شرکت تولید مواد نیمه هادی تایوان (TSMC) مدعی شده بود اطلاعات محرمانه مشتریانش را فاش نمی کند اما در مواجهه با رفتار زورگویانه ایالات متحده در 22 اکتبر (30 مهر) اعلام کرد که اطلاعات مربوط به مشتریان را نهایتا تا 8 نوامبر (17 آبان)  به آمریکا ارسال می کند.

دولت ایالات متحده یک ماه پیش، در اجلاس نیمه هادی آشکارا از شرکت TSMC، سامسونگ و سایر شرکت های نیمه هادی خواست تا داده هایی مانند موجودی، سفارشات و یادداشت فروش را ظرف 45 روز تحویل دهند و دلیل این درخواست را «بهبود شفافیت زنجیره تامین تراشه» ذکر کرد.  

اما چرا آمریکا این درخواست قلدرمابانه را مطرح می کند؟ به نظر دو دلیل وجود دارد: اول اینکه می خواهد با سوء استفاده از این فرصت اطلاعات محرمانه رقبا را به شرکت های آمریکایی  ارائه دهد و با اتکاء  به قدرت ملی  شرایط رقابت ناعادلانه را ایجاد کند. پس از اینکه این اسناد به دست وزارت بازرگانی ایالات متحده می رسد، احتمالاً به شرکت «اینتل» و سایر شرکت های آمریکایی فعال  در حوزه مواد نیمه هادی منتقل می شود. بنابراین تعجبی نداشت که به محض صدور این دستور واشنگتن، شرکت های آمریکایی با شور و شوق واکنش نشان دادند.

از سوی دیگر، هدف آمریکا از این اقدام به طور عمده علیه سرزمین اصلی چین است تا شرایط را برای «چین زدایی» در زنجیره صنعت نیمه هادی آماده کند. تولید نیمه هادی های پیشرفته جهان عمدتاً در تایوان چین، کره جنوبی و سرزمین اصلی چین متمرکز شده است. به دلیل آنکه شرکت تایوانیِ TSMC پیشرفته ترین سطح فرآیند تولید مواد نیمه هادی را در اختیار دارد آمریکا می خواهد با این اقدام ضربه ای به سرزمین اصلی چین وارد کند. بنابراین سعی دارد با تمام نیرو زنجیره های صنعتی تولید نیمه هادی را از مناطق اطراف سرزمین اصلی چین دور کند.

اطلاعاتی مانند فهرست موجودی، سفارشات و اطلاعات فروش یک شرکت، اسرار تجاری اصلی هستند و برگ برنده شرکت در فعالیت تجاری محسوب می‌شود؛ اگر این برگ های برنده به دست حریفان بیفتد، قدرت چانه زنی آن شرکت به شدت تضعیف می شود. در مواجهه با درخواست غیرمنطقی واشنگتن، TSMC در اسرع وقت در 30 سپتامبر وعده داد که اطلاعات تجاری محرمانه مشتریان را فاش نخواهد کرد. در ادامه یک هفته بعد، رئیس بخش حقوقی TSMC بار دیگر تاکید کرد که «TSMC اطلاعات حساس، به ویژه اطلاعات محرمانه مشتریان را افشا نخواهد کرد.»

اما زمانی که هنوز حدود دو هفته تا ضرب الاجل تعیین شده توسط ایالات متحده باقی مانده بود، شرکت TSMC تصمیم گرفت از مقاومت دست بکشد. چه اتفاقی افتاد؟

درست یک روز قبل از آن (21اکتبر)، سخنگوی وزارت بازرگانی ایالات متحده بار دیگر تهدیدی را صادر کرد. او به خبرنگار رویترز گفت: اینتل، جنرال موتورز، Infineon، SK Hynix و سایر شرکت ها همگی تمایل خود را برای ارائه اطلاعات به دولت ایالات متحده ابراز کرده اند. از همکاری آنها بسیار سپاسگزاریم و از سایر شرکت ها می خواهیم که این کار را انجام دهند.

 این سخنگو همچنین تاکید کرد که این یک اقدام داوطلبانه است اما برای شرکت هایی که همکاری نخواهند کرد، ایالات متحده بررسی می کند که آیا از قانون تولید دفاع ملی برای اعمال تحریم ها استفاده کند یا خیر.

نکته جالب اینجاست که آمریکا طرف مقابل را با تهدیدِ تحریم وادار به تسلیم شدن می کند و این اقدام را یک رفتار «داوطلبانه» توصیف می نماید! این همان کاری است که آمریکایی هایی که اغلب از «نظم بین المللی مبتنی بر قوانین» دم می زنند، انجام می دهند! سیاستمداران آمریکایی با اقدامات خود آشکارا به جهان گفته اند که اصطلاح های جذاب «دموکراسی، آزادی، حقوق بشر، قوانین و قراردادها» در دهان آنها کاملا دروغ و بیشتر ابزاری سیاسی برای سرکوب کردن کشورهای دیگر است و خود آمریکا  آنها را رعایت نمی کند.

سیاستمداران آمریکایی در سراسر جهان تبلیغ می کنند که دولت چین «اطلاعات محرمانه مشتریان را از طریق دستگاه های تولیدی شرکت هواوی به دست می آورد»، اما این ادعا در هیچ کشوری ثابت نشده است. برعکس، اخباری مبنی بر وادار کردن شرکت‌ها از سوی ایالات متحده به ایجاد «درهای پشتی» یا روزنه ای برای درز اطلاعات محرمانه کاربران بر خلاف مقررات بین المللی و اصول اخلاقی، بارها گزارش شده است. با نگاهی به موضوع شرکت تایوانی TSMC می بینیم که ایالات متحده علنا شرکت ها را ملزم به ارائه اطلاعات محرمانه مشتریان می کند. این رویداد مهر تایید مجددی است بر اینکه همه دروغ های آمریکا  در مورد چین همان کاری است که خود ایالات متحده انجام می دهد یا انجام داده است.

اعمال فشار بر شرکت های نیمه هادی برای ارائه اطلاعات محرمانه، تجسم تجاری سیاست ترامپیِ «اول آمریکا» است و اصل رقابت منصفانه که اساس ترین قانون تجاری محسوب می شود را نقض می کند. کاری که ایالات متحده انجام می دهد فقط زنجیره صنعت تراشه را دچار اختلال بیشتر می کند که در نتیجه آن کمبود تراشه های جهانی تشدید و باعث تورم می شود و نهایتا چشم انداز احیای اقتصاد جهانی را تهدید می کند.