سال‌های سال است که طبقه نخبگان دولتی ژاپن، افکار عمومی را نادیده گرفته‌اند.

از مجموعه تجاوزهای جنسی بی شرمانه به زنان ژاپنی توسط نظامیان‌ ارتش آمریکا که در دهه 90 میلادی شروع شد تا شیوع کنونی بیماری کووید-19 که منشاء آن پایگاه‌های نظامی آمریکاست، حضور نیروهای آمریکایی همواره یک منبع مداوم برای تنش و اعتراض بین افکار عمومی ژاپن و نخبگان دولتی بوده که در خدمتِ منافع آمریکا هستند.

توکیو باید میان خواست افکار عمومی مردم و اربابان آمریکایی خود را طی نشست کمیته مشورتی امنیتی ایالات متحده-ژاپن توازن ایجاد کند. این وظیفه آنجایی پیچیده‌تر می‌شود که آمریکا بر ژاپن فشار وارد می‌آورد تا این کشور را در برنامه‌ریزی برای اقدامات نظامی علیه منطقه تایوانِ چین مشارکت دهد.

تا کنون، منافع ژاپن طبق موضع رسمی دولت این کشور در تبعیت از خواسته‌های ایالات متحده تنظیم شده چرا که این به نفع منافع تجاری آنهاست.

اما همزمان با افزایش موضع‌گیری‌های دولت بایدن علیه چین، که بر اساس ایدئولوژی و دروغ‌های بزرگ است تا حقایق، جامعه تجاری قدرتمند ژاپن واکنش منفی نشان داده و مقاومت کرده است.

برای مثال،‌ در حالی که برخی شرکت‌های جهانی تحت فشار آمریکا، خرید هر گونه محصول مرتبط با منطقه خودمختار اویغور شین جیانگ را متوقف کرده‌اند، آنها تاکید نموده‌اند که شاهد هیچگونه نقض حقوق بشر یا اقدامات نامناسب نبوده‌اند. به این ترتیب آشکارا اشاره می‌کنند که به فشار دولت واکنش نشان می‌دهند.

با این وجود، شرکت‌های ژاپنی حاضر نشده‌اند برای حمایت از دروغ‌های بزرگ آمریکا درباره شین جیانگ، به خودزنی بپردازند و دولت ژاپن نمی‌تواند اقتصاد خود را قربانیِ بازی‌های قدرت ایالات متحده کند.

«تادای یانای» مدیرعامل شرکت ژاپنی «یونیکلو» توضیح داد که شرکت‌های ژاپنی برای ادامه بقا به بازارهای خارجی وابسته هستند. اقتصاد داخلی در حال کوچک شدن ژاپن نمی‌تواند بدون دسترسی به بازارهای خارجی زنده بماند.

در واقع ایالات متحده در حال عبور از خط قرمزهای ژاپن با تلاش برای تحت فشار گذاشتن شرکت‌های آن به منظور انتخاب بین چین یا بازارهای آمریکاست.

شرکت یونیکلو در این راستا به مخالفت با آمریکا پرداخته و اعلام کرده از پنبه شین جیانگ در محصولات خود استفاده می‌کند. یانای تاکید کرده که وی خواسته به آمریکا نشان دهد وارد آن بازی نخواهد شد.

همانگونه که یانای اشاره کرد، ایالات متحده محصورِ موجی از بدبینی‌ها درباره ژاپن در اواخر دهه 80 و 90 میلادی است. سیاستمداران و رسانه‌ها در آن زمان پیش‌بینی کرده‌ بودند که آمریکا با گذر یک نسل، برده اقتصادی ژاپن خواهد شد.

هیستری کنونی آمریکا درباره قدرت در حال ظهور چین، نسخه جدیدی از توهم « خطر زرد» است که دهه‌هاست در مغز دولتمردان ایالات متحده فرو رفته است.

با اینکه مردم آمریکا این موضوع را رد می‌کنند، اما این ترس در نژاد پرستی، کلیشه‌های فرهنگی و ناتوانی در برخورد برابر با یک ملت شرقی و احترام کامل به سنت‌های فرهنگی آن، ریشه دارد.

به نظر می‌رسد تلاش‌های ایالات متحده برای ارعاب ژاپن به منظور موضع‌گیری علیه چین بالاخره از حد خود فراتر رفته است. ممکن است دلیل آن این باشد که اهرم‌های فشار آمریکا علیه ژاپن در حال تمام شدن است.

همیشه یکی از بزرگترین برگ‌های برنده آمریکا استفاده از به اصطلاح چتر امنیتی است که این کشور برای ژاپن فراهم کرده است. اما نفوذ ایالات متحده در این جبهه با کاهش مداوم روبرو خواهد بود چرا که واشنگتن مدام در حال فشار بر ژاپن برای پرداخت بهای بیشتر و بیشتر در ازای حضور نیروهای آمریکایی است، امری که مردم ژاپن حتی آن را نمی‌خواهند.

بدتر از این،‌ ایالات متحده همچنین ژاپن را تحت فشار گذاشته تا به رویگردانی از «قانون اساسی صلح» خود ادامه داده و به ماجراجویی‌های نظامی منطقه‌ایِ غیرضروری در تنگه تایوان پایبند باشد که هیچ تاثیری بر امنیت مردم ژاپن ندارد.

ضعف موضع آمریکا در مذاکرات 2+2 نمایان شد. به رغم انتقاد افکار عمومی ژاپن به دلیل انتشار موارد ابتلای جدید کووید-19 از پایگاه‌های نظامی آمریکا در ژاپن و با وجود درخواست علنیِ «یوشیماسا هایاشی» وزیر خارجه این کشور، ایالات متحده به قرنطینه پایگاه‌های خود در خاک ژاپن پایبند نبوده است.

جالب اینجاست که حتی با وجود درخواست‌های آمریکا از ژاپن برای قربانی کردن اقتصاد و سربازان این کشور، در مذاکرات 2+2 امتیازات کمتری ارائه داده است.

نخبگان دولتی ژاپن به زودی مجبور خواهند شد به ندای افکار عمومی و شرکت‌های این کشور گوش فرا دهند و به اجبار‌های بی شرمانه آمریکا نه بگویند.