22 سال پیش بود که ناتو تحت رهبری آمریکا در اقدامی وقیحانه و بدون تصویب شورای امنیت سازمان ملل، به یوگسلاوی حمله کرد؛ در حالیکه بیش از 20 سال از آن حمله می گذرد، مردم هنوز نتوانسته اند از سایه این جنگ فرار کنند و 15 تن بمب اورانیوم ضعیف شده ای که توسط ناتو در این حمله استفاده شد، خسارات عمیق زیادی بر جای گذاشته است.

نابودی اورانیوم 4.5 میلیارد سال طول می کشد که این، یک پروسه بسیار طولانی است.

پدیده های غیرعادی ایجاد شده در پی استفاده از مواد رادیو اکتیو در وهله اول باعث ایجاد جهش های سلولی می گردند؛ بر اساس نتایج یک مطالعه انجام شده توسط مرکز اورژانس صربستان ، در میان کودکانی که بعد از سال 1999 میلادی در این کشور به دنیا آمده اند، ابتلا به تومورهای اکتودرم ؛ بیرونی ترین لایه از لایه های زاینده نطفه در کودکان یک تا 5 سال، بدخیمی های خون در کودکانی رده سنی 5 الی 9 سال و افزایش سریع تومورهای مغزی بین افراد 9 تا 18 سال دیده می شود.

در سال 1981 میلادی در صربستان، 10 هزار و 378 نفر در اثر ابتلا به سرطان های بدخیم از بین رفتند و از آن سال به بعد و تا سال 1999، این روند با تغییر اندکی همراه شد؛ در سال 2001 میلادی و 20 سال بعد بود که این تعداد تقریبا به 18 هزار نفر رسید که چنین روندی بدین معناست که نرخ مرگ و میر در صربستان در این فاصله زمانی 80 درصد افزایش پیدا کرد.

نکته قابل توجه این است که سال 2001 میلادی و افزایش 80 درصدی تلفات ناشی از ابتلا به سرطان های بدخیم در صربستان، 2 سال بعد از حمله ناتو به یوگسلاوی در سال 1999 میلادی بود.

امروزه، سالانه 35 هزار نفر در صربستان به دلیل بیماری جان خود را از دست می دهند و 25 هزار نفر دیگر نیز در اثر بیماری های بدخیم می میرند.

بیش از 100 مکان سقوط بمب در کوزوو و متوهیجا وجود دارد؛ ناتو از 2 تن اورانیوم ضعیف شده در جنوب صربستان، 13 تن اورانیوم ضعیف شده در کوزوو و متوهیجا و مجموعا 15 تن اورانیوم ضعیف شده استفاده کرد.

بمب های اورانیوم ضعیف شده هزار برابر خسارت بارتر از بمب های اتمی هستند که در سال 1945 میلادی توسط آمریکا در هیروشیما و ناکازاکی ژاپن مورد استفاده قرار گرفتند.

در ماه مارس سال 2000 میلادی بود که نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در کوزوو تائید کردند که مجموعا 31 هزار بمب اورانیوم ضعیف شده در جریان بمباران یوگوسلاوی توسط ناتو مورد استفاده قرار گرفته است که این میزان، معادل حجم کلی بمب های اورانیوم ضعیف شده ای است که توسط آمریکا و سایر کشورها در طول جنگ خلیج فارس علیه عراق استفاده شد.

تا ماه مه سال 2019 میلادی، 366 سرباز ایتالیایی که در عملیات های نظامی ناتو مشارکت داشتند در اثر ابتلا به سرطان جان خود را از دست دادند و 7 هزار و 500 نفر از آنها بیمار شدند.

یک تیم بین المللی از وکلا، مورد اعتماد بیش از هزار بیمار سرطانی در صربستان، علیه کشورهای عضو ناتو که در جنگ علیه این کشور مشارکت داشته اند، شکایت کرده اند اما با این حال، پذیرش شواهد و مدارک آنها کار دشواری است چرا که اثبات ارتباط مستقیم بین سرطان و آلودگی های ناشی از بمب های اورانیوم ضعیف شده نیازمند دسترسی به مدارک پزشکی بسیار زیادی است.

آمریکا به عنوان تنها کشوری که بمب های اورانیوم ضعیف شده را اختراع و استفاده کرده، همیشه این موضوع را که استفاده از این بمب ها عامل مستقیم ایجاد «سندرم های جنگ خلیج فارس» و «سندرم بالکان» هستند را رد کرده است.

اوایل سال 2006 میلادی بود که «راجر کوگیل»  زیست شناس انگلیسی تبار توانست با استناد به آمار و داده های منتشر شده از سوی پنتاگون، برآوردی ارائه و اعلام کند که آلودگی های هسته ای ناشی از بمب های اورانیوم ضعیف شده ناتو در صربستان معادل 3 درصد از نشست نیروگاه هسته ای چرنوبیل بوده است.

آمریکایی ها و اعضای ناتو خیلی خوب علت باقی ماندن این حجم بسیار زیاد از مواد سمی را درک می کنند.

هر کسی به خوبی می تواند به این درک برسد که این یک نسل کشی است.