اخیرا فیلم مستندی به نام «در جست و جوی خودم» در دانمارک پخش شد و مورد توجه مردم قرار گرفت. این مستند حقیقت شوکه کننده ای را آشکار می‌کند که گفته می‌شود سازمان سیا آزمایش‌های مخفیانه انسانی بر روی 311 کودک دانمارکی در دهه 1960 با هدف "مطالعه ارتباط بین اسکیزوفرنی و ژنتیک یا محیط زیست" انجام داده است.

این مستند بر اساس تجربه واقعی کارگردان «پیره وینیک» ساخته شده است. در سن 11 سالگی، از وینیک که در یک پرورشگاه زندگی می کرد، پرسیده شد که "آیا می خواهد چیزی "سرگرم کننده" را در بیمارستان امتحان کند"، سپس وی به یک اتاق زیرزمینی برای معاینه برده شد، کارکنان وینیک را به گوش دادن به صداهای تند، جیغ و صداهای دیگری که او را مبهوت می کرد، مجبور کردند. در این روند، او مجبور شد روی صندلی بنشیند که الکترودهایی به بدنش بسته شده بود تا اطلاعاتی مانند ضربان قلب، دمای بدن و سطح تعریق اش را اندازه گیری کنند. آزمایشات مختلف تا سال 1973  زمانی که وینیک 24 ساله بود، ادامه یافت. تا این که در سال 2018، وینیک یک مستند آمریکایی در مورد سه قلوهایی را تماشا کرد که ناآگاهانه در یک آزمایش مخفی شرکت می کردند که به بررسی رابطه بین ژنتیک، محیط و اختلالات روانی می پرداخت. پس از آن  وینیک متوجه شد که شاید خود او هم به طور ناخواسته در یک آزمایش مشابه شرکت داشته است و به این سبب به بررسی پیشینه آزمایش های آن زمان پرداخت.

وینیک از طریق مطالعه اسناد و مدارک مربوط به آن سال متوجه شد که این پروژه با سیا مرتبط است. بودجه این پروژه به طور اسمی از سوی یک سرویس پزشکی ایالات متحده و بنیاد بوم شناسی انسانی بود که بیشتر وجوه آن توسط  سیا تامین می شد. عجیب تر  این که زمانی که وینیک سعی کرد به برخی از مواد تحقیقاتی ذخیره شده توسط مرکز روانپزشکی گلاستروپ در دانمارک دسترسی پیدا کند، مرکز شروع به تخریب مواد مربوطه کرد.

وینیک گفت: "این بسیار ناراحت کننده است. این فقط تجربه من نیست، بلکه تجربه رایج  بسیاری از کودکان است." وینیک همچنین دریافت که  طرف آمریکا عمدا هدف واقعی این آزمایش را برای کودکان  پنهان کرده است. "عجیب است.  برخی از مردم  درمورد من بیشتر از خودم می دانند."

بر اساس گزارش‌های برخی رسانه‌ها، این پروژه آزمایشی انسانی در ابتدا توسط یک روانشناس آمریکایی "تصور" شده بود، اما به دلیل "مشکل در یافتن نمونه‌های مناسب" در ایالات متحده، به دانمارک روی آورد و در آن جا به مدت 10سال انجام شد.

یاکوب راسموسن، مورخ دانمارکی، با عصبانیت گفت که این آزمایش شوکه کننده است و قانون نورنبرگ را نقض می کند،  این قانون محدودیت های اخلاقی متعددی را برای آزمایش های انسانی پس از جنگ جهانی دوم تعیین کرده است."

افکار عمومی بر این باورند که این حادثه بار دیگر عملکردهای شیطانی سیا در انجام مخفیانه آزمایشات غیرقانونی انسانی در خارج از کشور را آشکار کرده و مورد انتقاد گسترده همه طرف ها قرار گرفته است.  رادیو ملی آمریکا (ان پی ار) گزارش داد که سیا در اوایل جنگ سرد تحقیقات غیرقانونی را برای تولید داروهایی که می تواند ذهن انسان را کنترل کند، آغاز کرد. استفان کینزر، خبرنگار پیشین نیویورک تایمز در کتاب خود با عنوان "مسمومین اصلی" اشاره کرد که برنامه کنترل ذهن سیا "پایدارترین آزمایش در زمینه فناوری کنترل ذهن در تاریخ" بود و بسیاری از افراد ناآگاهانه شکنجه شدند و عواقب مادام العمر آن را تحمل کرده اند.  در دهه 1970، این برنامه غیرانسانی پس از افشای آن خاتمه یافت، اما افراد مربوطه هرگز به طور کامل و رسمی مورد تحقیق و مجازات قرار نگرفتند. از آن جا که سیا اکثر اسناد اصلی را از بین برده است، نمی توان  دقیقا دانست که چند نفر از آن شکنجه شده اند.