درحالیکه تراژدی پشت تراژدی در آمریکا به وقوع می پیوندد، مردم جهان از هرج و مرج و بی نظمی های موجود در واکنش آمریکا نسبت به کنترل وضعیت اپیدمی ویروس کرونا در این کشور متحیر مانده بودند که بار دیگر در طول ده روز گذشته بر حیرت آنها افزوده شده چرا که شاهد عملیات نجات کند و آهسته و ناکارآمد تیم نجات بعد از ریزش یک ساختمان آپارتمانی در ایالت فلوریدا و همچنین بی تفاوتی دولت آمریکا در مواجه با این حادثه بودند.

بر اساس داده های رسمی آمریکا، ریزش یک ساختمان آپارتمانی در ایالت فلوریدا 22 کشته و 126 مفقود بر جای گذاشته است. درحالیکه تقریبا ده روز از این حادثه گذشته و 126 نفر مفقود شده در پی این حادثه همچنان زیر آوار دفن شده اند، می توان به خوبی تصور کرد که امیدها برای بقا و نجات این افراد مفقود شده کاملا از بین رفته است.

در این بین، کاربران اینترنت خشمگین آمریکایی این انتقاد را مطرح کرده اند که چرا تصویر آمریکای قهرمان در فیلم های پر فروش هالیوودی و کشوری با لاف زنی دسترسی به فناوری های فوق پیشرفته باید بدنبال عملکرد ناکارآمد دولت آمریکا یک شبه از بین برود؟

برخی از کاربران فضای مجازی حتی با حالتی کنایه آمیز گفته اند که اولویت برتر دولت آمریکا نجات جان مردم است و نه بمباران سوریه.

سؤال اینجاست که یک نفر تا چه مدت زمانی زیر آوار دوام می آورد؟

انجمن نجات بین الملل در پاسخ به این سؤال، یک بازه زمانی 72 ساعته را برآورد کرده و این در حالیست که 24 ساعت اول نقشی بسیار حیاتی در نجات جان افراد گرفتار شده در زیر آوار دارد.

با این حال، این قانون در آمریکا برای نجات جان مردم به دلیل بوروکراسی و حکومت اداری، به شیوه ای بی رحمانه خرد و پایمال شده است.

بر اساس گزارش رسانه های آمریکایی، بدنبال ریزش این ساختمان آپارتمانی در ایالت فلوریدا، نهادهای نجات مربوطه به دولت های ایالتی و فدرال اعلام کرده اند که عملیات نجات 16 ساعت زمان برده و اولین تیم نجات نیز 16 ساعت بعد از وقوع این حادثه به محل ریزش ساختمان رسیده است!

ویدئوهای منتشر شده از محل حادثه نیز نشان می دهند که مردم شاهدند که اعضای تیم نجات در این حادثه در انجام این ماموریت جدیت کافی نداشته اند و این عملیات مهم نجات را سرسری گرفته اند.

این حرکت اعضای تیم نجات با تمسخر کاربران اینترنت در کشورهای مختلف مواجه شد و لقب «نجات تاریخی» گرفت. بر اساس گزارش رسانه های آمریکایی، از زمان ریزش این ساختمان در فلوریدا، اضطراری ترین وظیفه مسئولان آمریکایی، مدیریت عملیات نجات نبوده بلکه برگزاری کنفرانس مطبوعاتی روزانه و ادعای امید برای نجات بوده است.

علت ریزش ناگهانی این ساختمان چیست؟

چرا تیم نجات تا این اندازه کند و آهسته وارد عمل شد؟

چه کسی مسئول این حادثه است؟

دولت فدرال و دولت های ایالتی آمریکا در مواجه با این سؤالات کلیدی یکدیگر را مقصر نشان دادند و هیچ کدام زیر بار مسئولیت خودش نرفت.

با نگاهی به تلفات بیش از 600 هزار نفری آمریکایی ها در پی ابتلا به بیماری کووید-19 ، مردمی که در طول موج سرما در تگزاس از شدت سرما یخ زدند و آن دسته از کسانی که بدنبال ریزش ساختمان در فلوریدا جان خود را از دست دادند، به خوبی می توان درک کرد که سیاستمداران آمریکایی در تامین اصلی ترین حق بشر که حق زندگی است، ناکام عمل کرده اند.

با این اوصاف این سؤال به وجود می آید که آمریکایی که کوچک ترین اهمیتی برای حقوق بشر قائل نیست چطور به خودش جرات می دهد تا انگشت اتهام خود را به سوی سایر کشورها بگیرد و از وضعیت حقوق بشری دیگر کشورها انتقاد کند؟

باید گفت که خونسردی مقامات آمریکا نسبت به حق زندگی مردم قلب آمریکایی ها را به درد آورده است و اینجاست که آمریکا به سوگی واقعی می نشیند.