روزنامه «مردم» چاپ چین امروز دوشنبه (7 ژوئن/17 خرداد) سرمقاله ای را به عنوان «سوسیالیسم چین را مأیوس نکرده است» در صفحه اول خود منتشر کرد. در این مقاله آمده است: طوفان و امواج بلند را  پشت سر گذاشته و معجزه های جهانی را به وجود آورده ایم، موظفیم با پیروزی به اطلاع شهدا برسانیم: سوسیالیسم چین را مایوس نکرده است! موظفیم با تاریخ به نسل های آینده بگوییم که سوسیالیسم چین را مایوس نمی کند!

این مقاله طولانی امروز در رسانه های اجتماعی چین به سوژه ای داغ تبدیل شد و در بخش نظرات مقاله روزنامه مردم و خبرگزاری شین هوا و همچنین در شبکه های اجتماعی  کاربران یکی پس از دیگری به اظهار نظر پرداختند که برخی از آنها را در زیر می خوانید:

«فقط حزب کمونیست می تواند چین را نجات دهد و فقط در سیر سوسیالیستی چین می تواند  توسعه یابد! واقعیت ها ثابت کرده است که این راه درست است»

«همیشه حزب  را پیروی می کنیم  و رویای چینی را با هم  تحقق می بخشیم.»

«چه مقاله خوبی  است؛ در حین مطالعه آن ناخودآگاه اشک از چشمانم جاری شد. سوسیالیسم چین را مایوس نمی کند.»

«سوسیالیسم راه درست و مناسب با حزب و مردم چین است!»

خواندن یک نقد سیاسی  طولانی معمولاً برای مخاطبان خسته کننده است، اما این مقاله در حوزه افکار عمومی چین بازتاب های گسترده ای به دنبال داشته  است. بر اساس اظهار نظر کاربران این مقاله نظر مشترک مردم چین را منعکس کرده و اعتماد به نفس و غرورملی شان را تقویت بخشیده است.

اما کشوری  چه نوع آموزه ای را عملی می کند؟ نکته اصلی این است که باید ببینیم آیا این آموزه می تواند مسائل تاریخی پیش روی این کشور را حل کند یا خیر. چرا چین راه سوسیالیستی را انتخاب کرده است؟ اتفاقاتی که در تاریخ می افتد قطعیت نیز به همراه دارد.

در دهه 1840، درهای کشور چین باستان توسط کشتی ها و اسلحه های قدرتمند قدرتهای غربی  گشوده شد. شرایط چین به وضعیت بی سابقه ای به انحطاط کشیده شد. مردم چین در تاریکی تلاش کردند تا راهی برای نجات  کشور پیدا کنند: اصلاح طلبی، لیبرالیسم، داروینیسم اجتماعی، آنارشیسم، عمل گرایی و غیره انواع تئوری ها و آموزه های غربی به عنوان نسخه هایی برای تقویت کشور و غنی سازی مردم معرفی شد. چینی ها هر طرح و راهی  را امتحان کردند، اما امیدشان ناامید شد و ناکام مانده بودند.

پس از مقایسه مکرر آموزه ها و مسیر های مختلف، در مبارزه شدید با حکومت فئودالی و تجاوزات خارجی، مردم چین حزب کمونیست چین، مارکسیسم-لنینیسم و ​​مسیر سوسیالیستی را انتخاب کردند و سرانجام  در بزرگراه سوسیالیسم با ویژگی های چینی گام برداشتند.

حزب کمونیست چین پس از تأسیس در ماه ژوئیه سال 1921، به آزمودن و و انجام فعالیتهای دشوار در مسیر انقلاب چین پرداخته، انواع خطرها و فداکاریهای خونین را پشت سر گذاشته، اصول اساسی مارکسیسم را با واقعیت عینی انقلاب چین پیوند داده  و مردم چین را از طریق جنگهای خونین 28 ساله هدایت کرده، بر امپراتوری ژاپن غلبه کرده  و رژیم ارتجاعی  حزب «گوئومین دانگ» را سرنگون و سرانجام جمهوری خلق چین را تأسیس کرد.

پس از تاسیس جمهوری خلق چین، چین بازسازی و سازندگی سوسیالیستی را در دستور کار قرار داد. پس از تلاشهایی که بیش از 20 سال به طول انجامید، بطور ابتدایی یک سیستم صنعتی و اقتصادی ملی مستقل و نسبتاً کامل ایجاد کرد و مشکل خوراک و پوشاک را برای صدها میلیون نفر حل کرد. در آن زمان این موضوع  نیز به عنوان ایجاد یک معجزه جهانی شناخته شد.

در چینِ آن دوران که از نظر اقتصادی و فرهنگی عقب مانده بود، آزمودن و جستجو در مسیر ساخت سوسیالیسم به سبک چینی بسیار دشوار بود. از آنجا که این امری بی سابقه بود، اشتباهاتی رخ  می داد. چین در حالی که به طور مداوم موفقیت هایی  بدست می آورد، پس از سال 1958 اشتباهات جدی نیز داشت مانند جنبش غیر واقعی «جهش بزرگ» و حتی درگیری های داخلی موسوم به «انقلاب فرهنگی» که وضعیت کلی کشور را به مدت  یک دهه  تحت تأثیر قرار داد.

بزرگ بودن حزب کمونیست چین دلیلی بر عدم ارتکاب به خطای آن نیست، باید این واقعیت را در نظر داشت که این هرگز به دلیل بیماری یا نارسایی که دارد به بیمارستان مراجعه نمی کند بلکه برعکس جرات رویارویی مستقیم با مشکلات را دارد و این قدر شهامت دارد که در درون خود انقلاب کند.

در مواجهه با عواقب جدی اشتباهات «چپ»، نسل دوم گروه رهبری مرکزی حزب  که «رفیق دنگ شیائوپینگ» محور آن بود، هرج و مرج را کنار گذاشته و تصمیمی تاریخی برای انتقال مرکز کار حزب و  کشور به  توسعه اقتصادی و اجرای سیاست اصلاحات و گشایش را گرفت.

طی بیش از  40 سال با اجرای سیاست اصلاحات و گشایش، مردم چین گام های بلندی در راه سوسیالیسم با ویژگی های چینی برداشته و به دستاوردهای  چشمگیرجهانی دست یافته اند.

تولید ناخالص داخلی چین به طور مستمر ازایتالیا، فرانسه، انگلستان، آلمان و ژاپن پیشی گرفته است و اکنون  بطور استوار در  جایگاه دومین اقتصاد بزرگ و  بزرگترین صادر کننده جهان جای گرفته است. از زمان انقلاب صنعتی در قرن هجدهم پس از انگلیس، ایالات متحده ، ژاپن و آلمان به "کارخانه جهانی" تبدیل شده و در سال 2010 وارد ردیف کشورهای با درآمد متوسط ​​بالا شد.

واقعیات ثابت کرده که مسیر سوسیالیسم با ویژگی های چینی تنها راه صحیحی است که با  شرایط ملی چین و نیازهای توسعه همخوانی داشته و موفقیت های بزرگی را به ارمغلن آورده است. فقط این مسیر می تواند پیشرفت چین را هدایت کند و بر رفاه مردم بیافزاید و به رستاخیز ملت کمک کند؛ هیچ راه دیگری برای دسترسی به این نتایج وجود ندارد.

این مسیر جهت آینده را مشخص و جاده سرنوشت را تعیین می کند. همانطور که «شی جین پینگ» دبیرکل کمیته مرکزی حزب کمونیست چین تاکید می کند «سوسیالیسم با ویژگی های چینی از آسمان سقوط نکرد. این دستاورد اساسی حزب و مردم است که با سختی های فراوان و قیمتی بالا به دست می آید. سوسیالیسم با ویژگی های چینی همان چیزی است که ما باید به پیشرفت آن ادامه دهیم. دلیل اصلی آن تضمین اساسی برای گشودن قفل کلید آینده است.»