درحالیکه فضاپیمای سری «شن جوئو» همچنان ستون اصلی پروازهای فضایی سرنشین دار چین به حساب می آید، مهندسان چینی در حال تولید نسل جدیدی از سفینه فضایی سرنشین دار برای کمک به تحقق آرزوهای آتی این کشور در فضا هستند.

بر اساس اظهارات طراحان این سفینه فضایی در آکادمی تکنولوژی فضایی چین که تامین کننده اصلی سفینه های فضایی این کشور محسوب می شود، ویژگی های این فضاپیمای جدید چین که هنوز نامی برای آن مشخص نشده است، عبارتند از طراحی ها و تکنولوژی هایی با کلاس جهانی، قابلیت اطمینان و انعطاف پذیری بالا با شرایط، قابلیت استفاده مجدد و انجام عملیات چندگانه.

ماموریت این سفینه فضایی جدید چین خدمات رسانی به عملیات ایستگاه فضایی چین و همچنین ماموریت های سرنشین دار در حال برنامه ریزی این کشور در ماه اعلام شده است.

این فضاپیما دو بخش اصلی خواهد داشت که شامل یک ماژول «ری اینتری» (ورود مجدد: بخشی از کپسول فضایی که بعد از پرواز فضایی به زمین باز می گردد) است که فضانوردان را اسکان می دهد و به عنوان مرکز کنترل کل سفینه در طول یک پرواز فضایی عمل می کند، بخش دیگر اصلی این سفینه نیز یک ماژول خدماتی است که شامل سیستم های قدرتی و پیشرانه می گردد.

این سفینه تقریبا 9 متر طول و 4.5 متر قطر دارد و وزن آن 22 تن متریک (هر تن متریک معادل هزار کیلوگرم) برآورد شده است.

این درحالیست که سفینه فضایی «شن جوئو»، 9 متر طول و 2.8 متر قطر و نزدیک به 8 تن وزن دارد.

فضاپیمای سری «شن جوئو» شامل 3 ماژول می شود: یک ماژول مداری رو به جلو، یک کپسول ورود مجدد در وسط و یک ماژول خدمات رسانی در عقب.

طراحان چینی سفینه فضایی می گویند که مدل جدید فضاپیمایی که در حال کار روی آن هستند قادر خواهد بود ماموریت های فضایی طولانی تری را نسبت به فضاپیمای سری شن جوئو عملیاتی کند و در عین حال تعداد فضانوردان و محموله بیشتری را در خود جای دهد و در محیط هایی با شرایط به مراتب سخت تر عملیات داشته باشد؛ این سفینه جدید می تواند 7 فضانورد را در خود جای دهد و این درحالیست که شن جوئو میزبان سه فضانورد است.

سفینه جدید چین قابلیت جابه جایی حجم زیادی از مواد و محموله بین زمین و ایستگاه فضایی این کشور را دارد در حالیکه این عملیات برای فضاپیمای سری شن جوئو امکان پذیر نیست.

در این سفینه جدید که شرایط کاری و زندگی به مراتب بهتری در مقایسه با شن جوئو دارد، فضاهای داخلی ویژه ای برای کنترل روند ماموریت، سرگرمی و بهداشت شخصی در نظر گرفته شده است که این ویژگی ها سفر فضانوردان را به مراتب راحت تر می سازد.

چین در ماه مه سال 2020 میلادی یک پرواز آزمایشی روی الگوی اولیه این سفینه فضایی جدید خود انجام داد؛ این ماموریت با کمک موشک حامل سنگین «لانگ مارچ فایو بی» (Long March 5B) از مرکز پرتاب فضایی «ونچانگ» (Wenchang) در استان «های‌نان» انجام شد و در جریان این پرتاب، این سفینه فضایی در مدار نزدیک به زمین مستقر شد و به مدت سه روز در فضا ماند.

هدف از انجام این پرواز آزمایشی بررسی تکنولوژی ها و تجهیزات کلیدی سفینه فضایی جدید چین از جمله دستگاه های مربوط به مقاومت در برابر گرما، کنترل و بازیابی اعلام شد؛ نتایج این پرواز آزمایشی برای انجام اصلاحات بیشتر روی سفینه جدید فضایی چین به کار گرفته شد.

چین، روسیه و آمریکا هر کدام در حال توسعه فضاپیماهای سرنشین دار جدید خود هستند؛ آمریکا در حال ساخت فضاپیمای چند منظوره «اوریون» (Orion )، «دراگون 2» (Dragon 2 ) و «استارلاینر  سی اس تی-100» (CST-100 Starliner) و روسیه در حال کار روی پروژه سفینه فضایی «اوریول» (Oryol ) خود است.

سفینه فضایی «شن جوئو» چین از نوامبر سال 1999 میلادی تاکنون 12 پرواز فضایی انجام داده است؛ «شن جوئو 5» بود که اولین پرواز فضایی سرنشین دار چین را در اکتبر سال 2003 میلادی عملی کرد.