چهار سال پیش، مهدی یاوری ورزشکار افغان شاید تصور هم نمی کرد که روزی بتواند به نمایندگی از میهن خود در میدان تیراندازی المپیک بایستد.

یاوری بزرگ شده کشور ایران است. او در دوران نوجوانی خانواده خود را برای پناهندگی ترک کرد و سرانجام چهار سال پیش در نیون سوئیس ساکن شد. در آن سال، نیکولو کامپریانی، قهرمان پیشین المپیک تیرانداز ایتالیایی به همراه آژانس پناهندگان سازمان ملل به اردوگاه پناهندگان در زامبیا رفت. او مشتاق بود با توان و انرژِ خود  و نیز  با استفاده از بستر ورزشی  به آدم های بدشانس در زندگی کمک کند. او کارش را شروع کرد و نام پروژه اش را "ردپا " گذاشت، چرا که معتقد بود ورزش می تواند از مرزها بگذرد و فرهنگ ها را به یکدیگر پیوند دهد و یک سرنوشت جدید  برای انسان ها بسازد. کامپریانی می گوید: مهم نیست ورزشکاران ما به کجا می روند، هر چیزی که یاد گرفته اند به آن ها کمک می کند تا رد پایی از خود به جا بگذارند.

  سال 2019، یاوری 24 ساله به همراه لونا سولومون پناهنده ای از اریتره که سه سال از او بزرگ تر است، پس از چند آزمون  به اولین گروه از شرکت کنندگان در پروژه "رد پا" پیوستند و تمرینات خود را برای المپیک توکیو آغاز کردند.

یاوری و سولومون  قبل از راهیابی به  پروژه "ردپا" حتی تفنگ را لمس هم نکرده بودند. آن ها مثل یک "کاغذ سفید" کاملا بی تجربه بودند. در کم تر از دو سال، هر دو  به استانداردهای شرکت در بازی های المپیک رسیدند  که خود یک دستاورد قابل توجه است.

یاوری گفت: "من قبلا نمی توانستم مقصد خود را انتخاب کنم، اما با پروژه ردپا فرصتی برایم فراهم شده که بتوانم مسیرم را انتخاب کنم. در المپیک، می توانم با افتخار نماینده  میهنم افغانستان باشم. از زمان انتخاب شدن در این پروژه، من هر روز آرزو کردم که بتوانم در المپیک شرکت کنم  و این رویا سرانجام به واقعیت تبدیل شد، چیزی که قبلا غیرقابل تصور بود".

اگرچه مهدی یاوری در مسابقات مقدماتی تفنگ بادی 10 متر مردان نتوانست راهی فینال شود، اما رسیدن به مرحله المپیک در حال حاضر یک پیروزی به یاد ماندنی برای او محسوب می شود. "با شرکت در المپیک، می خواهم به جهان پیام دهم که ما این جا هستیم، ما  انسان هستیم و همچنین همت، ترس، اشتیاق و رویاهایی داریم. امیدوارم مردم بتوانند تصورات خود را درباره پناهجویان، پناهندگان و آوارگان تغییر دهند."