در جریان برگزاری چهل و چهارمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد بار دیگر شاهد اتهامات بی پایه و اساس کشورهایی مانند آمریکا و انگلیس علیه چین در مورد شین جیانگ بوده ایم. حقیقت این است که این کشورها همواره در تلاشند تا از هر زمانی برای حمله به چین استفاده کنند که البته نباید فراموش کرد که چین همواره با رویکرد آنها مخالفت کرده است.

دلیل مخالفت چین نیز بسیار ساده است: این اتهامات علیه چین تماما مبتنی بر اکاذیب مطرح می شوند و در واقع در جنگی که برخی کشورها علیه چین به بهانه شین جیانگ به راه انداخته اند، واقعیات و حقایق و استنباط های منطقی موجود درباره این منطقه خودمختار نادیده گرفته می شوند و این روند، خوراک بوق های تبلیغاتی غرب علیه چین را تامین می کند.

حال که صحبت از واقعیات شین جیانگ به میان آمد، بد نیست که نگاهی به نکاتی ریز و دقیق بندازیم؛ اگر دولت چین برای وضعیت حقوق بشر در شین جیانگ ارزش و اهمیتی قائل نباشد پس درباره رشد 200 برابری تولید ناخالص داخلی این منطقه خودمختار و افزایش امید به زندگی و عمر متوسط شهروندان شین جیانگ در طول 6 دهه گذشته چه توضیحی می توان ارائه داد؟

سؤال بعدی این است که اگر ادعای نسل کشی در شین جیانگ ادعای مبتنی بر واقعیت باشد، چطور می توان درباره رشد 2.5 میلیونی اویغورهای این منطقه خودمختار در فواصل سال های 2010 تا 2018 میلادی و همچنین رشد 10 برابری اویغورها در مقایسه با جمعیت قوم «هان» توضیح داد؟

از طرف دیگر، اگر بر اساس ادعای غربی ها چیزی به اسم عقیم سازی اجباری زنان اویغوری در شین جیانگ در جریان باشد، چطور می توان درباره کلیپ های منتشر شده در شبکه های اجتماعی سراسر جهان که زنان اویغوری را ملبس به لباس های سنتی و در حال هل دادن کالسکه نوزادانشان نشان می دهند، توضیحی ارائه کرد؟

شواهد و مدارک موجود همواره جعلی بودن اتهامات غربی ها علیه چین در ارتباط با شین جیانگ را به اثبات رسانده اند؛ برای مثال، در ارتباط با عقیم سازی در شین جیانگ، فردی به نام «تورسونا» مدعی شده است که دستگاه عقیم کننده، داخل رحم زنان اویغور کاشته می شود اما این در حالیست که همین شخص در جریان مصاحبه خود با شبکه تلویزیونی «بی بی سی» و سایت خبری «بازفید»، جزییات کاملا متفاوتی را مطرح کرده است.

حملات و سیاهنمایی کشورهایی مانند انگلیس، آمریکا و استرالیا علیه چین در ارتباط با شین جیانگ در جریان برگزاری نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل، تقریبا با دهمین سالگرد آغاز جنگ در سوریه همزمان شد؛ این جنگ 10 ساله که به تحریک کشورهای بیگانه ای همچون آمریکا شکل گرفت، باعث ایجاد یک بحران حقوق بشری بی سابقه شده است اما با این وجود کشورهایی که مقصر و مسئول آغاز این جنگ هستند، هیچ مسئولیتی به عهده نمی گیرند و در عوض مدعی نگرانی درباره وضعیت حقوق بشر اویغورهای شین جیانگ چین هستند.

اینطور به نظر می رسد که مقامات این کشورها که دستانشان به خون غیرنظامیان مسلمان در کشورهای سوریه، عراق و افغانستان آلوده شده است، ناگهان خود را مدافع مسلمانان سراسر جهان نشان می دهند.

در چنین شرایطی انتظار چین این است که جهان با واقعیات جاری در شین جیانگ آشنا شود به طوری که دولت چین حتی از کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل برای سفر به شین جیانگ دعوت کرده است؛ چین هیچ گاه مانع سفر اتباع خارجی به شین جیانگ نشده و به همین دلیل است که امکان مشاهده ویدئوهای مربوط به شین جیانگ و دیدن صحنه هایی از سرگرمی ها و آواز خوانی ها و رقص ها و چهره های خندان مردم شین جیانگ در صفحات بلاگرهای خارجی در شبکه های اجتماعی فراهم است.

در اینجا این سؤال مطرح می شود که آیا این همه مستندات عینی، برای اثبات وضعیت واقعی زندگی در شین جیانگ چین کافی نیست؟

جای تاسف دارد که برخی از کشورهای غربی به واقعیات شین جیانگ اهمیتی نمی دهند و علاقه ای به شناخت حقایق درباره این منطقه خودمختار چین ندارند و در عوض می خواهند خود را به خواب بزنند!

در شرایطی که برخی مقامات انگلیس، آمریکا، استرالیا و دیگر کشورها علاقه ای به توجه به واقعیات شین جیانگ ندارند، نباید فراموش کرد که نمی توان کسی که خود را به خواب زده است را بیدار کرد.