منطقه مغولستان داخلی چین یکی از مناطق استانی در چین است که متراکم ترین توزیع بیابانی و اراضی ماسه ای را داراست و به لطف تلاش های بیشتر مبتنی بر علم، به پیشرفت چشمگیری در زمینه کنترل بیابان زایی دست یافته است.

مناطق بیابانی و شنی در این منطقه خودمختار چین در طول 5 سال گذشته به شدت کاهش پیدا کرده و در این بازه زمانی، سالانه به طور متوسط 800 هزار هکتار زمین، تقریبا معادل 40 درصد از اراضی کل کشور، تحت پوشش گیاهی قرار گرفته است.

در اواسط ماه مارس، گیاهان مجددا در یک منطقه نمایشی زیست محیطی در بیابان «کوبوکی» (Kubuqi ) واقع در منطقه خودمختار مغولستان داخلی سبز می شوند؛ این منطقه نمایشی، تحت مدیریت گروه «الیون» (Elion) که یک شرکت متعهد به احیا و بازیابی سازگار با محیط زیست است، قرار دارد.

مهندسان مؤسسه تحقیقات بیابانی «الیون کوبوکی» (Elion Kubuqi Desert Research Institute) قصد دارند به منظور افزایش و تقویت انباشتگاه های کربنی در این بیابان، کنترل بیابان زایی و حفاظت از رودخانه ها اقدام به جنگل کاری کنند که این روند را قرار است با کمک سکویی از داده های کلان تامین شده از سوی گروه الیون عملی سازند.

«لو لونگ»مهندس ارشد مؤسسه تحقیقات بیابانی «الیون کوبوکی» گفته تحقیقات زمین شناسی در این بیابان در ماه فوریه آغاز شده و نهال هایی خریداری شده اند که قابلیت رشد در بیابان را دارا هستند و آزمایش های انجام شده نشان می دهد که میزان بقای این نهال ها در این بیابان ها 85 درصد است.

بیابان کوبوکی علاوه بر قابلیت پرورش گیاهانی که قابلیت سازگاری با محیط زیست را دارند، این امکان را دارد تا سایر گیاهان مقاوم به خشکسالی را از سایر مناطق و یا مناطق جغرافیایی مشابه پرورش و تنوع گیاهی را افزایش دهد.

بر اساس اظهارات« لو لونگ» مهندس ارشد مؤسسه تحقیقات بیابانی «الیون کوبوکی»، منابع کاشت باکیفیت اساس کنترل بیابان محسوب می شوند و بر همین اساس، این گروه تحقیقاتی یک منبع پایه از درختچه های بیابانی و گیاهان کمیاب و در معرض خطر انقراض تهیه کرده است؛ این گروه تحقیقاتی تاکنون بیش از هزار بذر از گیاهانی که قابلیت بقا در شرایط سرما، خشکسالی و خاک های نمکی و قلیایی را دارند، جمع آوری کرده و در حال توسعه و صادرات بخشی از این منابع باکیفیت است.

نوآوری در فناوری های کاشت باعث افزایش اثربخشی پروسه کنترل بیابان می شود. مؤسسه تحقیقات بیابانی «الیون کوبوکی» در این راستا اقدام به اختراع مجموعه ای از تکنیک های جدید کرده که یکی از آنها تکنیکی است که کشاورزان را قادر می سازد تا در عرض چند ثانیه درخت بکارند و بیش از 50 درصد در مصرف آب صرفه جویی کنند.

اینگونه فناوری های کاشتی که حداقل رویکرد تهاجمی را دارا هستند، در سطح گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند و این در حالیست که با کاهش حداکثری تهاجم به خاک و محیط زیست، قدرت بقای نهال ها بیش از 90 درصد می شود.

امروزه 53 درصد از بیابان کوبوکی تحت پوشش گیاهی قرار دارد که این میزان پوشش گیاهی به مراتب بیشتر از پوشش گیاهی کمتر از 3 درصد ثبت شده در دهه سال 1980 میلادی است؛ از طرف دیگر، میزان بارندگی و تنوع زیستی در این بیابان نیز بسیار افزایش داشته و تعداد روزهای شنی نیز به طرز چشمگیری با روندی کاهشی همراه بوده است.

یادآوری این نکته ضروری است که کنترل بیابان زایی باعث ایجاد یک شرایط زندگی بهتر و مطلوب تر برای کشاورزان و دامداران محلی و فقرزدایی و افزایش درآمد آنها می شود.