سؤالی که همچنان پابرجاست، این است که چرا آمریکا وقتی 10 سال پیش «اسامه بن لادن» رهبر القاعده را کشت، باز ده سال دیگر در افغانستان باقی ماند؟

امسال مصادف است با بیستمین سالگرد وقوع حملات تروریستی 11 سپتامبر سال 2001 میلادی در آمریکا و همچنین دهمین سالگرد کشته شدن «بن لادن» رهبر سابق سازمان تروریستی القاعده توسط ارتش آمریکا؛ خبرنگاران دفتر شبکه تلویزیونی «سی سی تی وی» چین اخیرا از مخفیگاه بن لادن در «ابوت آباد» واقع در شمال پاکستان بازدید و تلاش کرده اند تا به جواب این سؤال برسند که چرا ارتش آمریکا بعد از کشتن بن لادن، 10 سال به جنگ خود در افغانستان ادامه داد؟ این خبرنگاران چینی در عین حال تلاش کردند تا طرز فکر مردم محلی افغانستان درباره جنگ آمریکا در کشورشان، که 20 سال طول کشید و نهایتا به شکست انجامید، را جویا شوند.

(20 سال پیش بود که یک ساختمان سه طبقه کوچک سفید رنگ در این تصویر دیده می شد. اما در تاریخ 2 مه سال 2011 میلادی بود که چهل یا پنجاه نفر از کماندوهای ویژه آمریکایی از آسمان بر سر این ساختمان فرود آمدند و بن لادن را که در آنجا مخفی شده بود، کشتند)

اینجا دره ای است که توسط کوه ها احاطه شده و در حومه ابوت آباد، در فاصله حدود 60 کیلومتری از اسلام آباد، پایتخت پاکستان قرار داد و فقط یک کیلومتر دورتر از آکادمی نظامی «کاکول» (kakul ) معروف به آکادمی نظامی «وست پوینت» پاکستان واقع شده است.

(ویلای بن لادن در منطقه ای مرکب از زمین های کشاورزی و مسکونی واقع شده بود. این ویلا مدت زمان کمی بعد از اینکه بن لادن به دست ارتش آمریکا کشته شد، تخریب گشت اما زمین آن سال های سال است که بلا استفاده باقی مانده است و آجرهای طبقه اول این ویلا همچنان به وضوح دیده می شوند)

بیست سال پیش در تاریخ 11 سپتامبر سال 2001 میلادی بود که آمریکا هدف حملات تروریستی قرار گرفت؛ حملاتی که 2 هزار و 996 تلفات و ضرری مالی معادل 200 میلیارد دلار آمریکا بر جای گذاشت.

بعد از آن بود که ائتلاف تحت رهبری آمریکا جنگ در افغانستان را به بهانه مبارزه علیه تروریسم آغاز کرد و اقدامات تلافی جویانه نظامی اش علیه سازمان تروریستی القاعده که در افغانستان مخفی شده بودند و همچنین بن لادن رهبر این سازمان و طالبان را شروع نمود.

در طول 20 سال گذشته 140 هزار نظامی ناتو و 250 هزار نظامی آمریکایی در افغانستان مستقر شدند و تریلیون ها دلار خرج این جنگ شد.

جالب اینجاست که در تاریخ 9 سپتامبر سال جاری میلادی (2021) یک پرواز چارتری مربوط به هواپیمایی قطر که حامل شهروندان آمریکایی و شهروندان سایر کشورها بود، از فرودگاه بین المللی کابل به پرواز در آمد؛ «امیلی هورن» سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید با صدور بیانیه ای از طالبان، دشمن سابق آمریکا، تقدیر کرد و گفت: «آنها (طالبان) انعطاف نشان داده اند و در تلاش های ما برای تعامل با آنها (طالبان) کارآمدی و حرفه ای بودنشان را به تصویر کشیدند.»

(یک شهروند در ابوت آباد می گوید: آمریکا در افغانستان ناکام ماند. رئیس جمهور جو بایدن بیانیه ای صادر و اعلام کرد که از عهده آن کار (جنگ افغانستان) بر آمدند در حالی که در حقیقت، آنها صرفا در حال مخفی کردن شکستشان هستند)

(«ایجاز محمود مالک» معاون فرمانده بازنشسته نیروی هوایی پاکستان و تحلیلگر دفاعی می گوید: «در آن زمان، هدف اعلام شده آمریکا تجزیه القاعده و بازداشت بن لادن بود و آمریکا در عین حال اعلام کرده بود که رژیم طالبان در حال نقض حقوق بشر و حقوق زنان است. درست است که افغانستان باید اقتصادش را توسعه دهد و آمریکا نیز وعده ایجاد مناطق اقتصادی ویژه را مطرح کرده است اما متاسفانه، واشنگتن هیچ کدام از این پروژه های اساسی را به پایان نرساند)

جنگی که آمریکا در افغانستان به راه انداخت، بر کشورهای همسایه افغانستان از جمله پاکستان نیز تاثیر گذاشت؛ «عمران خان» نخست وزیر پاکستان در بیانیه نوامبر 2018 خود در رسانه های اجتماعی تاکید کرد که کشورش اولین کشورش تحت تاثیر عواقب جنگ در افغانستان با 75 هزار تلفات و ضرری اقتصادی معادل 123 میلیارد دلار آمریکا بود.

بن لادن کشته شد اما جنگ همچنان ادامه پیدا کرد؛ چرا باید تحقق صلح و ثباتی که مردم افغانستان چشم انداز آن هستند، اینقدر زمان ببرد و طول بکشد؟

(«ثاقب جادون» رئیس فدراسیون تجاری ابوت آباد می گوید: من فکر نمی کنم که جنگ در هیچ منطقه بتواند ثبات ایجاد کند. بعد از بیست سال جنگ، فکر نمی کنم که ثباتی حاصل شده باشد و فکر نمی کنم که علت حضور آمریکا در اینجا نیز برقراری ثبات بوده باشد)

سؤال اینجاست که آیا آمریکا به عنوان یک ابرقدرت 20 سال زمان و هزینه های سرسام آور خود را صرفا خرج کشتن بن لادن و شکست طالبان کرده است؟

دکتر «هما بقائی» کارشناس امور بین المللی در پاکستان می گوید: «گفته می شود که عملیات ارتش آمریکا در افغانستان بعد از حذف بن لادن به پایان رسید اما بعد از آن، آمریکایی ها به ماندن در افغانستان برای مدت زمانی طولانی ادامه دادند که این روند مشکل دار بودن استراتژی آمریکا را برملا می سازد.»

(«فائق الیاس» رئیس اتاق صنعت و بازرگانی ابوت آباد می گوید: آمریکا، پاکستان و چین را هدف می گیرد. افغانستان مکان امنی برای آمریکاست که می تواند از آنجا، این دو کشور «چین و پاکستان» را تحت نظارت قرار داد)

«محمود شاه» دبیر سابق و سرتیپ بازنشسته پاکستان می گوید: «اهداف آمریکا در افغانستان، کشورهای روسیه، چین و پاکستان هستند اما وقتی آمریکا دید که نمی تواند توسعه پر رونق چین و پاکستان را متوقف کند، ترجیح داد از افغانستان خارج شود.»

آمریکا یک آشفتگی را از خود در افغانستان بر جای گذاشته است. بر اساس گزارش های منتشر شده، نرخ بیکاری در افغانستان 38 درصد است و حدود 72 درصد از مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می کنند.

«سلیم صافی» تحلیلگر مسائل سیاسی در پاکستان بر این باور است که: «اگر آمریکایی ها پول جنگ را صرف ساختار اقتصادی افغانستان می کردند، این کشور به اندازه امروز ویران نشده بود؛ آمریکا در امور داخلی دیگر کشورها مداخله می کند در حالیکه چین چنین کاری نمی کند. در این برهه از زمان، افغانستان نیازمند کمک فعالانه چین است و چین نیز که از ساخت جامعه ای با آینده مشترک برای بشریت و پیشبرد رفاه مشترک حمایت می کند، قطعا به افغانستان کمک خواهد کرد.»