌وار را انجام داد و به خصوص با بازی کردن با «کارت تایوان» به شکلی جدی در امور داخلی چین مداخله کرد و روابط چین-آمریکا را تضعیف نمود.

هدف پامپئو در سفر اخیرش به تایوان که بیش از یکسال از ترک سمتش انجام داد، شرارت‌هایی نهفته است. از یک سو، پامپئوی تشنه قدرت هیچگاه از «رویای ریاست جمهوری» دست نکشیده است. در سال گذشته در سال گذشته سخت مشغول همکاری با اندیشکده‌ها و جذب منابع بود اما نفوذ سیاسی‌اش به اندازه قبل نیست. امسال که سال برگزاری انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره آمریکاست، او قصد دارد با سفر به تایوان حضورش را در عرصه سیاسی تقویت کند، حمایت نیروهای ضدچینی در آمریکا را به دست آورد و به طول کلی نفوذش را بیشتر کند.

از سوی دیگر از زمانی که پامپئو در ژانویه سال گذشته توسط چین تحریم شد، زندگی راحتی نداشته است. او مشتاق بهره بردن از حزب ترقی‌خواه دموکراتیک تایوان و انتفاع مالی است تا به این وسیله از به اصطلاح سخنرانی و دیگر فرصت‌ها پول اضافه‌ای به جیب بزند.

سفر پامپئو به تایوان یک روز بعد از آن اتفاق افتاد که دولت بایدن یک هیات متشکل از مقامات سابق دفاعی و امنیتی آمریکایی را به تایوان اعزام کرد. این نشان می‌دهد که هم حزب جمهوریخواه و هم حزب حاکم دموکرات در ایالات متحده، تایوان را آلت دستی برای منافع سیاسی و آرای خود می‌بینند. مشخص است که سرنوشت این مهره بی‌ارزش به تراژدی ختم می‌شود؛ چیزی که بارها و بارها بر همگان ثابت شده است.

مقامات حزب ترقی‌خواه دموکراتیک تایوان باید این شرایط را به خوبی درک کنند و تصور نکنند که با به اصطلاح «حمایت» پامپئو و دیگران، می‌توانند به آمریکا برای استقلال طلبی اعتماد کنند. جدای از دمیدن به آتش تنش‌ها در تنگه تایوان و به خطر انداختن منافع مردم این جزیره، سفر پامپئو هیچ دستاورد دیگری نخواهد داشت.

فقط یک چین در جهان وجود دارد و تایوان بخشی جدایی ناپذیر از قلمروی چین است. این یک حقیقت حقوقی و تاریخی غیرقابل انگار است! 28 فوریه 50 سال قبل چین و ایالات متحده «بیانیه شانگهای» را مشترکا صادر کردند که در را برای عادی سازی روابط چین-آمریکا باز کرد. مساله تایوان، محور اصلی «بیانیه شانگهای» بود و اصل چین واحد نیز سنگ بنای روابط چین-آمریکا محسوب می‌شود. امروز با گذشت 50 سال از صدور آن بیانیه، روابط پکن-واشنگتن هنوز با چالش‌های جدی مواجه است. دلیل اصلی این چالش‌ها این است که ایالات متحده به اصول و مفاهیمی که در بیانیه شانگهای به آنها اشاره شد، پایبند نبود و مکررا به وعده‌های خود پشت پا زده است.

چین باید متحد باقی بماند و چاره‌ای جز این وجود ندارد. این یک روند تاریخی مستحکم است. هر کسی که از آمریکا به تایوان می‌رود تا مثلا «حمایت» خود را نشان دهد، سرنوشتی جز ناکامی در انتظار آن نیست. طرف آمریکایی بهتر است از اصل چین واحد و سه بیانیه مشترک چین-آمریکا تبعیت کند، از حمایت از «استقلال تایوان» دست بردارد و توطئه سوءاستفاده از تایوان برای کنترل چین را کنار بگذارد.

دست آخر آنکه هیچ کشوری نباید عزم راسخ، اراده قوی و توانایی فراوان خلق چین برای دفاع از حاکمیت و تمامیت ارضی این کشور را دست کم بگیرد.