بعد از ظهر روز 26 آگوست برابر با 4 شهریور ماه به وقت محلی بود که دو انفجار پی در پی در نزدیکی فرودگاه کابل، پایتخت افغانستان، رخ داد و صدها تلفات برجای گذاشت؛ توضیحات مجروحان این انفجارها یک حقیقت تکان دهنده را افشا کرد و آن حقیقت این بود که ارتش آمریکا که مشغول تخلیه شتاب زده از افغانستان بود اقدام به کشتار مردم بی گناه در فرودگاه کابل کرده است.

بر اساس مصاحبه اختصاصی خبرنگار رادیو و تلویزیون مرکزی چین با برخی از مجروحان این انفجارها در تاریخ 29 آگوست برابر با 7 شهریور ماه، مشخص شد که ارتش آمریکا بعد از انفجارهای 26 آگوست، به سمت مردم تیراندازی و در عین حال جاده نزدیک فرودگاه کابل را نیز مسدود کرده و باعث مرگ و میر تعداد بسیار زیادی از مردم و مانع از آن شده است که درمان های به موقع به مجروحان برسد و نهایت این مجروحان جان خود را از دست داده اند.

شبکه تلویزیونی «بی بی سی» نیز ضمن انتشار گزارشی تائید کرد که تعداد بسیار زیادی از این قربانیان به دلیل انفجار جان خود را از دست نداده اند بلکه در جریان تیراندازی نظامیان آمریکایی کشته شده اند.

تردیدی وجود ندارد که این نیز جنایت دیگری است که توسط ارتش آمریکا علیه مردم محلی افغانستان و هنگام خروج شتاب زده ارتش آمریکا بعد از 20 سال جنگ در این کشور رخ داده است؛ با این وجود، باید دید که رسانه ها و سیاستمداران آمریکایی چگونه درصدد توصیف این حوادث برآمده اند!

زمانی که «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا بعد از این حوادث و انفجارها اقدام به سخنرانی کرد، از نظامیان آمریکایی کشته شده به عنوان قهرمان یاد کرد و از انجام اقدامات تلافی جویانه خبر داد ولی هیچ اشاره ای به مردم افغان قربانی این انفجارها نکرد به گونه ای که به نظر می رسید اصلا فاجعه ای رخ نداده است!

بسیاری از رسانه های آمریکایی نیز اقدام به پخش داستان ها و روایت های غم انگیز از مرگ 13 نظامی آمریکایی کردند و تعمدا انتشار گزارش درباره آن دسته از غیرنظامیان افغان که در این حملات کشته شدند را فیلتر و حذف کردند.

سؤال اینجاست که آیا این رسانه ها با این شیوه گزارش دهی گزینشی از حقایق در حال تبلیغ رعایت انصاف و عینیت هستند؟

بیست سال پیش بود که آمریکا نظامیان خود را به بهانه مبارزه با تروریسم به افغانستان فرستاد؛ از آن زمان تاکنون، این زمین جنگ زده مکررا شاهد وقوع داستان های غم انگیز از تخریب خانوارها و مرگ و میر و تلفات انسانی بوده است؛ آمارها حاکی از آن است که عملیات ارتش آمریکا در افغانستان در طول 20 سال گذشته باعث مرگ بیش از 100 هزار غیرنظامی افغان و پناهندگی تقریبا 11 میلیون نفر دیگر شده است.

حقیقت مسلم و غیر قابل انکار این است که ارتش آمریکا به عنوان «مهاجم» وارد افغانستان شد و آشوب ها و هرج و مرج های اخیر در افغانستان نیز توسط خود آمریکا به وجود آمده است.

سؤال اینجاست که چرا سیاستمداران و رسانه های آمریکایی در مواجه با آسیب های عظیم ناشی از جنگ، صرفا نگران نظامیان خودشان هستند و هیچ اهمیتی برای جان و زندگی تعداد بیشماری از افغان ها قائل نیستند؟ حقوق بشری که سیاستمداران و رسانه های آمریکا مرتبا و هر روزه آن را تبلیغ می کنند، کجاست؟ آیا می توان از نظامیان آمریکایی که اقدام به کشتار افراد بیگناه در فرودگاه کابل کرده اند به عنوان قهرمانان آمریکایی تجلیل کرد؟