رادیو و تلویزیون مرکزی چین در مصاحبه‌ای اختصاصی با آقای «جواد منصوری» سفیر اسبق ایران در چین (1388-1385)،‌ دیدگاه های این دیپلمات اسبق ایران درباره جایگاه قابل توجه چین در جهان و نقش حزب کمونیست در توسعه رفاه و معیشت مردم این کشور را جویا شد که در ادامه متن این مصاحبه ارائه می گردد.

رادیو و تلویزیون مرکزی چین: چین در بسیاری از حوزه ها در صدر جدول پیشرفت های جهان قرار گرفته است. به نظر شما عامل موفقیت چین چیست؟

جواد منصوری: در سال 1356 شمسی (1978 میلادی) تحولی در نظام حکومتی چین به وجود آمد که بنیانگذار این تحول «دنگ شیائو پینگ» بود. ایشان را باید بنیانگذار چین جدید دانست. آقای «دنگ شیائو پینگ» بر اساس چند دهه تجربه حکومتی در نظام های قبل از کمونیست و دوره کمونیست به این جمع بندی می رسد که کار و مدیریت، انضباط و قانون، اساس حاکمیت و حکومت و پیشرفت کشور است و بنابراین از آن زمان در کشور چین این سه اصل، به اصولی مقدسی تبدیل شدند به طوری که تمامی کشور باید نسبت به رعایت این اصول اهتمام جدی داشته باشند و بر این اساس، کم و بیش امروز معروف است که در چین حاکمیت قانون، نظم و برنامه وجود دارد. لذا در کشور چین واژه «مسئولیت» مسئله بسیار مهمی است و اگر بخواهند کسی را برکنار یا محکوم کنند می گویند فرد غیر مسئولی است یا به مسئولیت خود عمل نکرده است و این اصطلاح و اطلاق برای یک نفر در چین بسیار گران تمام می شود.

مسئولان چین با توجه به این اصول تصمیم گرفتند که از تمامی امکانات کشور استفاده کنند. نیروی کار فراوان، امکانات طبیعی و تنوع آب و هوایی و موقعیت جغرافیایی به این کشور امکان داده است تا بتواند تولید خود را در همه ابعاد اعم از نظریه پردازی و تولید کالا و بخش مدیریتی افزایش دهد.

نکته مهمی که وجود دارد، این است که تولید در چین صرفا به تولید کالا محدود نمی شود بلکه تربیت و پرورش مدیر، نظریه پردازی و توسعه و تولید تکنولوژی نیز به طور جدی در کانون توجه قرار دارد. چینی ها یک اصل اساسی دارند و آن استفاده از کالاهای داخلی است به این معنا که اگر امکان تولید کالایی در چین وجود داشته باشد، دیگر اجازه ورود آن کالا به این کشور داده نمی شود. از طرف دیگر در صورت وجود نیروی انسانی بلااستفاده در چین، حتما باید شرایطی فراهم شود تا این نیرو به کار گرفته شود. با این اوصاف طبیعی است که بیکاری در چین در کمترین سطح خود قرار دارد.

مردم چین از وحدت ملی برای پیشرفت خود استفاده کردند و این موضوع بسیار مؤثر و ثمربخش بوده است. چینی ها در عرصه سیاست خارجی نیز همواره سعی کرده اند که تنش خود با دنیا را به حداقل برسانند اگرچه وجود مقداری تنش امری اجتناب ناپذیر است. با توجه به اینکه چین در حال حرکت به سوی تبدیل شدن به قدرت اول جهان است، چالشی جدی با غرب پیدا کرده و به عبارت بهتر می توان گفت که این غرب است که با چین وارد چالش شده است.

رادیو و تلویزیون مرکزی چین: با توجه به اینکه در آستانه صدمین سالگرد تاسیس حزب کمونیست چین هستیم، نقش این حزب را در وحدت مردم و پیشرفت چین چگونه ارزیابی می کنید؟

جواد منصوری: حزب کمونیست چین در نوع خود یک حزب بی نظیر است؛ این نهاد چه از نظر تربیت کادرهای مدیریتی و چه از نظر انتصابات مقامات دولتی، یک تشکیلات حزبی فراگیر محسوب می شود. این حزب یک دستگاه دقیقا ناظر بر عملکرد دولت است و در روند انتصابات و سیاست گذاری های کشور اظهار نظر می کند. این حزب در مجموع توانسته است مردم را با توجه به شرایط کشور چین راضی نگه دارد.

رادیو و تلویزیون مرکزی چین: روند توسعه و پیشرفت چین را چطور ارزیابی می کنید؟

جواد منصوری: از آنجایی که کار، حاکمیت قانون و حاکمیت برنامه از اهمیتی بسیار بالا در چین برخوردارند، طبعا به تدریج قدرت اقتصادی و اجتماعی و به دنبال آن قدرت سیاسی و بین المللی چین افزایش پیدا می کند.

همانگونه که رسانه های خبری نیز به آن پرداخته اند، «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا اعلام کرده است که چین در 15 سال آینده آمریکا را می خرد. از طرف دیگر، غالب تحلیلگران سیاسی و اقتصادی با قاطعیت می گویند که چین در طول 5 الی 10 سال آینده قدرت اول دنیا خواهد شد. به همین دلیل آمریکایی ها به شدت تمایل دارند که این اتفاق نیفتد و به همین علت، بحث تعرفه ها، تحریم، ممنوعیت ها و محدودیت علیه چین را مطرح کرده اند در حالیکه حقایق حاکی از آن است که این اقدامات آمریکا علیه چین در عمل بی تاثیر بوده اند.

رادیو و تلویزیون مرکزی چین: ارزیابی شما درباره روابط بین ایران و چین چیست؟

جواد منصوری: دولت جمهوری اسلامی ایران می تواند با یک برنامه ریزی، جدیت و پیگیری، روابط سازنده و بسیار مؤثری را در همه زمینه ها با دولت چین داشته باشد. دولت چین نیز آمادگی همکاری های مناسب با ایران را دارد. در چنین شرایطی ایران باید بتواند در روند تنظیم روابط خود با چین به گونه ای رفتار کند که از ظرفیت های موجود در چین استفاده کند همچنان که چین نیز معمولا از ظرفیت های داخلی ایران به خوبی استفاده می کند.