مقامات چین روز یکشنبه 26 سپتامبر برابر با 4 مهرماه کتاب سفیدی با عنوان «رشد جمعیت شین جیانگ» منتشر کردند که با ارائه جزئیات مفصل به معرفی افزایش جمعیت شین جیانگ پرداخت و الگوی موفقی از چین به عنوان کشوری چند قومی و متحد در مسیر ارتقاء و بهبود روند رشد سالم جمعیت اقلیت های قومی را به جهان نشان داد.

با انتشار این کتاب سفید، تمام انواع دروغ های ساخته شده توسط نیروهای ضد چینی غرب درباره شین جیانگ بار دیگر برملا شدند و نقشه شوم غرب در بر هم زدن قلمرو و مهار چین بار دیگر با شکست مواجه شد.

شین جیانگ، واقع در شمال غرب چین و در میانه اوراسیا، یک منطقه سکونتی چند قومی محسوب می شود؛ رشد جمعیت این منطقه همگام با اجرای پروسه صنعتی شدن، شهر نشینی و مدرنیزاسیون، به سمت زاد و ولد پایین و مرگ و میر کمتر تغییر پیدا کرده که این روند نتیجه اثرات ترکیبی چندین عامل از جمله توسعه اقتصادی و اجتماعی و تغییر در مفهوم ازدواج و زایمان در این منطقه همسو با توسعه جمعیت جهان است.

با نگاهی به داده ها، وضعیت شین جیانگ به مراتب واضح تر می گردد؛ داده های سال 2020 میلادی نشان می دهد که نرخ رشد جمعیت این منطقه در طول 10 سال گذشته رتبه چهارم در چین را به خود اختصاص داده و افزایش جمعیت شین جیانگ در جایگاه هشتم چین قرار گرفته است.  از طرف دیگر، جمعیت اویغورها رشد نسبتا سطح بالای خود را حفظ کرده و از 8,345,600 نفر در سال 2000 به 11,624,300 نفر در سال 2020 میلادی رسیده که به معنای میانگین رشد سالانه 1.67 درصدی است که به مراتب بالاتر از سطح اقلیت ملی در همان دوره محسوب می شود.

از طرف دیگر، در کتاب سفید فوق تاکید شده است که جمعیت شین جیانگ به خصوص جمعیت اقلیت های این منطقه، رشد هموار خود را در آینده حفظ خواهد کرد.

در این جا این سؤال مطرح می شود که آیا می توان بین ملتی که شاهد جمعیت رو به رشد خود است با «نسل کشی» ارتباطی قائل شد؟!

بر اساس شاخص توسعه انسانی، به عنوان استاندارد معرفی شده از سوی سازمان ملل با هدف اندازه گیری سطح توسعه بشری، توسعه و رشد جمعیت اقلیت های قومی در شین جیانگ از نظر امید به زندگی، سطح تحصیلات و کیفیت زندگی، پیشرفت چشمگیری داشته است؛ بر این اساس، متوسط امید به زندگی جمعیت شین جیانگ در سال 2019 میلادی 74.7 سال برآورد شد که 2.35 سال بیشتر از امید به زندگی برآورد شده در سال 2010 میلادی بود.

در حال حاضر از میان هر 100 هزار نفر از جمعیت اویغورها، 8 هزار و 944 نفر دارای تحصیلات دانشگاهی هستند که این آمار در مقایسه با سال 2000 میلادی، رشدی 6 هزار و 540 نفری را پشت سر گذاشته است.

رشد جمعیت شین جیانگ نماد پیشرفت حقوق بشر در این منطقه از چین است که حاصل نتایج مثبت و ادامه دار ناشی از ثبات اجتماعی است که این ثبات، نتیجه چشگمیر اقدامات باز دارنده ضد تروریستی اتخاذ شده از سوی دولت چین است.

با این وجود، نیروهای ضد چین غربی چشمان خود را به روی حقایق بسته اند و با ادعای وجود کار اجباری و عقیم سازی اجباری و انقراض فرهنگی و سایر دروغ هایی که سر هم کرده اند، سه صنعت مهم پنبه، گوجه فرنگی و فتوولتائیک شین جیانگ را به چالش کشیده اند آن هم با این طرز فکر که مردم تمام گروه های قومی شین جیانگ را از حقوق کار و حق پیشرفتشان محروم کنند و شین جیانگ را به وضعیت بسته و عقب افتاده و فقرزده اش باز گردانند و نهایتا با ایجاد هرج و مرج و آشوب در این منطقه، توسعه و پیشرفت چین را مهار کنند.

اقدامات اتخاذ شده از سوی نیروهای غربی ضد چین به طرز جدی حقوق بشر مردم شین جیانگ را نقض کرده است و روز به روز به تعداد چهره های عدالت بین الملل که به انتقاد از این رویکرد ضد چینی غربی ها می پردازند، اضافه می شود.

جالب اینجاست که اگرچه آمریکا و غرب مدعیانه خود را مدافع حقوق بشر می نامند اما خود آنها ننگ های ضد بشری زیادی بر پیشانی دارند که از جمله آنها می توان به این موارد اشاره کرد: جنایت هایی مانند نسل کشی و از جمله نسل کشی فرهنگی علیه مردم بومی، دامن زدن به وقوع جنگ هایی که میلیون ها انسان بی گناه در سایر کشورها را به کام مرگ کشانده است و همچنین قتل عام گستاخانه غیرنظامیان غیر مسلح در خارج.

حقیقت این است که استعمار و هژمونی و سلطه جویی آمریکا و غربی ها فجایع انسانی بیشماری را رقم زده است و جامعه بین الملل باید آمریکا و غرب را بابت این جنایات محاکمه کند.

نباید فراموش کرد که دروغ هیچ گاه نمی تواند حقیقت را مخفی کند؛ داده ها اثبات کرده اند که رشد جمعیت شین جیانگ با هیچ دوره ای از تاریخ گذشته آن قابل قیاس نیست و روندی بی نظیر را پیش گرفته است.

دروغگویی های نیروهای ضد چین غرب درباره شین جیانگ نمی تواند جامعه بین الملل را فریب دهد و در عین حال نمی تواند روند مدرن سازی شین جیانگ را تضعیف کند و این قابلیت را ندارند که مانع توسعه و پیشرفت چین شوند.