«جو بایدن» رئیس جمهور ایالات متحده 12 فوریه (23 بهمن) در تماس تلفنی با «ولادیمیر پوتین» همتای روس خود بار دیگر مدعی شد اگر روسیه به اوکراین حمله کند، آمریکا و متحدان پاسخ سختی به آن خواهند داد.

پوتین در این باره تاکید کرد که روسیه درک نمی‌کند چرا آمریکا عمدا این اطلاعات کذب را به رسانه‌ها داده که روسیه در نظر دارد به اوکراین حمله کند.

رئیس جمهور آمریکا روز جمعه در دیدار مجازی با سران کشورهای غربی و اتحادیه اروپا و ناتو، مدعی شد که روسیه روز 16 فوریه (27 بهمن) به اوکراین حمله خواهد کرد.

«ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین در همان روز واکنش نشان داد و گفت فعلا هیچ جنگ تمام عیاری در اوکراین پیش بینی نمی‌شود. وی همچنین از دیگر کشورها خواست تا شواهد «تجاوز» روسیه را ارائه دهند.

بسیاری از تحلیلگران افکار عمومی بین‌المللی معتقدند که خطر جنگِ روسیه-اوکراین، بزرگ نیست اما تمام طرف‌های نگران می‌دانند که جنگ به خطرات غیرقابل کنترلی منتهی خواهد شد.

با این همه، آمریکا به عنوان یک کشور فراسرزمینی به بزرگنماییِ جو «جنگ نزدیک است» ادامه می‌دهد آن هم با نگرانی از اینکه روسیه و چین نخواهند جنگید!

اما دلیل پشت این رویکرد آمریکا چیست؟

اول، واشنگتن در تلاش برای ایجاد حدی معین از تنش راهبردی در اروپا با تشدید «تهدید» روسیه است تا کشورهای اروپایی به ویژه کشورهای شرق اروپا و جمهوری‌های شوروی سابق، بیش از پیش از فرمان‌های آن پیروی کنند.

با این روش، آمریکا می‌تواند وضعیت ژئوپلتیک امنیتی در اروپا را در دست بگیرد و از تلاش‌های اروپا برای داشتن استقلال امنیتی-راهبردی جلوگیری کند.

دوم، ایالات متحده سعدی دارد با تحریک بحران‌های جنگی و درگیری‌های رودررو به عنوان حقه همیشگی خود، کسب در آمد کند. بر اساس گزارش‌ها، ایالات متحده پس از افزایش بحران اوکراین، علاوه بر ارسال حجم زیادی تسلیحات به این کشور، ارسال موشک‌های آمریکایی و دیگر تسلیحات از سه کشور حوزه بالتیک به اوکراین را تصویب کرد.

به طور طبیعی نفعِ گروه صنعتی-نظامی آمریکا پشت این تنش قرار دارد. برخی تحلیلگران اشاره می‌کنند که تهدید اخیر کاخ سفید برای پایان دادن به پروژه خط لوله گاز طبیعیِ «نورد استریم-2» مجبور کردن کشورهای اروپایی به رهایی از وابستگی انرژی به روسیه ایجاد شرایطی برای ایالات متحده به منظور توسعه صادرات انرژی به اروپاست.

در واقعی با نگاهی به عقبه‌‌ی این دور از بحران روسیه-اوکراین در می‌یابیم که ریشه اصلی آن این است که پس از پایان جنگ سرد،‌ سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) سعی در توسعه به سمت شرق و محدود کردن فضای امنیتی-راهبردیِ روسیه داشت.

این بار، روسیه اصرار دارد که ناتو باید یک تعهد الزارم آور حقوقی برای عدم گسترش به سوی شرق یا استقرار تسلیحات تهدیدآمیز داده و خط قرمزی برای امنیت نظامی دو طرف کشیده که زیاده خواهانه به نظر نمی‌رسد.

آمریکا و ناتو به رهبری این کشور همه از این امر آگاهند اما خود را به کری زده‌اند. در عوض به تلاش‌های خود برای دمیدن به شعله جنگ ادامه می‌دهند که به شکل کلی در خدمت ذهنیت هژمونی و جنگ سرد است.

حساب و کتاب‌های شرورانه بی ارزش آمریکا نمی‌تواند جهان را فریب دهد و بالعکس نمایش هیستریک آن چشمان افکار عمومی جهان را بیشتر به این حقیقت باز خواهد کرد که بزرگترین خطر امنیتی در دنیا ایالات متحده است و داخل و خارج از مرزه‌های خود می‌جنگند و هیچ چیز به دست نمی‌آورد.