حزب کمونیست چین اکنون صد ساله شده و یکی از معدود احزاب سیاسی جهان است که از آزمایش زمان سربلند بیرون آمده است.

مردم چین به طور کلی تحت رهبری حزب کمونیست عملکرد مطلوبی داشته اند. از سال 1952 الی 2020 میلادی، تولید ناخالص داخلی واقعی این کشور از 67.9 میلیارد یوان به 101.6 تریلیون یوان افزایش پیدا کرد. در همین بازه زمانی، سرانه تولید ناخالص داخلی سرانه واقعی این کشور نیز از 119 یوان به حدود 72 هزار یوان رسید.

سؤال اینجاست که آیا حزب کمونیست توانسته است خواسته های مردم چین را محقق سازد؟

در پاسخ به این سؤال باید گفت که بدیهی است که این حزب با موفقیت توانست مشکلات مربوط به خوراک و پوشاک جمعیت عظیم چین را حل کند و هدف ساخت یک جامعه مرفه از همه نظر را محقق سازد. این حزب در عین حال در زمینه تامین کالاهای عمومی برای مردم چین نیز عملکرد مطلوبی داشته است.

چین هزاران سال است که اهمیت بسیار زیادی برای آموزش قائل است؛ در سال 1949 میلادی بود که میزان بی سوادی در چین 80 درصد بود ولی این نرخ در سال 2020 میلادی به 2.67 درصد رسید و کاهش پیدا کرد. میزان ثبت نام برای شرکت در آزمون ورودی دانشگاه های چین در سال 1989 میلادی حدود 24 درصد برآورد شد ولی این نرخ در سال 2016 افزایش پیدا کرد و به 82.15 درصد رسید.

در حال حاضر اکثرت مردم چین که درصدد رفتن به دانشگاه هستند، این امکان برایشان مهیاست؛ نسبت جمعیت چین با تحصیلات دانشگاهی به کل جمعیت این کشور در سال 1964 میلادی صرفا 0.4 درصد بود ولی این نسبت تا سال 2020 میلادی به 15.47 درصد افزایش یافت و انتظار می رود که همچنان با گذشت زمان این نسبت نیز به روند افزایشی خود ادامه دهد.

چین در زمینه خدمات مربوط به بهداشت همگانی نیز به پیشرفت های عظیمی دست یافته است؛ در سال 1949 میلادی، متوسط امید به زندگی در میان جمعیت چین صرفا 35 سال بود؛ این شاخص در سال 1981 میلادی به 67.8 سال رسید و در سال 2019 میلادی، معادل 77.3 سال برآورد شد.

این کشور در زمینه ریشه کن سازی فقر مطلق نیز موفق ترین کشور دنیا بوده است؛ بر اساس استانداردهای فعلی مربوط به فقر روستایی در چین، میزان فقر روستایی در این کشور در پایان سال 1978 میلادی 97.5 درصد برآورد شد اما این درصد تا سال 2019، کاهش پیدا کرد و به 0.6 درصد رسید و در سال 2020، صفر درصد برآورد شد.

اگرچه نرخ رشد سالانه تولید ناخالص داخلی چین در طول 20 سال از اواخر دهه 1959 تا اواخر دهه 1970 میلادی روندی افزایشی و کاهشی را پشت سر گذاشته است اما متوسط نرخ رشد سالانه تولید ناخالص داخلی واقعی این کشور و سرانه تولید ناخالص داخلی واقعی آن در طول کل بازه زمانی سال 1949 تا 2020 میلادی، به ترتیب 8.5 و حدود 7 درصد برآورد شده است.

با این اوصاف می توان به خوبی مشاهده کرد که حقیقتا دستاوردهای بسیار برجسته و چشمگیری در این بازه طولانی مدت زمانی در چین حاصل شده است که این موفقیت را می توان به چشم انداز و طرز فکر بلند مدت سیاست گذاران چین و توجه بی نظیر آنها به رشد اقتصادی نسبت داد. بدنبال چشم انداز وجود یک برنامه ریزی طولانی مدت مناسب از سوی این سیاستگذاران چینی است که امکان سرمایه گذاری در زیرساخت هایی که هنوز به واقعیت تبدیل نشده اند اما قابلیت ساخت آنها از طریق عرضه وجود دارد و می توانند به توسعه و پیشرفت منجر گردند، فراهم می گردد.