عقب نشینی ارتش آمریکا از افغانستان جنگ زده تا حد بسیار زیادی به عنوان یک شکست سیاسی تلقی می گردد؛ با این حال تحلیلگران بر این باورند که جنگ 20 ساله واشنگتن در افغانستان یک «موفقیت فوق العاده» برای مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا (AMIC) محسوب می شود؛ مجتمعی متشکل از دلالان خصوصی سلاح، لابیگران و آن دسته از مقامات پنتاگون که بدنبال ابدی کردن جنگند و از حملات نظامی سود هنگفتی به دست می آورند!

«مؤسسه اصلاح سیاستگذاری های امنیتی» (SPRI)، به عنوان یک اندیشکده مستقل آمریکایی، اخیرا فهرستی از ذینفعان و برندگان اصلی جنگ افغانستان را منتشر کرده است که این فهرست شامل پیمانکاران معروف ارتش آمریکا از جمله «لاکهید مارتین» (Lockheed Marti)، «ریتون» (Raytheon)، «جنرال داینامیکس» (General Dynamics) و «بوئینگ» و «نورثروپ گرامن» (Northrop Grumman ) می شود!

کارشناسان تاکید دارند که مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا که از طریق فریب های کلان اقتصادی تغذیه می شود، از عراق تا سوریه و افغانستان یک دشمن هدف برای خود ایجاد کرده است و آن «تروریست ها» هستند!

این موضوع یادآور هشدار «دوایت آیزنهاور» رئیس جمهور اسبق آمریکا در اوایل سال 1961 میلادی است که گفت یک تاسیسات نظامی عظیم و یک صنعت بزرگ تسلیحاتی به عنوان دستان مخفی سیاست آمریکا ظاهر شده اند!

تحلیلگران می گویند که ماهیت سیستم AMIC حول محور نفوذ دلالان شخصی،‌ لابیگران و مقامات دفاعی و کسانی متکی است که یک صنعت خود پایدار و احیاء شونده متکی بر حمله ایجاد کرده اند!

«لی هایدونگ» استاد مؤسسه روابط بین الملل دانشگاه روابط خارجی چین در مصاحبه با گلوبال تایمز گفت: « AMIC (مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا) سیاست آمریکا را عمیقا شکل داده است. جهت گیری اصلی سیاست گذاری و نیروی محرکه آن تشویق آمریکا به درگیری مکرر در جنگ های خارجی برای سود بردن از آنها و آغاز دور بعدی حملات است. به راه انداختن جنگ های خونین انگیزه مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا برای بقاست که به ایجاد بی ثباتی ها و آشوب های هر چه بیشتر در جهان ختم می شود.»

بر اساس گزارش ارائه شده نوامبر 2019 از سوی مؤسسه امور عمومی و بین الملل واتسون دانشگاه براون، از سال 2001 میلادی به بعد، جنگ های آمریکا در افغانستان، عراق و سوریه برای مالیات دهندگان آمریکایی رقمی معادل 6.4 تریلیون دلار آب خورده است.

مالیات دهندگان آمریکایی به واسطه تامین هزینه های هنگفت نظامی دولت خود، هدف استثمار مالی قرار گرفته اند؛ بودجه دفاعی سالانه آمریکا از سال 2001 تا 2021 میلادی، روند افزایشی خود را حفظ کرده است. بر اساس تازه ترین مطالعه انجام شده توسط بخش «هزینه پروژه جنگی» دانشگاه براون، جنگ افغانستان 2.3 تریلیون دلار هزینه داشته و این هزینه به معنای هدف رفت روزانه 300 میلیون دلار به مدت 20 سال است.

دلارهای بیشماری خرج تامین تسلیحاتی از جمله «بلک هاوک» (Black Hawks)، «اسکن ایگل» (Scan Eagles) و «هاموی» ( Humvees) و «کارباین» (carbines ) برای کشتار مردم منطقه خاورمیانه شده است.

این در حالیست که در طول کمتر از دو دهه، ارزش سهام پنج پیمانکار دفاعی برتر آمریکا یعنی «لاکهید مارتین» (Lockheed Marti)، «ریتون» (Raytheon)، «جنرال داینامیکس» (General Dynamics) و «بوئینگ» و «نورثروپ گرامن» (Northrop Grumman) بین 3 الی 12 برابر افزایش پیدا کرده است؛ بر اساس گزارش «اینترسپت» (Intercept) که یک نشریه اینترنتی مستقر در آمریکاست، سهام دفاعی این کشور در طول جنگ افغانستان در حالت کلی حدود 58 درصد بهتر از بازار سهام آمریکا عمل کرده است.

باید گفت که جنگ های آمریکا صرفا باعث شده است که این قاتلان، امپراتوری های خونبار خود را روی اسکلت مردم افغان برپا کنند.

این در حالیست که آمریکا دارای نیمی از بزرگ ترین پیمانکاران دفاعی دنیاست و 43 شرکت از 100 شرکت دفاعی برتر جهان نیز به آمریکا تعلق دارد.

لی هایدونگ در ادامه مصاحبه اش گفت که مجتمع نظامی-صنعتی آمریکا موسوم به AMIC با ثروت انباشته و نفوذ فراگیر و گسترده خود، به تدریج به بخش مهمی از سیاست گذاری های آمریکا تبدیل شده است به طوری که حتی سیاستمداران منتخب این کشور نیز به ندرت این جرات را دارند تا قدرت AMIC را به چالش بکشند و یا آن را تضعیف نمایند. بر این اساس، AMIC عمیقا در زنجیره های صنعتی که بسیاری از مردم به آن وابسته اند، درگیر شده است و در عین حال رکن مهمی در اقتصاد بسیاری از مناطق محسوب می شود.

«لی هایدونگ» استاد مؤسسه روابط بین الملل دانشگاه روابط خارجی چین بر این باور است که AMIC در دراز مدت تهدیدی بزرگ برای دیپلماسی و استراتژی دفاعی خارجی آمریکا تلقی خواهد شد.