مقامات آمریکایی با این تصور که رقابت بین چین – واشنگتن معادل درگیری های سلطه طلبانه بین آمریکا و شوروی است، فکر می کنند که می توانند پیروز این رقابت ها باشند؛ این در حالیست که چین، اتحاد جماهیر شوروی نیست!

در تاریخ 2 آوریل برابر با 13 فروردین ماه بود که «کیشور محبوبانی» (Kishore Mahbubani) عضو برجسته انجمن علمی مؤسسه مطالعات آسیا در دانشگاه ملی سنگاپور و یک سیاستمدار و دیپلمات سابق این کشور، در مصاحبه با رسانه سوئیسی «تایمز»، به ارزیابی عینی و عادلانه ای از روابط بین چین و آمریکا و روابط چین و اتحادیه اروپا و همچنین بررسی پیشرفت چین پرداخت و تاکید کرد که اروپا باید درباره اینکه بزرگ ترین تهدید کدام کشور است، فکر کند چرا که چین در بلند مدت به بازار اصلی اروپا تبدیل خواهد شد.

«کیشور محبوبانی» در سال 2020 میلادی کتابی با عنوان «آیا چین برنده شد»، «آیا چین پیروز چالش برتری آمریکایی ها شد»؛ منتشر کرد؛ اخیرا نسخه فرانسوی این کتاب با عنوان «روزی که چین پیروز می شود» نیز منتشر شده در حالیکه علامت سؤال از عنوان این کتاب حذف شده است.

«هوبرت ودرین» وزیر خارجه اسبق فرانسه در قسمت پیشگفتار این کتاب نوشته است: «کیشور محبوبانی مدت هاست که اعلام کرده است که دوران غربی ها رو به پایان است و اروپایی ها باید این موضوع را درک کنند و برای آن آماده شوند».

همانطور که کیشور محبوبانی در کتاب خود نیز آورده است، ظهور چین باعث تزلزل و خشم غرب شده است و هژمونی و سلطه جویی های آمریکایی ها نهایتا به پایان خواهد رسید.

کیشور محبوبانی در مصاحبه با روزنامه «تایمز» تاکید کرده است که: «آیا کمی جسورانه است که پیروزی چین و پایان هژمونی آمریکا را پیش بینی کنیم؟ در نسخه فرانسوی کتاب، من نگفته ام که چین پیروز خواهد شد. از این گذشته این احتمال وجود دارد که آمریکا همچنان بزرگ ترین کشور جهان باقی باشد. یک کشور قدرتمند هیچ گاه چین را دست کم نمی گیرد و آمریکا نیز نباید چین را دست کم بگیرد. حقیقت این است که این جدی ترین اشتباه آمریکایی هاست که بدون هیچ گونه رهنمود استراتژیک بزرگ ترین درگیری ژئوپلیتیکی در این مقیاس وسیع را به راه انداخته اند».

این عضو برجسته انجمن علمی مؤسسه مطالعات آسیا در دانشگاه ملی سنگاپور در ادامه مصاحبه خود تاکید کرده است که تحت تاثیر دیدگاه «هنری کیسینجر» درباره استراتژی قرار گرفته است؛ کیسینجر گفته است که چشم انداز چینی ها در تفکر برای حل مشکلات، یک چشم انداز طولانی مدت و استراتژیک است.

«دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق آمریکا و همینطور دولت های پیشین در این کشور همواره اینطور تصور کرده اند که با به چالش کشیدن چین از نظر اقتصادی، به چین کمک خواهند کرد تا به عنوان کشور به اصطلاح دموکراتیک و آزاد ظاهر شود؛ «مایک پمپئو» وزیر خارجه سابق و «مایک پنس» معاون رئیس جمهور سابق آمریکا نیز بر این باور بودند که می توانند نظام چین را سرنگون سازند.

این در حالیست که کیشور محبوبانی بر این باور است که چنین دیدگاهی از سوی مقامات آمریکایی توهمی بسیار ساده لوحانه و حاکی از غرور و خودبینی است.

کیشور محبوبانی تاکید کرد که دولت «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا نیز ممکن است همین اشتباه را مرتکب شود؛ بایدن بر این باور است که تمامی اقدامات اتخاذ شده توسط دولت ترامپ علیه چین اشتباه بوده اند و صرفا تحریم های تجاری علیه چین را امتیاز می داند و بنابراین هیچ کدام از این تحریم ها را حذف نکرده است.

حقیقت این است که سیاست ضد چین دولت ترامپ نه تنها باعث تضعیف چین نشد بلکه این کشور را بیش از پیش قدرتمندتر ساخت.

کیشور محبوبانی گفت: «آمریکایی ها فکر می کنند که می توانند در رقابت علیه چین پیروز شوند چرا که تصور می کنند که این رقابت نمونه نبرد هژمونی بین آمریکا و شوروی است؛‌ این مقامات قاطعانه بر این باورند که آنچه به اصطلاح دموکراسی پرطراوت آمریکایی می خوانند، می تواند همیشه هر گونه سیستمی را شکست دهد. اما آمریکا دیگر آن دموکراسی پرجنب و جوش نیست. متوسط درآمد نیمی از مردمی که کمترین سطح درآمد در آمریکا را دارند در طول 30 سا گذشته روندی کاهشی داشته و این روند قشر کارگر سفید پوست در آمریکا را به سمت ناامیدی سوق داده است».

بر اساس اظهارات این دیپلمات سابق سنگاپوری، عکس این روند آمریکا، در چین در جریان است و چین مزایای سیستم خود را ثابت کرده و دارای یک الگوی گزینیشی کارآمد است و افراد برجسته را در موقعیت های شغلی مهم کشور سازمان دهی می کند؛ کیفیت حکومت در چین از شیوه حکمرانی در آمریکا پیشی گرفته است و این روند را می توان در قابلیت و توانایی این دو کشور در مقابله با پاندمی و همه گیری ویروس کرونا درک کرد.

در نتیجه همین عدم قابلیت است که تاکنون بیش از 500 هزار آمریکایی در اثر ابتلا به کرونا جان خود را از دست داده اند اما آمار تلفات ناشی از کرونا در چین تاکنون از 5 هزار نفر فراتر نرفته است؛ آمریکا باید به این درک و شناخت برسد که چین امروز با اتحاد جماهیر شوروی فرق دارد!

از طرف دیگر، در رابطه با رقابت جاری ژئوپلیتیکی بین آمریکا و چین، باید گفت که نوع عملکرد و رفتار آمریکا در این زمینه تا حد بسیار زیادی به رفتار شوروی شباهت دارد؛ کیشور محبوبانی در کتاب خود نوشته است: «این سخت گیری در پروسه تصمیم گیری آمریکایی هاست که باعث افزایش هزینه های دفاعی این کشور به خصوص در جریان حمله آمریکا به عراق در سال 2003 میلادی شد؛ این در حالیست که چین در رابطه با عدم افزایش ذخایر سلاح های هسته ای خود تصمیم گرفت که این تصمیم چین،‌ نشان دهنده برترین سطح عقلانیت مقامات چین در حوزه دفاعی است.

در حال حاضر، رقابت بین چین و آمریکا به سمت غرب و چین گسترش یافته است و این احتمال نیز وجود دارد که ائتلافی از اردوگاه غرب علیه چین نیز به راه بیفتد.

کیشور محبوبانی در ادامه اظهارات خود این نکته را به اروپایی ها یادآوری کرد که آنها باید از خودشان بپرسند که بزرگ ترین تهدید در اروپا چیست؟

از دیدگاه اقتصادی باید گفت که اروپا به یک بازار کالا نیازمند است؛ برای مثال آلمان را در نظر بگیرید: یک سوم از محصولات «آئودی» آلمان در چین به فروش می رسد و فروش محصولات «مرسدس» در چین نیز چهار برابر فروش این محصولات در آمریکاست؛ چین همواره بیشترین جمعیت طبقه متوسط را در جهان دارا خواهد بود و به بازار اصلی کشورهای اروپایی تبدیل خواهد شد؛ ده سال بعد است که بازار خرده فروشی چین از بازار آمریکا بسیار بزرگ تر می شود و با این اوصاف،‌ کشورهای اروپایی باید منافع طولانی مدت خود را در نظر داشته باشند.

درحالیکه اخیرا غربی ها به بهانه مسائل مرتبط با شین جیانگ و هنگ کنگ، چین را هدف انتقادات خود قرار داده اند و از منطقه تایوان نیز صرف نظر نکرده اند، کیشور محبوبانی گفت که هنگ کنگ و شین جیانگ قلمرو و امور داخلی چین محسوب می شوند؛ در میان تمام موضوعات و مسائل جاری بین چین و آمریکا، موضوع تایوان از همه حساس تر است.

کیشور محبوبانی تاکید کرد که اگرچه شهروندان چینی با یکدیگر تفاوت هایی دارند، اما اجماع قاطعانه ای بین آنها وجود دارد مبنی بر اینکه تایوان متعلق به چین است. در این بین،‌ بهتر است که غربی ها از تاریخ چین عبرت بگیرند چرا که اگر غرب درصدد این نباشد که عزم چین برای غلبه بر ذلت این قرن را بپذیرد، در این صورت قادر به درک موضع قاطعانه چین در قبال تایوان نیز نخواهد بود.