مقامات چین چندی پیش گزارشی با محور فجایع انسانی به بار آمده ناشی از جنگ های آمریکا منتشر کردند که نشان می دهد از زمان پایان جنگ جهانی دوم یعنی از سال 1945 میلادی تا سال 2001،‌ 248 درگیری مسلحانه در 153 منطقه در سراسر جهان صورت گرفته و 201 مورد از این درگیری های نظامی را آمریکا به راه انداخته است که به این ترتیب، سهم آمریکا از کل درگیری های نظامی سراسر دنیا در این بازه زمانی، 81 درصد تعریف می شود و این درصد خودخواهی و ریاکاری آمریکا را به خوبی به تصویر می کشد.

بسیاری از این جنگ ها به اسم حمایت از حقوق بشر و مداخلات بشردوستانه از سوی آمریکا آغاز شده اند ولی حقیقت این است که خود این جنگ ها تلفات زیادی میان غیرنظامیان بر جای گذاشته و جریان هایی از میلیون ها پناهجو ایجاد کرده اند؛ بعد از پایان جنگ جهانی دوم می توان گفت که هر رئیس جمهوری که در آمریکا روی کار آمده، یک جنگ خارجی را آغاز کرده و یا وارد آن شده است.

اینجاست که این سؤال مطرح می شود که آیا هدف از جنگ های آمریکا که باعث بحران های منطقه ای و بین المللی شده و خود آمریکا را نیز به قربانی جنگ هایش تبدیل کرده، مداخلات بشردوستانه بوده است یا به بار آوردن فجایع انسانی؟!

بر اساس این گزارش، انتخاب استفاده از زور و قدرت صرف نظر از پیامدهای آن، جاه طلبی های سلطه جویانه آمریکا را برملا می سازد و ایده های یکجانبه گرایانه واشنگتن در سلطه بر جهان و به راه انداختن بی عدالتی از روی بی فکری در سایر کشورهای جهان را نشان می دهد و این در حالیست که ذهنیت استفاده از جنگ های یکجانبه به عنوان ابزاری برای حل و فصل درگیری ها و اختلافات، اساسا مشکل ساز است چرا که انسان دوستی و سلطه طلبی دارای تفاوت ماهیتی هستند.

این گزارش در حالی منتشر شده است که «کاملا هریس» معاون رئیس جمهور آمریکا هدف از جنگ های پیشین آمریکا را سرقت منابع نفتی و هدف جنگ های آتی این کشور را دسترسی به منابع آبی تعریف کرده است؛ «لارنس ویلکرسون»، سرهنگ بازنشسته و رئیس دفتر سابق «کالین پاول» وزیر خارجه اسبق آمریکا نیز اخیرا اهداف استراتژیک واشنگتن از جنگ در خاورمیانه را افشا و تاکید کرده است که از جمله اهداف پشت پرده آمریکا، مانع تراشی در روند اجرای ابتکار کمربند و جاده چین، مهار هسته ای پاکستان و ایجاد بی ثباتی در چین از طریق دخالت و آشوب در امور داخلی شین جیانگ است.