پس از تایید «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا مبنی بر اینکه ایالات متحده در حال بررسی تحریم بازی‌های المپیک زمستانی پکن است، رسانه‌های انگلیسی اخیرا گزارش دادند که لندن به طور فعال در حال گفتگو درباره اجرای «تحریم  دیپلماتیک» علیه المپیک زمستانی پکن با مشارکت سایر اعضای ائتلاف «پنج چشم» است.  با این حال، «بوریس جانسون» نخست وزیر بریتانیا در ۲۲ نوامبر (1 آذر) با بیان اینکه «هنوز تصمیمی برای تحریم» نگرفته، تاکید کرد دیپلماسی ورزشی باید به جای مانع تراشی به روابط  دو کشور کمک کند.

برای همگان روشن است که سیاست سیاست است و ورزش ورزش و المپیک یعنی اجتماع جامعه جهانی. بازی‌های المپیک زمستانی یک رویداد ورزشی جهانی محسوب می‌شود، دستکاری سیاسی برخلاف روح المپیک است و فقط به منافع ورزشکاران کشورها آسیب می‌رساند. تعداد معدودی از سیاستمداران آمریکایی و غربی بار دیگر سلاح منسوخ «سیاسی‌سازی ورزشی» را به دست گرفتند و بر روی صحنه‌ای که متعلق به آنها نیست، اصرار دارند نقاب «مدافع دموکراسی» را که مدت‌هاست فرو افتاده، در مقابل صورت‌های خود بگیرند.

این به اصطلاح «تحریم» مورد پسند نیست و به غیر از خودزنی اثری ندارد و از حمایت جامعه جهانی و محافل ورزشی برخوردار نخواهد بود. به عبارت دیگر این اقدام بیفایده نه تنها اعتباری برای غرب به سرکردگی آمریکا کسب نمی‌کند بلکه باعث خواهد شد لکه ننگی به کارنامه سیاه سردمداران آن اضافه شود.

«حسین امیرعبداللهیان» وزیر امور خارجه ایران، در دیدار ویدئویی با «وانگ یی» همتای چینی خود در روز چهارشنبه گفت که ایران سیاسی‌سازی رویدادهای ورزشی را محکوم می‌کند و معتقد است که المپیک زمستانی پکن به موفقیت کامل دست خواهد یافت.

«توماس باخ» رئیس کمیته بین‌المللی المپیک ۲۱ نوامبر (30 آبان) در دبی گفت که پکن اولین شهری در تاریخ خواهد بود که میزبان بازی‌های المپیک تابستانی و المپیک زمستانی است. برگزاری موفقیت آمیز بازی‌های المپیک زمستانی پکن 2022 سبک ورزش های زمستانی را برای همیشه تغییر خواهد داد.

«سباستین کو» رئیس فدراسیون جهانی دو و میدانی و رئیس کمیته سازماندهی المپیک 2012 لندن نیز ۲۲ نوامبر در مصاحبه با بی بی سی به صراحت اعلام کرد که «تحریم دیپلماتیک» المپیک زمستانی پکن یک «ژست بی معنا و مضر» است.

گزارش‌ها حاکی از آن است که «ولادمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه دعوت‌نامه‌ای از چین دریافت کرده و در زمان مناسب خبر سفر خود به چین برای شرکت در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی را اعلام خواهد کرد. شرکت در رویدادهای بزرگ یک سنت دیرینه و خوب میان چین و روسیه است.

در همین راستا «شی جین پینگ» رئیس جمهوری خلق چین سال 2014 در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی سوچی شرکت کرد و این بار نیز از دوست خوب خود رئیس جمهور پوتین برای شرکت در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی پکن به چین دعوت به عمل آورد. در حال حاضر پوتین اولین رهبر خارجی است که به صراحت تمایل به شرکت در مراسم افتتاحیه بازی‌های المپیک زمستانی پکن را اعلام کرده و این موضوع  سطح بالای روابط مشارکتی و استراتژیک جامع بین چین و روسیه در عصر جدید را نشان می‌دهد.

چند روز پیش، پوتین در نشست وزارت امور خارجه کشورش اظهار داشت که روابط روسیه و چین به بالاترین سطح در تاریخ رسیده و می‌توان آن را به‌عنوان الگوی روابط بین کشورهای جهان در قرن بیست و یکم تلقی کرد. به زعم وی پس از دهه‌ها فراز و نشیب، روابط چین و روسیه اکنون می‌تواند به بالاترین سطح تاریخی توسعه یابد، تا حدودی باید از ایالات متحده تشکر کرد چرا که این نتیجه اجتناب ناپذیر اعمال فشار استراتژیک ایالات متحده است.

مضحک اینجاست که از یک سو سیاستمداران آمریکایی همزمان چین و روسیه را سرکوب کردند و از سوی دیگر فراموش نکردند که بین روابط دو کشور نفاق ایجاد کنند. آنها احتمالاً نمی‌دانند که یک اصطلاح چینی هست که می‌گوید «کسانی که با دیگران ارتباط دور و سرد دارند نمی‌توانند در روابط صمیمانه دیگران سنگ‌اندازی کنند». به گفته رسانه‌های روسی اکنون که اعلام شده پوتین در افتتاحیه بازی‌های المپیک زمستانی پکن شرکت خواهد کرد به معنای سیلی کوبنده‌ای به صورت سیاستمداران غربی است که خواهان تحریم المپیک زمستانی پکن هستند و قصد دارند از بازی‌های المپیک به عنوان یک ابزار سیاسی نفرت انگیز سوءاستفاده  کنند.

بازی‌های المپیک زمستانی پکن یک رویداد ورزشی بین‌المللی است که به میزبانی چین برگزار می‌شود و همچنین نشان دهنده سرمایه گذاری و توجه مشترک کمیته بین‌المللی المپیک و کل جامعه بین‌المللی در حوزه ورزش است. ورزشکاران قهرمانان اصلی برگزاری بازی‌های المپیک زمستانی هستند و هدف از حضور مقامات ارشد کشورهای مختلف در این بازی‌ها عمدتا تشویق ورزشکاران خود و همچنین برای حمایت از روح المپیک بوده است. اما برخی از سیاستمداران آمریکایی حضور در المپیک زمستانی را میدان دادن به پکن و ابزاری برای مبادله منافع آمریکا می‌دانند که نوعی رفتار تاجرمأبانه، از روی تنگ‌نظری و تحقیر روحیه المپیک محسوب‌ می‌شود.