برابری و تساوی نژادی ایجاد شده توسط فیلم های هالیوودی دیگر نمی تواند زخم تبعیض نژادی آمریکایی را پنهان کند. در شرایطی که خشونت نژادی علیه آسیایی تبارهای مقیم آمریکا تحت حکومت حزب دموکرات به طور گسترده ای دیده می شود و در عرض کمتر از یک سال 3 هزار و 795 مورد خشونت نژادی علیه این اقلیت قومی در آمریکا گزارش شده است، این سؤال به ذهن خطور می کند که آیا برابری نژادی آمریکا صرفا یک روال تبلیغاتی است یا حقیقتا در حال اجراست؟

آسیایی تبارهای آمریکایی را عمدتا چینی ها، کره ای ها، هندی ها و فیلیپینی ها تشکیل می دهند. اگرچه حزب دموکرات آمریکا وقوع خشونت های شدید و مکرر علیه آسیایی تبارها را ناشی از سخنان تبعیض آمیز و نژادپرستانه «دونالد ترامپ» رئیس جمهور سابق این کشور می داند اما آنچه بدیهی به نظر می رسد، این است که خشونت های نژادپرستانه علیه آسیایی تبارهای آمریکا جرمی نیست که توسط افراد مجنون و بنا بر میل آنها به وقوع بپیوندد بلکه یک روال فراگیر و سیستماتیک در این کشور است که نشان می دهد نژادپرستی فراگیر علیه آسیایی تبارها در آمریکا دارای سابقه ای دیرینه است.

آسیایی تبارها از اوایل قرن نوزدهم به عنوان نیروی کار ارزان قیمت وارد آمریکا شدند اما در آن برهه از زمان تحت عنوان «بلایای زرد» توصیف شدند! در این بین اوضاع چینی تبارها بدتر از سایر نژادهای آسیایی بود چرا که از نظر قانونی نیز هدف سیاست های نژادپرستانه واقع شدند.

قانون محرومیت چینی ها مصوب سال 1882 میلادی، تنها قانون آمریکا بود که با هدف ممانعت از ورود مهاجران یک نژاد خاص به این کشور به اجرا گذاشته شد؛ در سال 1992 میلادی بود که آمریکا رسما به دلیل اجرای چنین قانونی، از چینی تبارهای مقیم این کشور عذرخواهی کرد.

از آن سال تاکنون، آمریکا از طریق انجام اقدامات مختلفی همچون امضای توافقنامه و یا تصویب قوانین مشابه، تلاش کرد تا از ورود ژاپنی و آسیایی تبارها به آمریکا جلوگیری کند.

خشونت های نژاد پرستانه علیه آسیایی تبارهای آمریکا ریشه ای عمیق و تاریخی در این کشور دارد و علت اصلی این نوع خشونت ها نیز جریان «برتری سفید پوستان» در آمریکاست؛ همین برتری سفیدپوستان بود که عامل اصلی قتل جوان سیاه پوستی به نام «جورج فلوید» توسط پلیس آمریکا شد.

آمریکا کشوری مهاجرپذیر است اما در طول تاریخ با استفاده از تصویب مقررات و قوانین مختلف، مهاجران نژادهایی که وارد این کشور می شوند را فیلتر و انتخاب کرده است.

امروزه، برخی سرخپوستان به عنوان ساکنان اصلی قاره آمریکای شمالی در زمین های رزرویشن یا اختصاصی زندگی می کنند؛ تا سال 1964 میلادی بود که جایگاه اجتماعی اولین آفریقایی تبارهای آمریکایی، به عنوان سابقه دارترین اقلیت نژادی در این کشور، به دنبال لغو نظام آپارتاید از نظر قانونی ارتقاء پیدا کرد.

تبعیض نژادی سیستماتیک و فراگیر در آمریکا سرشار از سوء استفاده است و سابقه بسیار بدی دارد؛ اگرچه تبعیض نژادی در آمریکا مشکلی بسیار جدی محسوب می شود اما با این حال هیچ اقدام حقیقی از سوی حکومت آمریکا جهت ریشه کن کردن اندیشه و تفکر نژادپرستانه صورت نمی گیرد و الگوی سیاسی دو حزبی در آمریکا باعث شده است که دو حزب جمهوریخواه و دموکرات این کشور خود را سرگرم جذب حامی و طرفدار کنند و تلاشی برای تدوین یک نقشه راه کامل جهت حل و ریشه کن کردن تبعیض نژادی در این کشور نکنند.

بیشتر مردم در عصر حاضر با اتکا به قدرت فرهنگی و رسانه ای غرب پس از جنگ جهانی دوم و مخصوصا جنگ سرد، از طریق فیلم های هالیوودی با نوعی چهره آمریکایی آشنا شده اند؛ هالیوود و رسانه های چپگرای آمریکا که «مخالفت با تبعیض نژادی» را از نظر سیاسی رویکردی صحیح تلقی می کنند، در کار خود چهره زیبایی از حقوق بشر آمریکایی را تبلیغ می کنند اما این در حالیست که خشونت های نژادپرستانه علیه آسیایی تبارها در آمریکا یک زخم دیگر حقوق بشری در آمریکا را برملا ساخته و چهره واقعی وضعیت حقوق بشر در این کشور را نمایان کرده است.

در اینجا این سؤال در ذهن مخاطب مطرح می شود که اگر قرار است به حقوق بشر آمریکایی علاقه مند شود، آیا این علاقه وی ناشی از حقوق بشری است که در فیلم ها و رسانه های این کشور تبلیغ می شود و یا ناشی از ماهیت حقیقی حقوق بشر آمریکایی است؟!