دسته ای از افراد در کشورهای غربی هستند که خودشان را دانشمند و محقق معرفی می کنند اما در حقیقت بیشتر شبیه سیاستمدارانی رفتار می کنند که امیدوارند با شایعه پراکنی برای بی اعتبار کردن چین به شهرت برسند و در کانون توجه قرار گیرند.

روزنامه انگلیسی «گاردین» اخیرا گزارشی منتشر کرده و نوشته است که «دیوید کورتیس» از انستیتوی ژنتیک کالج دانشگاهی لندن که زمانی سردبیر مجله پزشکی «انالز آو هیومن جنتیکس» بوده است، بعد از اینکه ناشر او درخواست او برای بایکوت و تحریم مطالب علمی چین در اعتراض به رفتار پکن با اویغورها و اقلیت های مسلمان در منطقه خودمختار شین جیانگ را رد کرده، از این نشریه استعفا کرده است.

کورتیس نیز در مقاله ای به همراه سه به اصطلاح دانشمند تحقیقاتی دیگر، متخصصان پزشکی علمی چین را به مشارکت در نقض های حقوق بشری متهم کردند و از مجله های پزشکی و علمی غرب خواستند تا هر گونه مطلب ارسالی از سوی چین را رد کنند.

جای تعجبی ندارد که این درخواست پوچ به اصطلاح دانشمندان ضد چینی غرب رد شد؛ 5 مجله دانشگاهی از جمله «لنست»، «بی ام جی»، «انالز آو هیومن جنتیکس» که کورتیس برای آن کار می کرد، همگی از انتشار مقاله ضد چینی این به اصطلاح دانشمندان امتناع کردند. امتناع این مجلات پزشکی از تن دادن به خواسته این به اصطلاح محققان اقدامی کاملا منطقی و موجه است که نشان دهنده موضع دفاعی مسئولان این مجلات از آزادی های علمی، روح علمی و عدالت است.

اتهام ضد چینی طرح شده از سوی کورتیس و امثال او در رابطه با به اصطلاح نقض های حقوق بشری در شین جیانگ یک لفاظی و شعار معمول در غرب به حساب می آید. غربی ها کارمندان بخش پزشکی و علمی چین را به همدستی در جمع آوری «دی ان ای»، کنترل اجباری تولد و ... متهم می کنند در حالیکه اینها شایعاتی است که چین مکررا آنها را تکذیب و رد کرده است.

اتهامات طرح شده توسط کورتیس علیه چین هیچ مدرکی را بدنبال ندارد و صرفا مبتنی بر گزارشات اندیشکده ها و نهادهای ضد چین از جمله مؤسسه سیاست گذاری های استراتژیک استرالیا  و دیده بان حقوق بشر است درحالیکه شایعه سازی این مؤسسات مدت هاست که بر همگان ثابت شده است.

در نوامبر سال 2020 میلادی بود که مؤسسه سیاست گذاری های استراتژیک استرالیا مقاله ای با حمایت مالی وزارت خارجه آمریکا منتشر کرد و مدعی شد که محققان با استناد به تصاویر ماهواره ای جدید دریافته اند که 380 اردوگاه کار اجباری در شین جیانگ وجود دارد و چین در حال گسترش این اردوگاه هاست.

این در حالیست که کاربران اینترنت در چین از نقشه های «بایدو» و گوگل برای بررسی مکان های ذکر شده در گزارش ضد چینی مؤسسه سیاست گذاری های استراتژیک استرالیا استفاده کردند و دریافتند که این سایت ها که مؤسسه سیاست گذاری استراتژیک استرالیا از آنها به عنوان اردوگاه های کار اجباری یاد کرده است، در واقع دفاتر مربوط به افسران بازنشسته و بخش های مربوط به اطلاعات صنعتی و تجاری و همچنین مدارس دبستان و راهنمایی بوده اند.

نمونه های بی شماری از این مثال ها وجود دارد ولی کورتیس و دوستانش صرفا مشغول بررسی گزارش های مؤسساتی دروغگو می شوند و از این گزارشات به عنوان سلاحی جهت بی اعتبار کردن چین استفاده می کنند.

«شن یی» استاد دانشگاه فودان در مصاحبه با «گلوبال تایمز» در توصیف این محقق نماهای ضد چین گفته است: آنها دیوانه اند و نباید آنها را محقق و یا دانشمند نامید چرا که بیشتر شبیه سیاستمدارانی به شکل محقق هستند. آنها جهان را از طریق دریچه هایی درک می کنند که با ماهیت علمی که ادعا می کنند، هیچ سازگاری ندارد. آنچه آنها مشغول انجام آن هستند دستکاری سیاسی است که هیچ ارتباطی با علم و تحقیقات مستقل ندارد.

کورتیس استعفای خود از مجله پزشکی «انالز آو هیومن جنتیکس» را نمادی از آزادی بیان در مواجه با وابستگی روز افزون جامعه علمی به چین توصیف کرده است اما سؤال اینجاست که آیا کورتیس هیچ گاه آزادی بیان و آزادی علمی محققان پزشکی چین را هنگام طرح پیشنهادات مضحک خود جهت رد مقاله دانشگاهیان چینی در نظر گرفته است؟

اقدام مسئولان مجلاتی مانند لنست در رد انتشار مقاله ضد چینی کورتیس و درخواست او برای تحریم چین اقدامی کاملا صحیح بوده است چرا که مسئولان این مجلات به خوبی می دانند که علم و آزادی های علمی نباید به واسطه سیاست به گروگان گرفته شود و زیر سؤال بروند.

از زمان شیوع کرونا، نتایج تحقیقاتی کارشناسان علمی و پزشکی چین در مجلات معتبر بین المللی از جمله لنست مکررا منتشر شده است و به مرجع با ارزشی برای محققان سراسر دنیا جهت درک بهتر از ویروس کرونا و نشانه های پاندمی تبدیل شده اند.

این در حالیست که در شرایطی که همه گیری کرونا همچنان ادامه دارد، محققان دروغگویی مانند کورتیس بدنبال قطع این تبادلات علمی عادی هستند!

این محقق نماها ظاهرا نگران وضعیت حقوق بشر در شین جیانگ چین هستند در حالیکه هیچ اهمیتی برای وضعیت حقوق بشر بیماران مبتلا به کرونا قائل نیستند. این محقق نماها علم را سیاست زده کرده اند تا ماهیت سطحی و پوچ سیاسی خودشان را راضی نگه دارند.