در دهانه رودخانه زرد، یک «فرودگاه بین المللی مشهور برای پرندگان» وجود دارد که یک بخش مهم برای مهاجرت پرندگان محسوب می شود به طوری که سالانه بیش از 6 میلیون پرنده از طریق این به اصطلاح فرودگاه، از شمال به جنوب مهاجرت می کنند. در این فرودگاه یک قو به نام «شیائوشوئه» (برف کوچلو) وجود دارد که همه او را دوست دارند.

شاید برایتان سؤال شود که این قو چطور اهلی شده است؟

داستان اهلی شدن این قو به 14 سال پیش بر می گردد...

در دهانه رودخانه زرد دشتی از مواد رسوبی وجود دارد. در اکتبر سال 1992 میلادی بود که ذخیره گاه طبیعی ملی دلتای رودخانه زرد ایجاد شد. با توجه به جراحت های تصادفی اما مکرر پرندگان مجاور و یا مهاجر بود که این ذخیره گاه طبیعی به تدریج اقدام به تاسیس یک ایستگاه نجات پرندگان کرد.

«لی جیان» یکی از مربیان پرنده در این ایستگاه است.

(لی جیان و همکارانش در حال درمان پرنده)

یک روز در دسامبر سال 2007 میلادی بود که یک روستایی در نزدیکی این ایستگاه امداد و نجات پرنده تماس گرفت و گفت یک قوی آسیب دیده وجود دارد که سریعا باید امداد شود. بعد از آن بود که لی جیان و همکارانش سریعا خود را به محل رساندند و با قویی وحشی مواجه شدند که با آسیب هایی جدی در بال ها و پاهایش متولد شده بود. وضعیت این قو در حدی بود که امدادگران امیدی به بهبود آن نداشتند.

لی جیان برای راحتی شرایط مراقبت از این قو، او را با خود به خوابگاه برد و یک لانه کوچک مخصوص برایش فراهم کرد. بعد از اینکه این قو دو الی سه ماه تحت مراقبت قرار گرفت، به طرز معجزه آسایی سرزندگی و نشاط خود را بازیافت و بعدها نامش «شیائوشوئه» گذاشته شد.

شیائوشوئه در آن زمان مانند یک کودک بالا و پائین می پرید. بعد از بهبود این قو بود که لی جیان تلاش کرد تا آن را به آغوش طبیعت بازگرداند اما این قو با وجود چندین باری که لی جیان چنین تلاشی کرد، حاضر نشد لی جیان را ترک کند و به طبیعت بازگردد.

به این ترتیب بود که شیائوشوئه در این ذخیره گاه طبیعی ماندنی شد و امروزه این قو 14 ساله و محبوب تمامی کارکنان این ایستگاه امداد پرندگان شده است.

امروزه، ایستگاه امداد و نجات پرندگان لی جیان با 9 کارمند بسیار مشهور شده است و آگاهی اهالی این ایستگاه نسبت به حفاظت از پرندگان وحشی نیز روز به روز افزایش می یابد به طوری که هر وقت پرنده زخمی پیدا می کنند، با این ایستگاه تماس می گیرند.

لی جیان می خندند و می گوید: «بعد از اینکه زخم های پرنده ها خوب می شود، ما نهایت تلاش خود را می کنیم تا آنها را به طبیعت بازگردانیم اما خیلی از این پرنده ها تمایلی به ترک ما ندارند. محیط زیست دلتای رودخانه زرد بسیار مطلوب است و پرندگان با محیط اینجا آشنا هستند و دوست ندارند اینجا را ترک کنند.»

(ذخیره گاه طبیعی ملی دلتای رودخانه زرد)

فقط پرندگان نیستند که این منطقه را دوست دارند.

لی جیان می گوید که این روزها در محل کارش بسیار احساس شادی می کند. او می گوید: «به خصوص زمانی که هوا صاف است، می توانم به ساقه های نی دور دست، نگاه کنم و پرندگان مختلفی را ببینم که در آسمان این طرف و آن طرف می روند. بسیار خوشحالم.»