همزمان با اول جولای (10 تیر) یعنی در مراسم جشن صدمین سالگرد تاسیس حزب کمونیست چین این حزب بار دیگر موضع قطعی خود برای حفظ حاکمیت و یکپارچگی کشور را به جهانیان نشان داد. «شی جین پینگ» دبیرکل کمیته مرکزی این حزب در سخنرانی خود در این مراسم گفت که هیچ کس نباید عزم، اراده و توانایی قدرتمندانه چین در دفاع از حاکمیت ملی و تمامیت ارضی را دست کم بگیرد.

متاسفانه هنوز برخی سیاستمداران در آمریکا همچنان تصور می کنند، می توانند درباره حاکمیت و تمامیت ارضی چین با پکن بازی کنند و چانه بزنند و در این راستا، در حوزه هایی مانند شین جیانگ (سین ​​کیانگ)، تبت، هنگ کنگ و تایوان، با روش های مختلفی سعی بر این دارند تا این مناطق را از چین جدا کنند یا با استفاده از این مسائل، برای رسیدن به منافع خود با چین چانه بزنند.

آمریکا در مساله شین جیانگ، به جدایی طلبان این منطقه کمک مالی می کند و ارتباطات مبهمی با گروهک های تروریستی و جدایی طلب شین جیانگ که در فهرست سازمان های تروریستی سازمان ملل متحد ثبت شده است، دارد.

در خصوص تبت نیز آمریکا از «دالایی لاما» که خود را به عنوان شخصیتی دینی و نه سیاسی جلوه می دهد اما برای جدایی تبت از چین فعالیت می کند، حمایت می نماید.

همچنین ایالات متحده در هنگ کنگ با حامیان خشونت و جدایی طلبان روابط نزدیک دارد و این امر باعث ناآرامی های هنگ کنگ در سال 2019 شده است.

در مساله تایوان نیز آمریکا با آنکه سیاست «چین واحد» را در ظاهر به رسمیت شناخته اما با روش های مختلفی به بهانه «روابط غیردولتی» ارتباطات خود را با تایوان حفظ کرده و با اعزام ناوگان نظامی به آب های منطقه و دیگر روش ها، جدایی طلبان تایوان را تشویق می کند.

با این حال باید گفت کسانی که با تاریخ حزب کمونیست چین یعنی حزب حاکم آن کشور آشنایی دارند می دانند که چین و حزب حاکم آن در مسائل مربوط به حاکمیت کشور ذره ای کوتاه نمی آید.

در سال 1919 هنگامی که کنفرانس صلح پاریس امتیازات و منافع انحصاری آلمان در استان «شان دونگ» چین را به ژاپن منتقل کرد، مردم چین دیگر چنین سرنوشت شکننده ای را تحمل نکردند و جنبش «4 مه» را که نماد بیداری ملت چین محسوب می شود، آغاز کردند. این جنبش مقدمات نظری و منابع انسانی را برای ایجاد حزب کمونیست چین که دو سال پس از آن تاسیس شد، فراهم کرد. پس چگونه برخی تصور می کنند حزبی که در آن دوران پر تلاطم تاسیس شد، تکرار دوباره چنین سرنوشتی را برای چین تحمل کند؟

البته آمریکای سال 1950 به چنین نکته ای باور نداشت و در آن زمان ارتش ایالات متحده که تا دندان مسلح بود، به مرز کره شمالی با چین نزدیک شده با این منظور که جمهوری خلق تازه تاسیس یافته چین را نابود کند.

چین که در آن زمان تازه روی خرابه های جنگ تاسیس شده و پا گرفته بود، با شجاعت به مواجهه با ارتش آمریکا رفته و پس از سه سال مقاومت طاقت فرسا، ارتش ایالات متحده را به نشستن پای میز مذاکره وادار کرد.

دشواری ها و فداکاری های چین در این دوره بسیار تکان دهنده بود اما در عین حال به جهانیان نشان داد که حزب کمونیست به عنوان خاتمه دهنده تاریخ مداخله خارجی ها و دست اندازی آنها به قلمرو کشور به هیچ وجه اجازه نخواهد داد چنین سرنوشتی بار دیگر در چین تکرار شود.

هر کسی که این را بداند نباید انتظار داشته باشد که بر سر حاکمیت چین، با حزب حاکم این کشور چانه بزند یا از آن برای جلوگیری از توسعه چین استفاده کند.