کل جمعیت شهر «اسکندریه» 500 هزار نفر می شود که این تعداد به مراتب بیشتر از تعداد کل کشته شدگان جنگ جهانی اول و دوم و جنگ ویتنام است؛ این جمعیت اسکندریه امروزه معادل تعداد مرگ و میرهای ناشی از ابتلا به کرونا در آمریکاست که تا روز گذشته برابر با 22 فوریه/4 اسفندماه گزارش شده است؛ این در حالیست که «آنتونی فائوچی» کارشناس ارشد بیماری های عفونی آمریکا، وضعیت شیوع کرونا در این کشور را وحشتناک توصیف کرده است.

از طرف دیگر، گزارش ها حاکی از آن است که 76 نفر از آمریکایی ها در جریان طوفان های زمستانی سال جاری میلادی در این کشور کشته شده اند؛ قطعی گسترده برق در ایالت تگزاس آمریکا باعث شد آن دسته از مردم و حتی کودکانی که از ترس ابتلا به کرونا خانه نشین شده بودند در خانه های خود تا سر حد مرگ یخ بزنند.

روزنامه آمریکایی «نیویورک تایمز» در گزارشی نوشت: یک خنجر سرد و تیز به درون بزرگ ترین و پرافتخارترین تولید کننده سوخت فسیلی در آمریکا نفوذ و میلیون ها نفر را در خانه هایشان بدون برق و گرما گرفتار کرد!

این مجموعه از اعداد و ارقام شگفت انگیز نشان دهنده وضعیت غم انگیز مردم آمریکاست؛ مردمی که همزمان درگیر مبارزه با فاجعه دوگانه بلایای طبیعی و اپیدمی کرونا هستند.

در چنین شرایطی این سؤال برای جهانیان به وجود آمده است که علت تکرار وقوع تراژدی های شرم آور انسانی در آمریکا به عنوان تنها ابرقدرت جهان چیست؟

با نگاهی به عملکرد سیاستمداران آمریکایی در جریان امدادرسانی در زمان وقوع بلایا، رسیدن به جواب این سؤال چندان دشوار نیست!

اول از همه باید توجه داشت که منفعت طلبی های شخصی سیاسی یکی از مهم ترین دلایل ظهور مکرر دو فاجعه طبیعی کرونا و طوفان های زمستانی در آمریکاست.

در مراحل اولیه شیوع همه گیری کرونا بود که سیاستمداران آمریکایی وضعیت همه گیری بیماری کووید-19 در این کشور را کم اهمیت جلوه دادند و همزمان برای فروش سهام قبل از سقوط بازار سهام شتافتند و به این ترتیب، فرصت حیاتی مقابله با اپیدمی کرونا را از دست دادند.

«تد کروز» سناتور تگزاس در رویکردی عجیب، خانواده اش را برای فرار از موج سرما، به مکزیک برد؛ «تیم بوید» شهردار سابق کلرادو در مواجه با مردمی که بدون آب و برق مانده بودند و از دولت کمک می خواستند، با حالتی کنایه آمیز گفت: «فقط افراد قوی می توانند جان سالم به در ببرند و افراد ضعیف نابود خواهند شد».

وقتی علم، سیاسی می شود و اولویت حفظ زندگی بشر جای خود را به منفعت طلبی می دهد، تعجبی ندارد که این بلایای طبیعی نیز به وقوع بپیوندد.

از طرف دیگر، در سطوحی عمیق تر، سوء عملکرد سیستماتیک ناشی از دوقطبی های سیاسی در آمریکا به نیروی محرکه پیشبرنده تراژدی های انسانی ادامه دار در آمریکا تبدیل شده است.

اختلافات حزبی در آمریکا در طول سال های گذشته به مرحله ای رسیده است که هر عرصه ای در این کشور این پتانسیل را دارد که به یک میدان جنگ تبدیل شود و دو حزب جمهوریخواه و دموکرات آمریکا برای رسیدن به قدرت با یکدیگر درگیر شوند چرا که تمام امور در آمریکا سیاسی شده است.

دو حزب جمهوریخواه و دموکرات آمریکا در مواجه با شیوع اپیدمی کرونا، صرفا برای جمع کردن رای و به نفع حامیان خود، درگیر جنگ و بحث و جدال بوده اند که این روند تا حد بسیار زیادی باعث کاهش کارآمدی مهار همه گیری کرونا در این کشور شد.

سیاستمداران تگزاس در مواجه با بحران قطعی برق در این ایالت نیز روی کمک به مردم متمرکز نبودند بلکه مشغول سرزنش یکدیگر شدند که این روند، قلب مردم را آزرده ساخت.

در شهر «آستن» (Austin) مرکز ایالت تگزاس از یک طرف مناطق ثروتمند و تجاری و پر نور دیده می شود و از طرف دیگر، تاریکی و سکوت جوامع عادی در این شهر!

قشر ثروتمند آستن در مواجه با بحران قطعی برق همچنان این فرصت را دارد تا از کارناوال های شهر که هیچ وقت تعطیلی ندارند، لذت ببرند و این در حالیست که فقرای آستن در تاریکی گرفتارند؛ قطب بندی های صورت گرفته بین قشر ثروتمند و ضعیف در این شهر، حاصل اختلافات سیاسی است که در سایر مناطق آمریکا نیز دیده می شود و تعجبی ندارد که ساکنان تگزاس خودشان را شبیه پناهندگان جهان سومی می پندازند و به این واقعیت می خندند!

امروزه، قطب بندی های سیاسی به مانعی در مسیر تمامی سیاست گذاری های عمومی و سیستم به اصطلاح «تفکیک قدرت ها» به یک وتوی متقابل قدرت در آمریکا تبدیل شده است.

فریادهای دردناک قشر ضعیف تر آمریکا، پرچم های نمادین به اصطلاح «دموکراسی، آزادی و حقوق بشر آمریکایی» را تکه تکه کرده است و اگر نخبگان سیاسی آمریکا قلبا به فکر جان و امنیت و منافع مردم این کشور نباشند و اجازه بدهند که اختلافات و دو قطبی های سیاسی در این کشور شدت پیدا کند و خودخواهی حکمرانی کند، در این صورت از سوی مردم طرد خواهند شد.