قانونگذاران مجلس نمایندگان آمریکا ساعات پایانی جمعه شب گذشته لایحه دو حزبی 1.2 تریلیون دلاری زیرساختی این کشور را به تصویب رساندند؛ «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا این رای گیری را یک گام رو به جلوی با اهمیت توصیف کرد و گفت این قانون آمریکا را در مسیر پیروزی در رقابت اقتصادی قرن بیست و یکم قرار می دهد.

با این حال، این لایحه به هیچ وجه تمامی مشکلات آمریکا را حل و فصل نخواهد کرد و نمی تواند آمریکا را در موقعیت رقابت با چین در زمینه پروژه های زیرساختی وسیع قرار دهد.

بیشتر زیرساخت های اصلی آمریکا تحت کنترل بخش خصوصی قرار دارند و در حال حاضر دولت بایدن در تلاش است تا ساخت زیرساخت ها را با یک اقتصاد برنامه ریزی شده به سبک آمریکایی تصاحب کند. این اقدامی است که با هدف تلاش برای مهندسی مجدد پویایی اقتصاد آمریکا با کمک نقاط ضعف آن برای حمایت از یکی از دلهره آور ترین وظایف این کشور صورت می گیرد. بنابراین، احتمال اینکه این طرح به شیوه ای کارآمد اجرایی گردد، بسیار کم است.

در حقیقت، پس از کاهش شدید بودجه، 13 قانونگذار جمهوریخواه مجلس نمایندگان آمریکا به طرح زیرساختی بایدن رای مثبت دادند؛ با این حال، این لایحه نهایتا با یک اختلاف اندک به تصویب رسید آن هم در شرایطی که 6 دموکرات به اکثریت جمهوریخواهان مخالف این طرح ملحق شدند. این روند نشان می دهد که این لایحه از حمایت گسترده ای در آمریکا برخوردار نیست. از طرف دیگر، لایحه 1.75 تیلیون دلاری بایدن با تمرکز بر خدمات اجتماعی و برنامه های مربوط به تغییرات اقلیمی نیز هنوز به تصویب نرسیده است.

برخی زیرساخت های آمریکا در مقایسه با زیرساخت های چین قدیمی شده اند. در حقیقت، این دو کشور نمی توانند حقیقتا با یکدیگر قیاس شوند. بیشتر زیرساخت های چین نسبتا به تازگی ساخته شده اند و بنابراین طبیعی است که چنین پروژه های در چین پیشرفته تر باشند.

چین جمعیت زیادی دارد که میزان استفاده به مراتب بالاتر از زیرساخت ها در این کشور را تعیین می کند. بنابراین، تقویت زیرساخت ها می تواند یک بازدهی نسبتا بالایی در این کشور به دنبال داشته باشد. به عنوان مثال، شرایط ملی چین این کشور را به مکان مساعدی برای توسعه سریع خطوط ریلی سریع السیر تبدیل کرده است و شاهراه های مخصوص عبور وسایل نقلیه سریع السیر در بیشتر بخش های چین مورد نیاز هستند. هزینه چنین زیرساخت هایی بسیار بالاست اما با توجه به نیازهای مربوط به جمعیت محلی بزرگ چین قابل توجیه است.

احساس فوریت آمریکا در بحث ساخت زیرساخت ها تا حد بسیار زیادی از رقابتش با چین ناشی می شود. برخی نخبگان سیاسی آمریکا متکبرانه معتقدند که آمریکا باید در تمام زمینه ها پیشگام جهان باشد چرا که می ترسند چین از آنها پیشی بگیرد. این نخبگان آمریکایی در غرور و تکبر خود گم شده اند. این در حالیست که بیشتر مشکلات آمریکا از جمله انگیزه جنگ سرد مانند آن برای مهار چین از تنگ نظری مقامات این کشور سرچشمه می گیرد چرا که آنها نمی توانند پیشرفت دیگران را تحمل کنند.

آمریکا هیچ گاه قادر نخواهد بود یک شبکه خط ریلی با تراکم بالا مانند چین بسازد و سطح کلی شاهراه های آمریکا قطعا از چین عقب خواهد افتاد. در بلند مدت نیز ظرفیت کلی حمل و نقل، فعالیت و ارزش اقتصادی شبکه اطلاعاتی آمریکا به سختی قابلیت برابری با چین را خواهند داشت.

زیرساخت ها در چین تحت هدایت دولت این کشور ارتقاء پیدا کرده اند که با توجه به شرایط واقعی این کشور و حداکثر استفاده چین از منابع، کافی هستند. اما اگر آمریکا بدنبال تقلید از چین باشد، نتیجه احتمالی این تقلید، ارائه یک طرح نابسامان و ضعیف است که با شرایط آمریکا و نیازهای بازاری آن مطابقت نخواهد داشت.

از زمان شیوع پاندمی کرونا، دولت آمریکا مکررا پیشنهاد بسته های محرک بزرگ را مطرح کرده است؛ آمریکا به عنوان کشوری با هژمونی دلار از پول بی پایان خود برای صدور انواع مختلف سوبسید استفاده کرده است.این روند سناریویی ایجاد کرده است که در آن مردم می توانند بدون اینکه نیازی به رفتن به محل کارشان داشته باشند، با تکیه بر سوبسیدها زندگی اشان را سر کنند و اینجاست که علت کمبودهای فزاینده رانندگان کامیون و به وجود آمدن یک زنجیره تامین آشفته و نابسامان داخلی و انسداد بنادر در آمریکا مشخص می شود.

آمریکا دارای مزیت در حوزه های فناوری و سرمایه است اما اصلی ترین روحیه جستجوی درستی در حقایق مربوط به سیاست را از دست داده و اخلاق اجتماعی مربوط به سخت کوشی در این کشور دائما در حال فروپاشی است.

در حقیقت، احیای قدرت رقابت آمریکا با چین صرفا با تکیه بر یک لایحه محرک، معادل یک افسانه است. آمریکا مزایای خاص خودش را دارد اما اگر بخواهد در برخی زمینه ها به اندازه چین رقابت پذیر باشد، باید مردم خود را به افرادی پرتلاش و کوشا مانند مردم چین و مقامات آمریکایی را به مقامات سختکوش و مسئولیت پذیر مانند مقامات چین تبدیل کند!

نباید فراموش کرد که زیرساخت های در حال شکوفایی چین نتیجه عملکرد کل جامعه است و چیزی نیست که سیاستمداران آمریکایی بتوانند به راحتی با ارائه طرح های غیر واقعی به آن دست یابند.