چندین نفر از مقامات ارشد آمریکایی اخیرا به سفرهای گروهی اشان به چین و مناطق اطراف این کشور پایان داده اند.

با توجه به سفر «وندی شرمن» معاون وزیر امور خارجه آمریکا به ژاپن، کره جنوبی، مغولستان و چین، سفر «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه آمریکا به هند و همچنین سفر «لوید آستین» وزیر دفاع آمریکا به سه کشور واقع در جنوب شرق آسیا، می توان دید که این مقامات ارشد آمریکایی از اقیانوس آرام به سمت مرزهای چین رفته اند تا به تحریک اختلافات بپردازند و اصطلاحا استراتژی «هند و اقیانوس آرام» را تحمیل کنند.

این در حالیست استراتژی موسوم به هند و اقیانوس آرام، توطئه آمریکا برای ایجاد شرایط مهار چین محسوب می شود.

کاملا مشخص است که آمریکا علاوه بر قدرت های همسایه چین از جمله هند و ژاپن، نفوذ نظامی و سیاسی خود را به سایر کشورهای جنوب شرق آسیا که نسبتا مواضعی خنثی و بی طرف دارند، افزایش داده است.

کشورهای جنوب شرق آسیا به خوبی می دانند که چرا آمریکا به این شیوه تهاجمی در حال ساخت یک حصار اطراف چین است و به رویکرد ضد چینی آمریکا تن نمی دهند.

در حال حاضر، روابط بین چین و کشورهای همسایه آن به طور کلی خوب است و تلاش برای برقراری صلح و توسعه،‌ آرمان مشترک کشورهای منطقه محسوب می شود.

چین در تصویب یکی از بزرگ ترین توافقنامه های تجاری جهان به ابتکار «آ سه آن» موسوم به توافق مشارکت اقتصادی جامع منطقه ای (RCEP) نقشی پیشرو داشته و در عین حال تمام تلاش خود را جهت تامین واکسن کرونا برای کشورهای عضو انجمن «آ سه آن» و حمایت از آنها در مسیر تولید و توزیع محلی واکسن کرونا به کار گرفته است.

خویشاوندان دور به خوبی همسایگان نزدیک نیستند!

چین به مراتب بهتر از آمریکا، ایده ها و تقاضاهای واقعی کشورهای همسایه خود را درک می کند و با این اوصاف، تلاش های آمریکا جهت تحریک روابط های چین با کشورهای همسایه اش بی نتیجه خواهد ماند.

سیاستگذاران آمریکایی باید به دقت به مطالعه نگرانی ها و پیشنهادات چین بپردازند و تصور بی نهایت اشتباه خود از چین و سیاست بی نهایت خطرناکی که در قبال این کشور اتخاذ کرده اند را تغییر دهند و از رفتار با چین به عنوان یک دشمن فرضی دست بردارند و به فکر همکاری سطحی و تقابل همزمان نباشند و عدم حمایتشان از جهانی سازی را متوقف سازند و به بدنبال اجرای سیاست مهار و محاصره چین نیز نباشند.

لازم به ذکر است که وجود یک رابطه سالم و پایدار بین چین و آمریکا نه تنها به نفع دو کشور بلکه انتظار مشترک جامعه بین الملل است.