مجلس ملی خلق چین امروز طرح اصلاح روش انتخاباتی هنگ کنگ را به تصویب رساند؛ اقدامی که اداره هنگ کنگ توسط میهن پرستان را تضمین خواهد کرد.

این طرح با تقدیم به مجلس مورد توجه گسترده در چین و جهان قرار گرفت. با این حال، از میان آن همه اطلاعات و تحلیل ها برسر این موضوع، یک نکته محسوس وجود دارد و آن این است که در هر کشوری که باشد، اداره کنندگان همیشه باید میهن پرست باشند.

هنگ کنگ در سال 1842 مستعمره انگلیس شد و در سال 1997 حاکمیت بر آن به چین بازگردانده شد. پس از بازگشت حاکمیت هنگ کنگ به چین، سیاست «یک کشور دو نظام» به منظور حفظ سبک زندگی شهروندان هنگ کنگ و برخی نظام های موجود آن منطقه، در هنگ کنگ به اجرا گذاشته شده است.

با این حال، انگلیس از آنجا که به دلیل استعمارگری طولانی مدت خود در هنگ کنگ و در آنجا منافع زیادی دارد، پس از بازگشت حاکمیت هنگ کنگ به چین با سوءاستفاده از نقص های سازوکار انتخاباتی هنگ کنگ بازهم به ساختار اداری هنگ کنگ نفوذ یافته و این امر منجر شد که نیروهای جدایی طلب رادیکال هنگ کنگ در سال های اخیر آشوب و نارامی های زیادی ایجاد کنند.

این ناآرامی ها در سال 2019 به اوج خود رسید. در ناآرامی های سال 2019 در هنگ کنگ، حتی شعار جدایی هنگ کنگ از چین سرداده شده و خشونت ها برای رسیدن به این هدف صورت می گرفت. این نوع خشونت ها که باعث مرگ شهروندان بی گناه هنگ کنگ، تخریب و آتش زدن مغازه ها، تعطیلی مدارس و اختلال در رفت و آمد عمومی شد، در تمام جوامع متمدن و قانونمدار غیرقابل تحمل به شمار می آید.

بدیهی است که در سیستم انتخاباتی هنگ کنگ نقص های زیادی وجود دارد. بنابراین، چین باید تضمین کند که هنگ کنگ توسط میهن پرستان اداره شود و اصلاح روش انتخابی هنگ کنگ راهی موثر برای دستیابی به این هدف است.

اما این موضوع خوشایندی برای نیروهای ضد چین در کشورهای غربی مانند انگلیس و آمریکا نیست. آنها تلاش کردند تا با بالا نگهداشتن پرچم واهی حقوق بشر و دموکراسی، از طریق قانونگذاری یا تحریم یا تبلیغات رسانه ای، حکومت هنگ کنگ را به مسیر مورد نظر خود سوق دهند به عنوان مثال، آمریکا در سال 2019 «قانون حقوق بشر و دموکراسی هنگ کنگ» را به منظور مداخله در امور داخلی هنگ کنگ و چین به تصویب رساند.

بنابراین چه در ناآرامی های 2019 در هنگ کنگ چه در بحث اصطلاح روش انتخاباتی هنگ کنگ، شاهد این موضوع بوده ایم که نیروهای ضد چین در کشورهای غربی همیشه تلاش کرده اند با مفاهیم «حقوق بشر و دمکراسی» تعریف شده توسط خود، هنگ کنگ را تحت سیطره خود قرار دهند.

با این حال، این سئوال باید مطرح شود که سیستمی که هنگ کنگ را اداره می کند، باید میهن پرست باشد یا حقوق بشر و دمکراسی تعریف شده توسط غرب؟ بدیهی است جواب سئوال «میهن پرست» است. کسی که به این نکته تردید دارد باید این سئوال را از خود بپرسد: مگر می شود اداره کننده یک منطقه میهن پرست نباشد؟ در واقع میهن پرستی کمترین معیار اخلاقی است که باید برای اداره کنندگان هنگ کنگ در نظر گرفت.

به دلیل سابقه ویژه هنگ کنگ، سیاست «یک کشور دو نظام» در آن منطقه در حال اجرا است اما به هر حال، بدون شک هنگ کنگ یکی از تقسیمات کشوری چین است و آنچه هنگ کنگ را اداره می کند، باید میهن پرست باشد نه حقوق بشر و دمکراسی تعریف شده توسط غرب.