نفوذ رو به رشد جهانی چین همان چیزی است که آمریکا را نگران می کند؛ در نتیجه، آمریکا و رسانه های این کشور از هیچ تلاشی برای برچسب زدن به نفوذ اقتصادی چین در سراسر دنیا به عنوان یک استراتژی جاه طلبانه با هدف رسیدن به هژمونی دریغ نمی کنند!

این رویکرد آمریکایی ها در حمله به چین است اما این در حالیست که سیاستمداران آمریکایی باید درباره علت کاهش و سقوط نفوذ کشورشان در دنیا توضیح دهند!

آمریکا از تاکتیک همیشگی خود یعنی حمله به چین برای پنهان کردن بی کفایتی خود در مدیریت پاندمی کرونا استفاده می کند در حالیکه این تاکتیک، هیچ کمکی به آمریکا در مسیر درک دلیل اصلی ناکامی هایش نخواهد کرد!

اخیرا مقاله ای در مجله «فارن پالیسی» منتشر شده که در آن تلاش شده است تا چگونگی درس گرفتن از چین به آمریکا آموزش داده شود که این روند شامل اصلاح تخصیص بودجه برای کمک های خارجی آمریکا و چگونگی کمک رسانی آن به کشورهای در حال توسعه است.

حقیقت این است که پیشنهادات مطرح شده در مقاله فارن پالیسی، تجربیات حاصل از تلاش های مؤثر خارجی چین است! این تجربیات نشان داده است که چین درک صریحی از خود و منطقه دارد و به عبارت دیگر، چگونگی حکمرانی را بلد است و سقوط نفوذ آمریکا در دنیا برملا کننده کاستی های واشنگتن در زمینه حاکمیتی است!

در مطالعات سیاسی، حکمرانی کارآمد ملی نیازمند سه فاکتور است که عبارتند از: ارزش های سیاسی صحیح، رهبری قوی و مکانیسم های کارآمد حکمرانی.

اما در شرایطی که ماهیت دموکراسی و حقوق بشر (به عنوان دو ارزشی که آمریکا در رابطه با آنها بسیار ادعا دارد) به روند ضعف خود ادامه می دهند، تردیدهایی درباره حکومت کارآمد ملی در آمریکا به وجود می آید به ویژه وقتی این کشور فاقد مدیر و رهبری است که بتواند دو حزب را با یکدیگر متحد سازد و اصلاحات را به زور اجرایی کند و تحت سیطره ذهنیت رقابتی به سر می برد و روی گسترش هژمونی خود متمرکز است و پروژه های زیرساختی که به شدت به آنها نیاز دارد را کنار می گذارد!

آمریکا باید این حقیقت را درک کند که مزایای گذشته این کشور با سرعتی بیش از حد انتظار در حال از بین رفتن و در عین حال، نفوذ رقبای آن رو به افزایش است. این روند باعث می شود که اعتماد به نفس آمریکا کمتر و نگرانی هایش بیشتر شود و نتواند در سایر کشورها و مناطق نفوذ پیدا کند درست همانطور که در خاورمیانه و افغانستان این افول نفوذ آمریکا به چشم می خورد!

با این حال آمریکا هنوز به اینکه این ناکامی هایش که ناشی از کاستی ها و نقص های حکومتی اش است، اقرار نکرده است.

در مقابل، چین از خرد، قدرت و عزم خود جهت نشان دادن راهی مسئولانه به جهان استفاده می کند؛ سال های سال مشارکت عمیق چین در آفریقا، مردم این قاره را به این درک و شناخت رسانده است که تنها با سختکوشی است که زندگی های شاد تامین می گردد و اینکه نژادهای مختلف می توانند به شیوه ای مسالمت آمیز کنار یکدیگر زندگی کنند.

بر اساس مقاله منتشر شده در فارن پالیسی، آنچه چین مشغول ارائه آن به جهان است، همان چیزی است که کشورهای در حال توسعه به آن نیاز دارند! چین به ساخت زیرساخت های اساسی مورد نیاز این کشورها جهت پیشرفت اقتصادی اشان کمک می کند و نتایج این رویکرد چین در مقایسه با شعارهایی که آمریکا درباره دموکراسی و حقوق بشر سر می دهد، ملموس ترند!

سؤال اینجاست که وقتی خود آمریکا در دام های حقوق بشری و دموکراسی سقوط کرده است،‌ دیگر چطور می تواند دیگر کشورها را جهت به کارگیری شیوه ها و راه های خود متقاعد سازد؟

همزمان با سرمایه گذاری های خارجی چین و ساخت زیرساخت در کشورهای در حال توسعه توسط پکن، نه تنها فرصت های توسعه برای این کشورها از طریق چین تامین می گردد بلکه فضایی برای خود چین جهت صادرات و ارتقاء اصلاحات ساختاری در داخل این کشور و کمک آن به رشد اقتصاد جهان نیز مهیا می گردد.

چین به ایده خود مبنی بر راه حل های برد-برد و نه خودخواهی پایبند است و می توان اینطور گفت که چین الگویی از حکمرانی در دنیا محسوب می شود.

«شن یی» استاد دانشگاه «فودان» می گوید که بر خلاف همه قدرت های بزرگ تاریخ، ادغام چین با سیستم بین المللی همواره بر اساس ضرورت حفظ بقا، توسعه و تجدید قوا حفظ شده است و این رویکرد، چین را قادر می سازد که نسبت به سایر کشورهای توسعه یافته و از جمله آمریکا، سازگاری و انطباق بیشتری با تغییرات عمیق در سیستم بین المللی داشته باشد.

این استاد دانشگاه «فودان» بر این باور است که اگر آمریکا بتواند موضوع توسعه جهان را درک کند و حسن نیت چین را بپذیرد و اصلاحات سازنده ای در مکانیسم حاکمیتی خود و شیوه نفوذش در جهان اعمال کند، در این صورت همچنان کشوری بزرگ خواهد بود و به جهان کمک خواهد کرد.