من چندی پیش یک سفر کاری به جنوب چین داشتم که یک دوست هندی نیز من را همراهی می کرد؛ اسم این دوست من «اخیل پراشار» بود که ایده ای مطرح کرد که من را متحیر ساخت.

ما از سالن یادبود قیام برداشت پائیزه در شهرستان «تونگو» در استان «جیانگشی» دیدن کردیم؛ قیام برداشت پائیزه جنبشی مسلحانه تحت فرماندهی ««مائو تسه تونگ» رهبر درگذشته حزب کمونیست چین در اوایل انقلاب بود.

امسال (2021) صدمین سالگرد تاسیس حزب کمونیست چین است و این در حالیست که شهرستان تونگو به عنوان یکی از خاستگاه های اصلی قیام برداشت پائیزه به یک مقصد محبوب در گردشگری سرخ چین (زیر مجموعه ای از گردشگری در چین که در جریان آن مردم چین از مکان هایی با اهمیت تاریخ انقلابی دیدن می کنند) تبدیل شده است.

بعد از بازدید از این سالن یادبود بود که اخیل پراشار با جدیت گفت که می خواهد به حزب کمونیست چین ملحق شود و امیدوار است که ما بتوانیم به او در رسیدن به این آرزویش کمک کنیم.

اخیل پراشار در پاسخ به این سوال که چرا درصدد ملحق شدن به حزب کمونیست چین است، گفت که این ایده او یک ایده خیالی نیست؛ او گفت که 9 سال در چین کار و زندگی کرده و در طول این سال ها به بسیاری از مکان های چین رفته و شاهد توسعه پرقدرت این کشور بوده است؛ اخیل پراشار گفت که باورش این است که تمام این پیشرفت ها نتیجه رهبری حزب کمونیست چین است و به همین دلیل او امیدوار است که به یکی از اعضای این سازمان پیشرفته تبدیل شود.

در طول سفر کاری ما بود که اپیدمی کرونا در هند شدت یافت و اخیل پراشار در طول این سفر همواره در حال برقراری تماس های تلفنی بود؛ او خویشاوندی داشت که به کرونا مبتلا شده بود و بیمارستان هند فاقد ملزومات پزشکی و دارویی برای رسیدگی به خویشاوند اخیل پراشار بود؛ به همین دلیل خویشاوندان و اعضای فامیل این فرد مبتلا به کرونا در هند همه جا به دنبال کمک می گشتند؛ اگرچه اخیل پراشار در چین و از این خویشاوندش دور بود اما هر روز به تماس های تلفنی خویشاوندان خود پاسخ می داد و دنبال کمک بود.

چین یک کشور در حال توسعه با بیشترین جمعیت در جهان است و اولین کشوری بود که با اپیدمی کرونا مواجه شد اما توانست به شیوه ای موثر روند گسترش اپیدمی این ویروس را در عرض چندین ماه کنترل کند؛ این عملکرد چشمگیر دولت چین در مهار کرونا بود که اخیل پراشار را به عنوان یک هندی تباری که در چین زندگی می کند، بسیار تحت تاثیر قرار داد.

اخیل پراشار می گوید که از دیدگاه او، این حزب کمونیست چین است که کشور را اداره می کند و تجربه چین در مهار کرونا آنقدر ارزشمند است که بسیاری از کشورها باید از آن یاد بگیرند اما این در حالیست که متاسفانه آمریکا و سایر کشورهای غربی درصددند که چین را مقصر شیوع کرونا در آن کشورها جلوه دهند و به سیاه‌ نمایی علیه چین می پردازند.

با توجه به تمایل اخیل پراشار برای ملحق شدن به حزب کمونیست چین، ما برای او توضیح دادیم که مطابق با اساسنامه حزب کمونیست چین، اعضای این حزب باید از شهروندان چینی تبار باشند و بنابراین، درخواست عضویت شهروندان خارجی برای ملحق شدن به این حزب پذیرفته نمی شود.

اما با این حال اخیل پراشار ناامید و دلسرد نشد و این سؤال را مطرح کرد که: «آیا امکان استثناء ( در این اساسنامه عضو گیری حزب کمونیست چین) وجود دارد؟»

باید گفت که در طول تاریخ چند صد ساله حزب کمونیست چین، سابقه ملحق شدن عده ای از شهروندان خارجی به این حزب از جمله دکتر «ما هاید» و دکتر «کوارکاناث کوتنیس»  وجود دارد.

دکتر «ما هاید» که نام اصلی او «شفیک جورج حاتم» بود، یک آمریکایی لبنانی تبار بود؛ در سال 1936 میلادی بود که او همراه خبرنگاری به نام «ادگار اسنو» به شمال استان «شانکشی» سفر کرد؛ ماه ها بعد از این سفر بود که ادگار اسنو کتاب مشهور «ستاره سرخ در چین می درخشد» را نوشت و دکتر «ما هاید» نیز داوطلبانه در شمال شانگشی ماند و به حزب کمونیست چین ملحق شد.

این پزشک خارجی در میان غیرنظامیان و نیروهای نظامی محلی چین به محبوبیت رسید و اولین تبعه خارجی بود که به شهروند چین تبدیل شد و سهم برجسته ای در ارائه خدمات پزشکی و بهداشتی چین و همچنین کنترل و مهار بیماری جذام در جهان در طول زندگی اش ایفا کرد.

دکتر «کوارکاناث کوتنیس» نیز یک تبعه هندی تبار بود؛ او در سال 1938 میلادی همراه یک تیم پزشکی به چین آمد تا به جبهه مقاومت در برابر ژاپن کمک کند. او توانست با موفقیت درعملیات پزشکی در منطقه « ین آن » و پایگاههای ضد ژاپنی در شمال چین تحت رهبری حزب کمونیست چین فعالیت و مشارکت کند؛ در 7 جولای سال 1942 میلادی بود که او نیز به حزب کمونیست چین ملحق شد.

این پزشک هندی با نام چینی دکتر «کی دیهوا» در طول جنگ چین مقابل ژاپن، جوانی و زندگی خود را فدای آزاد سازی ملت چین کرد.

دوستان بین المللی چین مانند «ما هاید» و «کی دیهوا» نه تنها به دلیل آرمان های صادقانه و پیگیری های مداوم بلکه به دلیل فاکتورهای زمینه ای خاصشان که اساسا در طول جنگ علیه ژاپن در آنها ایجاد شد، به حزب کمونیست چین ملحق شدند؛ این دو پزشک در طول سال ها جنگ طاقت فرسا، شاهد تزریق امید از سوی اعضای حزب کمونیست چین که زندگی ساده اما پرقدرتی داشتند، بودند.

این در حالیست که امروزه برخی سیاستمداران و رسانه های غربی اغلب از واژه هایی مانند «سرکوب»،‌ «دیکتاتوری» و «فساد» برای بی اعتبار کردن حزب کمونیست چین استفاده می کنند اما نمی توانند به این سؤال پاسخ دهند که: «چرا حزب کمونیست چینی که آنها درصدد تحقیر آن هستند، توانست مردم چین را برای رسیدن به «معجزه چین» در عرض چند دهه هدایت و چین را از یک کشور عقب مانده مبتنی بر کشاورزی به بزرگ ترین کشور تولید کننده صنعتی در جهان تبدیل کند؟»

اخیل پراشار به عنوان یک جوان هندی سال ها در چین کار و زندگی کرده و بهتر از هر کس دیگری با چین آشناست؛ او به عنوان یک تبعه خارجی در چین امیدوار است که به حزب کمونیست چین ملحق شود؛ اگرچه تحقق این آرزوی اخیل پراشار بعید به نظر می رسد اما آرزوی این جوان هندی تبار ارزش تفکر بشر را دارد.