در تاریخ 5 ژانویه (15 دی ماه) شمارش معکوس سی روزه تا المپیک زمستانی پکن آغاز خواهد شد.

یک ماه پس از این تاریخ، چین برای اولین بار مشعل المپیک را در آغوش خواهد گرفت و از ورزشکاران و دوستداران یخ و برف از سراسر جهان استقبال خواهد کرد.

شعار «با هم به سوی آینده» برای المپیک زمستانی پیش رو انتخاب شده است.

شی جین پینگ، رئیس جمهوری خلق چین در پیام تبریکی که به مناسبت آغاز سال نوی میلادی 2022 منتشر کرد، اظهار داشت: بگذاریم افراد بیشتری در ورزش‌های یخ و برف امسال شرکت کنند که موضوع اصلی جنبش المپیک نیز همین است. ما از صمیم قلب یک بازی المپیک پرشکوه را به جهان تقدیم خواهیم کرد. جهان از چین همین انتظار را دارد و چین هم برای میزبانی این بازیها کاملا آماده است.

پکن در سال 2008، برای اولین بار میزبان بازی‌های المپیک تابستانی بود و اینک در سال 2022 آتش المپیک بار دیگر در پایتخت این کشود شعله ور خواهد شد. 14 سال  زمانی چندان طولانی نیست، اما تغییرات صورت گرفته در چین هم در این مدت زمان کم نبوده است. چین در سال 2009، با پشت سر گذاشتن آلمان به بزرگترین صادرکننده جهان تبدیل شد و در سال 2010، از ژاپن پیشی گرفت و تبدیل به دومین اقتصاد بزرگ جهان شد. سال 2020، تولید ناخالص داخلی چین از 70 درصد تولید ناخالص داخلی ایالات متحده فراتر رفت و به میزان 2.95 برابر نسبت به ژاپن و 3.82 برابر نسبت به آلمان شد. در روز اول ماه ژوئیه سال 2021، زمانی که حزب کمونیست چین صدمین سالگرد خود را جشن می گرفت، شی جین پینگ رسماً اعلام کرد که جامعه ای با رفاه نسبتی در سرزمین چین ساخته شده و مشکل فقر مطلق از نظر تاریخی حل شده است.

روزنامه انگلیسی «گاردین» اخیرا با انتشار مقاله ای اعلام کرد که اعتماد به نفس مردم چین در جریان دو بازی المپیک افزایش یافته است. در این گزارش به نقل از «شو گوئوچی» مورخ دانشگاه هنگ کنگ و نویسنده کتاب «رویای المپیک: چین و ورزش، 1895-2008» آمده است: در سال 2008، چین مشتاق شناخته شدن بود و می خواست ثروت خود،  جهانی وطنی و دوستی خود را به دنیا نشان دهد. امروز چین می خواهد اعتماد به نفس خود را نشان دهد... بنابراین، پکن در واکنش به نگرش‌های منفی اخیر برخی کشورهای غربی نسبت به بازی‌های المپیک زمستانی گفت که برای هیچکس مهم نیست.

دیوید اورنبی، کارشناس تاریخ چین در دانشگاه مونترال کانادا خاطر نشان کرد که سال 2008 نقطه عطفی برای چین بود. میزبانی باشکوه المپیک پکن  با هرج و مرج ناشی از بحران مالی در غرب یک مقایسه روشن بود. به این سبب بسیاری از چینی ها معتقدند کشورشان بازیگر مهمی در جهان است. از آن زمان به بعد، مردم عموماً اعتقاد بر این دارند که چین در مقاومت در برابر بحران بهتر از غرب عمل کرده است.

در واقع، جهان در 14 سال گذشته بحران های متعددی را تجربه کرده است. اول از همه، بحران مالی‌ای که  ایالات متحده سرمنشأ آن بود و به شدت جهان را فرا گرفت، سپس بحران بدهی اروپا بار دیگر بسیاری از کشورها را تحت تاثیر قرار داد؛ شیوع ناگهانی اپیدمی کرونای جدید که از دو سال پیش شروع شد، بلایای جدی را برای همه کشورهای جهان به ارمغان آورد. .. اما همزمان با وقوع این بحران جهانی، مزایای نظام سیاسی چین که حزب کمونیست رهبری متمرکز و یکپارچه آن را ایفا می کند، کاملاً به نمایش گذاشته شد. چین همیشه رشد اقتصادی و ثبات اجتماعی را حفظ کرده و به تثبیت کننده و منبع اصلی قدرت برای رشد اقتصادی جهان تبدیل شده است. در سال‌های اخیر، سهم چین در رشد اقتصادی جهان بطور متوالی  حدود 30 درصد بوده است.

ذهنیت چینی های معمولی نسبت به المپیک از حسرت به رسمیت شناخته شدن گرفته تا نشان دادن اعتماد به نفس بسیار تغییر کرده است. آنها دیگر برای برد و باخت ورزشکاران خود ارزشی قائل نیستند و بیشتر به لذت بردن از روند هیجان انگیز مسابقات می پردازند. هم برای هموطنان و هم برای خارجی‌ها کف می زنند  و آنان را تشویق می کنند. از المپیک تابستانی تا المپیک زمستانی، آنچه تغییر میکند زمان است و آنچه بدون تغییر می ماند رویای المپیک است، همانطور که در یکی از سرودهای المپیک زمستانی که چند روز پیش منتشر شد خوانده شد: این رویا در قلب من هرگز تغییر نکرده است،  شما را در پکن می بینیم!