مجلس سنا آمریکا روز گذشته (سه شنبه 8 ژوئن/18 خرداد) قانون «رقابت و نوآوری آمریکایی» را تصویب کرد؛ این قانون به عنوان یک تبانی حزبی میان جمهوریخواهان و دموکرات ها، چین را یک دشمن فرضی تعریف کرده است و مسیر توسعه چین و سیاستگذاری های داخلی و خارجی این کشور را بی اعتبار جلوه می دهد و در عین حال از رقابت استراتژیکی گسترده آمریکا با چین حمایت می کند؛ تصویب این قانون در عین حال عامل تحریک جدایی آمریکا از چین و تقابل میان پکن و واشنگتن است.

آنچه در پس زمینه تصویب این قانون ضد چینی وجود دارد، یک طرز فکر مربوط به دوران جنگ سرد و بازی مجموع صفر  است؛ طرز فکری تعجب برانگیز که دیگر هیچ تناسبی با زمان ندارد.

این لایحه بر اساس «قانون مرزهای بی پایان» که پیشتر توسط نمایندگان کنگره آمریکا پیشنهاد شده است، به تصویب رسید و چیزی جز سرکوب جامع و گسترده چین به نام نوآوری و رقابت نیست!

تصویب این لایحه در سنای آمریکا نه تنها هدف اصلی نوآوری و رقابت را مخدوش می سازد بلکه اصل بازار رقابت آزاد که توسط برخی از مقامات آمریکایی تبلیغ می شود را نیز زیر پا می گذارد و نادیده می گیرد.

برخی از مقامات آمریکایی این لایحه مصوب را نوعی «اکسیر» برای حفاظت از هژمونی و سلطه جویی های آمریکا تعبیر می کنند اما این در حالیست که این قانون حقیقتا به معنای نوشیدن زهر برای رفع تشنگی است.

وب سایت مؤسسه کشورداری مسئولانه «کویینسی» اخیرا مقاله ای به نقل از «آشوک سوین» مدیر پروژه شرق آسیای خود نقل و تاکید کرده است که بخشی از لایحه مصوب اخیر سنا به تکرار افراطی ترین رویکرد واشنگتن در تصویر سازی چین به عنوان یک تهدید در جهان امروز پرداخته که تا حدی نشان دهنده گام های رو به جلوی آمریکا در این مسیر ضد چینی است.

بر این اساس، روند دشوار رشد اقتصادی و در کنار آن پیدا کردن یک سپر بلا و قربانی، عدم امنیت و سرخوردگی ایجاد شده توسط آمریکایی ها را به اثبات می رساند.

در روند جهانی سازی اقتصادی امروز، تلاش برخی از مقامات آمریکایی برای سرکوب همه جانبه چین از طریق تصویب قوانین مربوطه در این کشور، قطعا و بدون تردید به روند توسعه و پیشرفت جهان صدمه وارد می کند و نهایتا به ضرر خود آمریکایی ها تمام خواهد شد.

برای مثال عرصه فناوری را در نظر بگیرید؛ در لایحه مصوب اخیر سنا ادعای سرمایه گذاری مبلغی بالغ بر 200 میلیارد دلار در زمینه های تکنولوژی، علوم و تحقیقات مطرح شده است. این لایحه در عین حال افراد مرتبط با پروژه های تحقیقاتی چین را از شرکت در پروژه های تحقیقاتی آمریکا محروم می کند تا از این طریق قدرت رقابت آمریکایی ها افزایش پیدا کند.

این رویکرد آمریکا در پیگیری هژمونی و سلطه جویی خود در عرصه فناوری بدون تردید و به شیوه ای اجتناب ناپذیر به همکاری ها و تبادلات جهان در عرصه های علمی و فناوری صدمه می زند و تاثیراتی بسیار منفی بر نوآوری های تکنولوژیکی بشر و پیشرفت فنی انسان بدنبال خواهد داشت و خود آمریکا نیز از این تاثیرات منفی در امان نخواهد بود و با چنین رویکردی در حال خودزنی و در عین حال آسیب زدن به دیگران است.

برخی مقامات در آمریکا این نکته را فراموش کرده اند که در طول چند دهه گذشته، سرکوبگری های آمریکا در بسیاری از زمینه های مرتبط با تکنولوژی های فوق پیشرفته، نه تنها در رسیدن به اهداف تعریف شده از سوی واشنگتن ناکام مانده اند بلکه در عوض به نفع قدرت و ظهور چین نیز تمام شده اند؛ از جمله پیشرفت های چین می توان به کاوشگر «چانگ ئه»، ساخت ایستگاه فضایی و فرود روی سیاره مریخ اشاره کرد؛ از طرف دیگر، مجموعه پیشرفت ها و دستاوردهای چین در عرصه فعالیت های فضایی نیز دلیل محکم دیگری از ناکامی سرکوبگری های تکنولوژیکی واشنگتن علیه پکن است.

حقیقت این است که هدف چین از توسعه و پیشرفت هیچ گاه این نبوده که این کشور جایگزین آمریکا شود بلکه هدف چینی ها تامین یک فرصت زندگی بهتر و شادتر برای مردم این کشور است؛ چین همواره از رقابت سالم بر اساس رعایت عدالت و انصاف استقبال می کند ولی در عین حال رقابت شرورانه را نمی پذیرد و به هیچ کشوری اجازه نمی دهد تا مردم چین را از حق مشروع و قانونی اشان در مسیر توسعه و پیشرفت محروم سازد.

چین هیچ گاه دشمن آمریکا نبوده بلکه دشمن آمریکا، شیطان درونی سیاستمداران آمریکایی بوده است.

هیچ کس نمی تواند مانع پیشرفت مردم چین برای رسیدن به یک زندگی بهتر باشد و اگر برخی سیاستمداران آمریکایی همچنان اصرار دارند که به مسیر ضد چینی خود ادامه دهند، باید گفت که در انتهای این مسیر، منزوی خواهند شد.