اگرچه بازگشت خانم «منگ وان جو» مدیر مالی شرکت «هواوی» به سرزمین مادری به معنای آن است که آزار سیاسی این شهروند چینی به منظور تحقق هدف سیاسی ایالات متحده علیه چین با شکست مواجه شده اما این بدان معنا نیست که آمریکا از ترفند همیشگی خود یعنی باج‌گیری دست کشیده است.

در مورد مسئله ایران، تحول جدیدی که به تازگی رخ داده، این است که یک مقام آمریکایی اخیراً اعلام کرده است که آن کشور به منظور کاهش خرید نفت ایران از سوی چین، با چین ارتباط دیپلماتیک برقرار کرده است. این اقدام از سوی آمریکا، اقدامی در راستای افزایش اهرم فشار خود جهت وادار کردن ایران به مذاکره و یا چانه زنی با ایران در مذاکرات احتمالی آتی تلقی می گردد.

با این حال این سئوال نیز مطرح می شود که ایالات متحده به عنوان طرفی که توافقنامه برجام را پاره کرده است، تا چه اندازه برای احیای برجام صداقت دارد؟

«هوا چون یینگ» سخنگوی وزارت خارجه چین در نشست خبری چهارشنبه گذشته به پرسش فوق پاسخ داد و موضع همیشگی چین را بار دیگر روشن کرد. او گفت: «در مورد روابط عادی اقتصادی و تجاری بین چین و ایران، موضع چین بسیار روشن و ثابت است. چین و ایران همواره بر اساس اصول برابری، منافع متقابل و همکاری برد-برد و اصول تجاری در چارچوب قوانین بین المللی همکاری می کنند. چین قاطعانه با هرگونه تحریم یک جانبه مخالف است و از ایالات متحده می خواهد که مدیریت بلنددستانه خود بر نهادها و شخصیت های طرف ثالث را پایان دهد.»

ماجرای برجام بسیار روشن است. این توافق در جولای 2015 منعقد شد. بر اساس این توافق، قرار شد ایران برنامه هسته ای خود را محدود کند و متقابلا جامعه بین المللی نیز تحریم ها علیه ایران را لغو نماید. اما در مه 2018، «دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق آمریکا به صورت یکجانبه این توافقنامه را پاره کرد و تحریم ها علیه ایران را مجدد آغاز نمود. پس از روی کار آمدن «جو بایدن» رئیس جمهور جدید آمریکا، مذاکرات احیای برجام در آوریل امسال در وین آغاز شد اما به دلیل وجود اختلافات جدی بین ایران و آمریکا، مذاکرات از ماه ژوئن تاکنون متوقف شده است.

آمریکا به عنوان نقض کننده برجام با آنکه به دنبال احیای برجام است باید ابتدا یک گام واقعی را در مسیر احیای برجام بردارد و همه تحریم های غیرقانونی علیه ایران را لغو کند. اما بایدن هنوز در این راستا اقدامی نکرده و حتی در مصاحبه ای در ماه فوریه به وضوح اعلام کرده است که تحریم ها را به منظور بازگرداندن ایران به میز مذاکره لغو نخواهد کرد. آمریکا حتی در مذاکره وین از ارائه ضمانتی کتبی در رابطه با عدم خروج مجدد این کشور از برجام، خودداری کرد.

«سید ابراهیم رئیسی» رئیس جمهور ایران در سخنرانی ویدئویی اخیر خود در مجمع عمومی سازمان ملل بر عدم اعتماد ایران به تعهدات آمریکا تاکید کرد. «حسن امیرعبداللهیان» وزیر خارجه ایران نیز افشا کرده است که آمریکا در زمان برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل بارها از طریق واسطه، درباره موضوع احیای برجام با ایران ارتباط برقرار کرده و در جواب این واسطه گری هایش این جواب را گرفته است که به منظور نشان دادن رویکرد جدی خود در مسیر احیای برجام، ابتدا 10 میلیارد دارایی بلوک شده ایران را آزاد کند.

از اظهارات فوق آقای عبداللیان می توان اینطور برداشت کرد که آمریکا به دنبال بازگرداندن ایران به میز مذاکره است ولی در عین حال نمی خواهد مسئولیت ناشی از خروج خود از برجام را بر عهده گیرد و در عوض روند چانه زنی فعلی اش را به عنوان پروسه جدید مذاکره پیش گرفته و برای وادار کردن ایران به بازگشت به میز مذاکره همچنان به ترفند همیشگی باج‌گیری خود روی آورده است. برای مثال آمریکا از چین می خواهد خرید نفت از ایران را کاهش دهد. طبیعتا با توجه به این رفتارهای آمریکا، این سئوال مطرح می شود که واشنگتن برای احیای برجام تا چه اندازه صداقت دارد و آیا این ترفند آمریکا، فقط در قبال مسئله ایران صدق می کند یا ترفندی همیشگی است؟

در پاسخ باید گفت که آمریکا اخیرا به منظور رفع کمبود تراشه ها در بازار خود از شرکت های سامسونگ و « TSMC» که تولید کننده اصلی تراشه های جهان محسوب می شوند، خواسته است تا اطلاعات سری تجاری مانند تعداد تراشه ها موجود در انبار، سفارشات و حجم فروش را علنی سازند و در این بین از ابزارهایی مانند قانون تولید دفاع ملی برای زورگویی هایش سوء استفاده کرده است.

ذکر این نکته ضروری است که شرکت « TSMC» در سرکوب آمریکا علیه شرکت هواوی همکاری کرده است اما در حال حاضر واشنگتن به منظور تحقق هدف خاص خود به هیچ عنوان این موضوع را لحاظ نمی کند و سریعا این شرکت را هدف قرار می دهد.

آمریکا در مسیر حل مسائل و مشکلاتش و تحقق اهدافی که دارد، برای مواردی مانند اخلاق، عدالت و تعهدپذیری ارزشی قائل نیست و کاملا به استفاده از ترفند همیشگی اش یعنی باج‌گیری و زورگویی معتاد شده است. با این اوصاف آنچه ضرورت دارد این است که در معاشرت با آمریکا، ابتدا به اقدامات آن و نه شعارهایش نگاهی انداخت و بعد از آن تصمیم گرفت.