همزمان با اینکه دولت انگلیس محدودیت های مربوط به مهار پاندمی کرونا در زندگی روزانه مردم این کشور را از روز دوشنبه 19 جولای برابر با 28 تیرماه لغو کرد و رسانه های محلی این کشور روز دوشنبه را «روز آزادی» نامیدند، انگلیس، امپراطوری سابقی که خورشید هیچ گاه در آنجا غروب نمی کرد (به معنای امپراطوری جهان که به حدی گسترده بود که به نظر می رسید حداقل بخشی از قلمروی آن همیشه در معرض تابش نور خورشید قرار دارد)، در معرض تبدیل شدن به کشوری قرار گرفته است که ویروس کرونا هیچ گاه در آنجا فروکش نخواهد کرد.

«بوریس جانسون» نخست وزیر انگلیس اذعان کرده است که بازگشایی ها در این کشور به معنای تسلیم شدن این کشور در برابر تلفات به مراتب بیشتر ناشی از کروناست. با این حال جانسون اعلام کرده است که «اگر ما نتوانیم در عرض چند هفته آینده جامعه امان را بازگشایی کنیم، با فرا رسیدن تابستان و تعطیلات مدارس چه کمکی به ما خواهد شد، در آن صورت باید از خودمان بپرسیم که چه زمانی قادر خواهیم بود که به شرایط عادی برگردیم؟»

با این وجود سؤالی که به ذهن خطور می کند این است که آیا کاهش محدودیت های قرنطینه حقیقتا به معنای بازگشت انگلیس به شرایط عادی است؟

بیش از هزار و 200 نفر از دانشمندان با امضای بیانیه ای که اوایل ماه جاری میلادی (جولای) در مجله «لنست» منتشر شد، در پی موج نگران کننده سوم شیوع کرونا، به دولت انگلیس در زمینه حذف تمام محدودیت های کرونایی هشدار دادند و تصمیم انگلیس برای حذف این محدودیت ها را خطرناک و غیر اخلاقی توصیف کردند.

پرفسور «نیل فرگوسن» از مشاوران سابق کلیدی دولت انگلیس نیز هشدار داد که عفونت های کرونایی این کشور تقریبا به 100 هزار مورد در روز می رسد و این احتمال وجود دارد که این رقم دو برابر شود.

با این اوصاف و با توجه به این هشدارها و پیش بینی ها، چطور می توان وجود این شرایط بالقوه ناخوشایند و ترسناک در انگلیس را بازگشت به زندگی عادی توصیف کرد؟!

«گائو جیان» دبیر کل آکادمی حاکمیت جهانی و مطالعات منطقه ای شانگهای در دانشگاه مطالعات بین الملل شانگهای در مصاحبه با گلوبال تایمز تاکید کرده است که: «این بازگشایی، کوته فکری و ذهنیت قمار سیاستمداران انگلیسی را به طور کامل نشان می دهد.»

دولت انگلیس در حال حاضر تحت فشار اقتصادی شدیدی قرار دارد؛ تولید ناخالص داخلی این کشور کاهشی 11 درصدی را تجربه کرده است و اگر مشکلات اقتصادی این کشور در سال 2021 کم نشود، فشارها بر دولت جانسون به طرز بی سابقه ای شدت پیدا خواهد کرد.

گائو با اشاره به اینکه انگلیس در حال حاضر یکی از بالاترین نرخ های واکسیناسیون ضد کرونایی در جهان را دارد، گفت که دولت انگلیس تصمیم به قمار گرفته که این تصمیم تا حدی به این دلیل است که این کشور 87 درصد از جمعیت 18 سال به بالای خود را حداقل با یک دوز واکسن در برابر کرونا واکسینه کرده و بسیاری تصور می کنند که این میزان واکسیناسیون به معنای تلفات کمتر کرونایی است در حالیکه این رویکرد تا حدی نوعی فرصت طلبی محسوب می شود به خصوص با توجه به اینکه برخی سیاستمداران انگلیسی نمی توانند منافع بلند مدت کشور را هنگام تصمیم گیری های خود در نظر بگیرند و صرفا نگران آراء خود هستند.

تمام کشورهای دنیا از زمان شیوع کرونا با انتخاب های سختی مواجه شده اند؛ انتخاب بین اقتصاد و یا نجات جان انسان ها!

رویکرد اتخاذ شده توسط بسیاری از کشورهای غربی به وضوح نشان داده است که آنها منافع اقتصادی و سیاسی را در اولویت جان انسان ها قرار می دهند؛ این در حالیست که تجارب ضد اپیدمی چین ثابت کرده که اجرای محدودیت های سختگیرانه کرونایی در مهار ویروس کرونا کارآمدتر است.

چین با جدیت و به شیوه ای قاطعانه ووهان را به مدت 76 روز قرنطینه و شیوع ویروس را به قیمت تحمل خسارت های عظیم اقتصادی مهار کرد؛ این رویکرد چین نشان دهنده دیدگاه حقوق بشری این کشور و این است که زندگی و جان انسان ها در اولویت دستور کار مسئولان چینی قرار دارد و این عملکرد چین به هیچ عنوان با رویکرد غرب قابل مقایسه نیست.

کشورهای غربی به دلیل سیستم سیاست‌گذاری های حزبی که منافع کوتاه مدت سیاسی را در اولویت قرار می دهد، نمی توانند منافع ملی بلند مدت در حاکمیت را دنبال کنند و کرونا قابلیت های حاکمیتی و تشکیلاتی شکننده کشورهای غربی را برملا کرده است.

در حال حاضر اکثر کشورهای غربی امید خود را به واکسن های کرونا بسته اند و این در حالیست که دانشمندان عموما بر این باورند که اتکای مطلق بر واکسن برای شکست ویروس کرونا کافی نیست.

محدودیت های کرونایی در انگلیس برداشته شده اند اما این احتمال بسیار قوی است که به زودی و مجددا این محدودیت ها اعمال گردند؛ همانطور که دانشمندان نیز هشدار داده اند، سیاست های انگلیس قطعا تهدیدی برای کل جهان در این بازه زمانی محسوب می شود و بستر مناسبی برای جهش های ویروسی مقاوم به واکسن فراهم می آورد.

انگلیس در حال حاضر به یک مانع در نبرد جهانی علیه پاندمی کرونا تبدیل شده است.