روزنامه معروف فرانسوی «لوموند» اخیرا شبکه «سی جی تی ان» چین را به استفاده از یک خبرنگار جعلی فرانسوی به نام «لائورنه بیوموند» (Laurène Beaumond) در پوشش دهی گزارش های مربوط به اویغورها متهم کرد.

این بسیار تأسف آور است که به جای تردید در خصوص واقعیت گزارش های این خبرنگار، روزنامه «لوموند» حتی اصل وجود این خبرنگار را زیر سوال برده است.

البته این رسانه فرانسوی مدرکی ارائه کرده و آن این است که در فهرست خبرنگاران انجمن خبرنگاران فرانسه نام «لائورنه بیوموند» را پیدا نکرده است.

اما با پیگیری های دیگر رسانه های فرانسوی، ضربه سنگین بر روزنامه «لو موند» وارد شد. در واقع این خبرنگار به نام «لائورنه بیوموند» واقعا وجود دارد فقط خود را به نام مستعار در فهرست خبرنگاران انجمن خبرنگاران فرانسه ثبت کرده است.

سئوال اینجا است که چرا در آن فهرست نام واقعی خود را ثبت نکرده است. این هم دلیل دارد.

در میان رسانه های فرانسه در سال های اخیر جریانی شکل گرفته است و آن این است که سوژه های مربوط به چین باید ضد چین باشد و همه سخن ها و نظرات نزدیک به مواضع پکن، جعلی و ساختگی باید جلوه داده شود.

حالا به نمونه هایی نگاه کنیم.

«کریستین مستر» (Christian Mestre) استاد مشهور فرانسه و رئیس دانشکده حقوق دانشگاه استراسبورگ چون در سخنرانی سال 2019 حمایت خود از سیاست چین در شین جیانگ را نشان داد، از طرف های مختلفی تحت فشار قرار گرفت و نهایتا مجبور به استعفا شد.

«ماکسیم ویواس» نویسنده فرانسوی که دو بار به شین جیانگ سفر کرده و کتابی به نام «اتمام اخبار جعلی درباره اویغورها» را نوشت، هدف حملات شدید از سوی رسانه های فرانسه قرار گرفته و پاسخ او به این رسانه ها نیز در فرانسه اصلا منعکس نشد. او حتی چنین تهدیدی دریافت کرده که دیگر نمی تواند کتاب را در فرانسه منتشر کند.

این همان دلیل است که «لائورنه بیوموند» مجبور به استفاده از نام مستعار شد. در واقع او هم تحت فشار قرار گرفته است. او اعتراف کرد که بسیار نگران از دست دادن فرصت های شغلی خود است.

اما چرا «لائورنه بیوموند» باید چنین سرنوشتی داشته باشد. او کاری جز بازتاب واقعیت شین جیانگ انجام نداده است.

«لائورنه بیوموند» هفت سال در چین زندگی کرده است؛ او بخشی از این مدت را به دلیل ازدواج با یک شهروند ارومچی در سال 2014 در شین جیانگ سپری کرد. او بسیار با شین جیانگ آشناست. بیوموند در مصاحبه با روزنامه «لو فیگارو» گفت که تمام مسئولیت مقاله خود را بر عهده می گیرد. به عبارت دیگر، او نسبت به آنکه می گوید در شین جیانگ به اصطلاح نسل کشی اتفاق نیفتاده، مسئولیت پذیر است.

این نشان می دهد او خبرنگاری شجاع و مسئولیت‌پذیر است.

سوالی که برای اذهان عمومی و مخاطبان مطرح می شود این است که مگر لازم نیست روزنامه «لوموند» به دلیل انتشار این موضوع عاری از واقعیت از «لائورنه بیوموند» عذرخواهی کند؟